Monthly Archives: Czerwiec 2016

Sąd Okręgowy w Warszawie: klient niewypłacalnego organizatora turystyki może żądać odszkodowania od Skarbu Państwa (drugi korzystny wyrok)

Pytaniem, które najczęściej ostatnio słyszałem w związku z pozwami przeciwko Skarbowi Państwa było pytanie, czy jest już kolejny wyrok Sądu Okręgowego. Od wczoraj mogę powiedzieć – jest.

Przypomnę, że wyrokiem z 28 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził odszkodowanie od Skarbu Państwa w związku z nieodzyskaniem przez klienta niewypłacalnego  organizatora turystyki pełnego zwrotu wpłaconej ceny z jego zabezpieczenia finansowego. Obowiązek posiadania takiego zabezpieczenia wynika z prawa unijnego. W wyroku tym Sąd potwierdził to o czym od wielu lat w tym miejsc piszę – ustawodawca polski w sposób wadliwy wdrożył art. 7 dyrektywy 90/314. Nie zapewnił bowiem odpowiedniego mechanizmu ochrony klienta na poziomie wymaganym przez unijny standard. W ocenie Sądu Okręgowego wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej państwa członkowskiego za wadliwe wdrożenie unijnej dyrektywy zostały spełnione, co uprawniało poszkodowanego klienta do żądania odszkodowania od Skarbu Państwa.

Po tym wyroku wydanych zostało kilkadziesiąt innych wyroków Sądu Rejonowego. W znacznej większości przypadków Sąd ten podzielił argumentację Sądu Okręgowego i wyroki są zasądzające. W niektórych jednak sprawach Sąd uznał odmiennie – mimo wyroku Sądu Okręgowego uznawano m.in., dyrektywa została wdrożona w sposób prawidłowy.

We wczorajszym wyroku Sąd Okręgowy w Warszawie orzekał w związku z apelacją od wyroku Sądu Rejonowego, który w wyroku zasądził odszkodowanie od Skarbu Państwa, w wysokości nieodzyskanej wpłaty z zabezpieczenia finansowego organizatora turystyki. Sąd Okręgowy uznał, że apelacja strony pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie i ją oddalił.Tym samym Sąd potwierdził prawidłowość zasądzonego przez Sąd Rejonowy odszkodowania.

W podanym ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że w sprawie w sposób jednoznaczny wykazano m.in., że:

  • art. 7 dyrektywy 90/314 nie został w prawie polskim należycie implementowany
  • art. 7 dyrektywy przyznaje prawo klientowi w sposób oczywisty i bezwarunkowy
  • rozporządzenie Ministra Finansów w sposób niedostateczny zabezpieczyło interesy klientów biur podróży
  • w sposób oczywisty wynika, że naruszenie praw klienta jest poważne
  • państwo ma obowiązek stworzenia takiego systemu ochrony, który wymusi na organizatorach turystyki odpowiednie zabezpieczenie interesów klienta

Wyrok Sądu Okręgowego jest prawomocny.

Piotr Cybula

 

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych

Komunikat ze strony Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z 7 czerwca 2016 r.:

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przedłożony przez ministra sportu i turystyki.

Zaproponowano rozwiązania, które wzmocnią system zabezpieczeń finansowych organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, co przełoży się na bezpieczeństwo klientów biur podróży.

System zabezpieczeń finansowych organizatorów turystyki i pośredników turystycznych na wypadek ich niewypłacalności, zostanie wzmocniony przez stworzenie tzw. drugiego filara zabezpieczeń finansowych, czyli wprowadzenie Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, który ma stanowić wyodrębniony rachunek w Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym (system uzupełniający).

System uzupełniający umożliwi gromadzenie środków na wypadek, gdy zabezpieczenie finansowe organizatorów turystyki i pośredników turystycznych nie wystarczy na pokrycie kosztów powrotów i zwrot pieniędzy klientom. Na pokrycie kosztów powrotu w pierwszej kolejności będą wykorzystywane środki z podstawowego systemu zabezpieczeń, w drugiej – z systemu uzupełniającego. Dzięki takiemu rozwiązaniu zwiększy się zaufanie klientów do organizatorów turystyki i pośredników turystycznych oraz wzrośnie poziom ochrony klientów.

Utworzenie Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego – w formie wyodrębnionego rachunku bankowego – prowadzonego przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny oznacza, że nie będą ponoszone koszty związane z powołaniem nowej osoby prawnej.

Koszt obsługi Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego przez UFG będzie pokrywany ze składek biur podróży (wpłat przedsiębiorców). Wysokość składki ma wynosić od 0 do 30 zł i będzie zależeć od rodzaju imprezy turystycznej oraz związanego z tym ryzyka. Jednocześnie w zależności od sytuacji na rynku turystycznym i wysokości środków zgromadzonych w TFG – składkę będzie można podwyższyć lub obniżyć. Na przykład w przypadku imprez turystycznych w Polsce lub krajach sąsiednich, których organizacja jest obarczona znikomym ryzykiem, biuro zostanie objęte stawką zerową. Zgodnie z projektem nowelizacji, ochroną – wynikającą z funkcjonowania TFG – będą objęci klienci biur podróży wpisanych do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych mających siedzibę w Polsce – niezależnie od wysokości wnoszonej składki.

Biura podróży będą miały obowiązek wydać klientowi – wpłacającemu całą należność za usługę lub zaliczkę przekraczającą 10 proc. tej kwoty – pisemne potwierdzenie odprowadzania składek do TFG i poinformować go o sposobie ubiegania się o wypłatę środków z tego zabezpieczenia.

Składka od przedsiębiorcy na rzecz TFG będzie należna z dniem zawarcia umowy o imprezę turystyczną lub pośrednictwo turystyczne. Składki, naliczane od każdego klienta, będą przekazywane Funduszowi co miesiąc. Przedsiębiorca będzie sporządzał deklarację miesięczną, uwzględniającą zawarte umowy o imprezę turystyczną lub pośrednictwo turystyczne, i naliczone należne składki. Deklarację będzie można składać elektronicznie. Składki i deklaracje będą wnoszone do TFG – do 21 dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, za który składki są wnoszone i składane deklaracje.

Obowiązek składania deklaracji i składek będzie powstawał wraz z uzyskaniem przez biuro podróży wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

Zaproponowano, aby w przypadku niedoboru środków na rachunku Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego można go było uzupełniać pieniędzmi z pożyczek i kredytów, zaciąganych przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny na rzecz TFG. Zobowiązania te mają być spłacane wyłącznie ze składek wpływających od przedsiębiorców. Przewidziano także możliwość udzielenia zwrotnego finansowania Funduszowi przez UFG w przypadku niedoboru środków na rachunku TFG.

Zaplanowano, że biura podróży będą musiały prowadzić wykaz umów o świadczenie usług turystycznych zawartych z klientami. Wykaz może być prowadzony w postaci elektronicznej. Dostęp do danych w nich zawartych będą mieli marszałkowie województw oraz minister sportu i turystyki. Uprawnienie to jest szczególnie ważne dla marszałków województw, którzy odpowiadają za sprawną organizację powrotu klientów z imprezy turystycznej, w sytuacji gdy nie zapewnia tego niewypłacalny organizator turystyki lub pośrednik turystyczny (chodzi o noclegi, transport lokalny i transport do kraju).

Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy, marszałkowie województw oraz minister sportu i turystyki będą upoważnieni do kontroli biur podróży w zakresie składania deklaracji i opłacania składek do TFG oraz rzetelnego prowadzenia wykazu zawartych umów o imprezę turystyczną lub pośrednictwo turystyczne. UFG w rocznym sprawozdaniu z działalności będzie przedstawiał informację dotyczącą funkcjonowania i działalności TFG. Przewidziano także obowiązkowe sporządzanie przez UFG kwartalnej informacji o wykorzystaniu środków TFG oraz przekazanie jej ministrom: sportu i turystki oraz finansów.