Tag Archives: orzecznictwo

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach: wydłużenie terminu zwrotu wpłat o 180 dni było niezgodne z dyrektywą 2015/2302

W tym miejscu wielokrotnie wskazywałem, że wydłużenie przez ustawodawcę terminu zwrotów wpłat klientom przez organizatorów turystyki o dodatkowe 180 dni naruszało dyrektywę 2015/2302. W literaturze reprezentowany był, raczej odosobniony, pogląd odmienny.

W tym kontekście warto wspomnieć, że do problemu tego wyraźnie odniósł się niedawno Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach. W wyroku z dnia 6 kwietnia 2021 r. (I C 983/20) sąd ten stwierdził, że „wprowadzona przez ustawodawcę norma jest sprzeczna z dyrektywą”. Sąd jednak jednocześnie przyjął, że bezpośredni skutek dyrektywy nie działa w stosunkach horyzontalnych i taka ocena przepisu nie wpłynęła na rozstrzygnięcie co do terminu wymagalności odsetek.

Na Portalu Orzeczeń Sądów Powszechnych dostępny jest wydany w tej sprawie wyrok sądu II instancji, tj. wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 24 października 2022 r. (III Ca 1105/21).

Piotr Cybula

TSUE: odwołanie lotu z powodu niespodziewanej śmierci drugiego pilota nie zwalnia przedsiębiorstwa lotniczego z obowiązku wypłaty odszkodowania pasażerom

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 11 maja 2023 r. orzekł, że odwołanie lotu z powodu niespodziewanej śmierci drugiego pilota nie zwalnia przedsiębiorstwa lotniczego z obowiązku wypłaty odszkodowania pasażerom. Poniżej zamieszczam opublikowany w tej sprawie komunikat prasowy TSUE:

Pierwszy wyrok TSUE dotyczący dyrektywy 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych

12 stycznia 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał pierwszy wyrok dotyczący dyrektywy 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych (C-396/21). W sprawie tej TSUE przyjął, że podróżni, których impreza turystyczna została dotknięta środkami przeciwdziałania pandemii COVID-19 mogą mieć prawo do obniżki ceny
wycieczki.

Poniżej zamieszczam opublikowany w tej sprawie komunikat prasowy TSUE.

Opinia rzecznika generalnego w sprawie systemu podatkowego najmu krótkoterminowego

7 lipca 2022 r. rzecznik generalny wydał opinię w sprawie dotyczącej systemu podatkowego najmu krótkoterminowego (C-83/21 | Airbnb Ireland i Airbnb Payments UK). Poniżej zamieszczam dotyczący tej sprawy komunikat prasowy TSUE:

SO w Świdnicy: jeśli klient nie przyjeżdża do hotelu to traci zadatek

W artykule na portalu Prawo.pl pt. Gdy turysta nie przyjeżdża w terminie do hotelu – traci zadatek przedstawiono wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z 12 kwietnia 2022 r. (II Ca 1182/21).

Sprawa dotyczyła zadatku w wysokości 2.240,00 zł wpłaconego przez klienta, który zawarł umowę z hotelem. Powódka wpłaciła go, ale w hotelu nie pojawiła się w zaplanowanym terminie. Przyczyną niepojawienia się było zabranie do szpitala matki jej partnera oraz przebywanie na zwolnieniu z powodu choroby jej dziecka.

Powódka w sprawie twierdziła, że wpłacona przez nią kwota to zaliczka i w tych okolicznościach powinna zostać jej zwrócona. Hotel twierdził, że było to zadatek, który zgodnie z przyjętymi ustaleniami nie podlegał zwrotowi.

Zarówno Sąd Rejonowy, jak i Sąd Okręgowy uznały, że stanowisko hotelu jest trafne i powództwo powódki zostało oddalone.

Piotr Cybula

TSUE: uprawnienia przewidziane w dyrektywie PNR powinny być ograniczone do tego, co jest ściśle niezbędne

21 czerwca 2022 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-817/19, dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie wykorzystywania danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, prowadzenia dochodzeń w ich sprawie, wykrywania ich i ścigania. W wyroku tym TSUE uznał, że poszanowanie praw podstawowych wymaga, aby uprawnienia przewidziane w tej dyrektywie były ograniczone do tego, co jest ściśle niezbędne.

Poniżej zamieszczam wydany w tej sprawie komunikat prasowy TSUE:

Wyrok w sprawie śmiertelnego wypadku na stacji narciarskiej w Bukowinie Tatrzańskiej

W lutym 2020 r. doszło do tragedii na stacji narciarskiej w Bukowinie Tatrzańskiej. Zerwany dach z prowizorycznej wypożyczalni zabił trzy osoby. Zginęła matka i jej dwie córki.

W sprawie karnej związanej z tym wypadkiem 13 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu wydał wyrok. Sąd skazał trzech mężczyzn winnych tego zdarzenia na kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku i sześciu miesięcy bezwzględnego więzienia oraz zapłatę zadośćuczynienia na rzecz ojca i męża w kwocie 1,5 mln zł.

Dwóch z nich właściciele wypożyczalni, trzeci to właściciel firmy budowlanej wykonującej prace polegające na przystosowaniu naczepy samochodowej do wypożyczalni sprzętu narciarskiego.

W uzasadnieniu wyroki sędzia podała, że: „zerwany dach został wykonany niezgodnie z obowiązującymi normami i przepisami sztuki budowlanej, a także nieadekwatnie do panujących tam warunków pogodowych. Biegły stwierdził, że konstrukcja dachu była zaledwie położona na naczepie”. Wyrok jest nieprawomocny.

TSUE: aby konsument był skutecznie związany umową zawartą przy użyciu środków elektronicznych, powinien on być w stanie jednoznacznie zrozumieć, na podstawie samej treści sformułowania umieszczonego na przycisku zamówienia, że z chwilą kliknięcia w ten przycisk powstanie po jego stronie obowiązek zapłaty

Poniżej zamieszczam komunikat prasowy Trybunał Sprawiedliwości UE z 7 kwietnia, dotyczący wyroku w sprawie C-249/21. Sprawa dotyczyła zamówienia usług hotelarskich. W praktyce kilka razy spotkałem się z podobnymi przypadkami.

„Biuro podróży nie uniknie odpowiedzialności” – komentarz dla Dziennika Gazety Prawnej

W dzisiejszym Dzienniku Gazecie Prawnej ukazał się artykuł pt. „Biuro podróży nie uniknie odpowiedzialności” (s. 1 i B4). Przedstawia on wydany niedawno wyrok dotyczący odpowiedzialności organizatora turystyki za niedostarczenie bagażu na rejs statkiem podczas wycieczki, o którym w tym miejscu już wcześniej pisałem. W artykule zawarto moją wypowiedź odnoszącą się do oceny stanowiska zajmowanego przez niektórych organizatorów turystyki, którzy próbują uniknąć swojej odpowiedzialności, „przekierowując” ją na podwykonawców:

„Niestety wiele biur podróży próbuje unikać odpowiedzialności w takich sytuacjach przekierowując klientów do swych podwykonawców. W razie kłopotów z bagażem czy samym lotem – do linii lotniczych, w razie problemów w miejscu pobytu – do hotelu. Co znamienne, mam na myśli głównie największych organizatorów turystyki, a nie małe biura, które często dużo bardziej przestrzegają przepisów. Te zaś są jednoznaczne – pomijając wyjątkowe sytuacje, jak siła wyższa, to organizator turystyki odpowiada za wszystkie niedociągnięcia, również te spowodowane z winy podwykonawców (…) W razie jakichkolwiek problemów klienci często mają wybór albo wystąpić o rekompensatę do organizatora turystyki albo do podwykonawcy, np. przewoźnika lotniczego. W pierwszym przypadku ewentualnie później organizator może na zasadzie regresu domagać się odszkodowania od swych podwykonawców. Tymczasem niektórzy organizatorzy wbrew ustawie z założenia kwestionują swoją odpowiedzialność i przekierowują klientów do podwykonawców. Zdarza się, że może to być czasem korzystniejsze dla klientów, ale bardzo często dla klientów jest to dużo trudniejsze pod względem dowodowym, a ponadto w niektórych przypadkach muszą liczyć się z tym, że otrzymają niższą rekompensatę, np. z uwagi na nieuwzględnienie odpowiedzialności za tzw. zmarnowany urlop”.

Piotr Cybula  

SR w Łodzi: organizator turystyki odpowiada względem podróżnego za opóźniony bagaż

W praktyce czasami zdarza się, że bagaż podróżnych wybierających się na imprezę turystyczną nie dociera na miejsce imprezy turystycznej. Dotyczy to zwłaszcza przewozów lotniczych składających się na imprezę turystyczną.

Niestety wielu organizatorów turystyki zdaje się nie dostrzegać przepisów ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, z których wyraźnie wynika, że organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług przez podwykonawców. Zgodnie z art. 48 ust. 1 tej ustawy:

Organizator turystyki ponosi odpowiedzialność za wykonanie usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, bez względu na to, czy usługi te mają być wykonane przez organizatora turystyki, czy przez innych dostawców usług turystycznych.

Przepis ten dotyczy również przewoźników lotniczych. Niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi składającej się na imprezę turystyczną należy tym samym kwalifikować jako niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi przez organizatora turystyki. Fakt, że przewoźnik może tę odpowiedzialność sam również ponosić na innej podstawie niż umowa o imprezę turystyczną, co do zasady z tej odpowiedzialności nie zwalnia. Jedynie jeśli przewoźnik zapłacił w takim przypadku podróżnemu jakąś kwotę tytułem obniżenia ceny, odszkodowania lub zadośćuczynienia, to powinna być ona uwzględniona przy ostatecznej odpowiedzialności organizatora turystyki (art. 50 ust. 7 ustawy).

Organizatorzy turystyki powinni tym samym zaniechać praktyk dezinformowania podróżnych, w znacznej większości konsumentów, polegających na odsyłaniu w takich przypadkach do podwykonawców, samemu wskazując – czasami w sposób pośredni, a czasem bezpośredni, że takiej odpowiedzialności nie ponoszą. Z takimi przypadkami spotkałem się w praktyce wielokrotnie, również w przypadku czołowych biur podróży od których można byłoby oczekiwać innego standardu. Taką informację otrzymałem nawet w trakcie przygotowywania niniejszego wpisu: „pragniemy poinformować, iż reklamacje ze wszelkimi roszczeniami z tytułu (…) należy kierować (…) bezpośrednio do linii lotniczej wskazanej jako wykonawca usługi transportowej tj. linii lotniczej”.

Wskazana w tytule sprawa dotyczyła opóźnienia w dostarczeniu bagażu przez przewoźnika lotniczego/organizatora turystyki w związku z imprezą turystyczną – rejsem po Karaibach. Bagaż powoda został dostarczony prawidłowo, bagaż powódki dopiero na lotnisku pod koniec imprezy.

W sprawie tej organizator turystyki od początku przyjmował, że żadnej odpowiedzialności odszkodowawczej nie ponosi, odpowiedzialność taką może ponosić wyłącznie przewoźnik. Przewoźnik natomiast wypłacił jedynie część kosztów za dodatkowe zakupy.

W tych okolicznościach powodowie wystąpili w tym zakresie o zadośćuczynienie (naprawienie szkody niemajątkowej polegającej na zmarnowanym urlopie), bowiem brak tego bagażu był dla nich bardzo dotkliwy.

Sąd wydając wyrok w dniu 14 lutego 2022 r. uznał, że żądania powodów w tym zakresie są zasadne, obniżył jedynie wysokość żądanego zadośćuczynienia. Dla powódki zasądził kwotę 2.500,00 zł, a dla powoda kwotę 1.500,00 zł. Choć bagaż należał tylko do powódki, to sąd przyjął, że odbiło się to również na powodzie, któremu również przyznał zadośćuczynienie. Ponadto sąd nałożył obowiązek odszkodowania w zakresie kosztów poczynionych przez powódkę uzasadnionych zakupów, w zakresie kwoty, której wcześniej nie odzyskała powódka od przewoźnika (do niego także wcześniej złożyła reklamację).

Wyrok ten pokazuje, że organizatorzy turystyki nie mogą uchylać się od tego rodzaju odpowiedzialności i powinni zmienić swoją praktykę.

A co powinni w takich sytuacja robić podróżni? Należy ocenić jaką odpowiedzialność może ponosić przewoźnik, a jaką organizator turystyki i do tego dostosować swoje dalsze działania. Czasami warto wystąpić przeciwko przewoźnikowi, a czasem przeciwko organizatorowi turystyki, wszystko zależy od okoliczności.

Wyrok jest nieprawomocny, w sprawie reprezentowałem powodów.

Piotr Cybula