Tag Archives: turystyka dzieci i młodzieży

„Turystyka a ochrona dzieci przed krzywdzeniem – między odpowiedzialnością społeczną a prawną” (7.03.2024 r.)

Zakład Prawa i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego AWF w Krakowie serdecznie zaprasza do udziału w otwartym zebraniu naukowo-praktycznym na którym Pani Magdalena Hojnor przedstawi referat pt. „Turystyka a ochrona dzieci przed krzywdzeniem – między odpowiedzialnością społeczną a prawną”. Po referacie odbędzie się dyskusja.

Spotkanie rozpocznie się 7 marca 2024 r. (czwartek) o g. 16.30 za pośrednictwem programu MS Teams.
Link do spotkania: tutaj. Link do strony wydarzenia na Facebooku: tutaj.

Podczas spotkania poruszony zostanie problem krzywdzenia dzieci w kontekście turystyki oraz formy przeciwdziałania temu problemowi:

· gdzie pojawia się ryzyko krzywdzenia dziecka?

· kim są i jak działają sprawcy?

· co czuje pokrzywdzone dziecko i dlaczego potrzebuje naszej ochrony?

· jaką rolę mają do spełnienia pracownicy i kadra zarządzająca w przeciwdziałaniu krzywdzeniu dzieci?

· czy wdrożenie przepisów z „Ustawy Kamilka” zablokuje i utrudni działanie branży turystycznej?

Pani Magdalena Hojnor posiada 20- letnie doświadczenie w pracy na rzecz organizacji pozarządowych. Twórczyni i realizatorka wielu projektów społecznych na rzecz dzieci, migrantów, osób zagrożonych marginalizacją społeczną. Ekspertka profilaktyki handlu ludźmi. Obecnie specjalistka i trenerka Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę w zakresie standardów ochrony dzieci przed krzywdzeniem, zwłaszcza w kontekście turystyki i podróży, dzieci cudzoziemskich i dzieci przebywających w placówkach wychowawczo-resocjalizacyjnych.

Czy szkoła może wymagać od rodziców niepełnosprawnego dziecka ich obecności na wycieczce szkolnej? MEiN „odpowiada”

W połowie kwietnia tego roku poprosiłem Ministerstwo Edukacji i Nauki o odpowiedź na takie pytanie:

Dziecko chodzi do 1 klasy technikum. Jest „na wózku”. W klasie jest 10 osób w tym 3 na wózku.

Sprawa dotyczy wycieczek. Rodzice zostali poinformowani, że mają zawieść swoim autem dziecko na wycieczkę i cały dzień tam być. Pytanie: czy szkoła może tego wymagać od rodziców?

Pytanie zostało zadane przez rodzica w grupie: Umarłe Statuty – o prawach ucznia.

W połowie sierpnia, po prawie czterech miesiącach, otrzymałem poniższą odpowiedź ze strony ministerstwa:

Nie wiem jak Państwo, ale ja jednoznacznej odpowiedzi na postawione pytanie w tym piśmie nie widzę. Poprosiłem ponownie ministerstwo o przesłanie odpowiedzi na przedstawione pytanie. Mam nadzieję, że tym razem nie będę musiał czekać na odpowiedź aż tak długo. C.d.n.

Piotr Cybula

MEiN: organizatorzy turystyki zapewniają najwyższy standard bezpieczeństwa („Poznaj polskie ślady w Europie”)

Kilka dni temu wystąpiłem do Ministerstwa Edukacji i Nauki z następującym pytaniem:

Dlaczego projekt „Poznaj polskie ślady w Europie” został ograniczony wyłącznie do organizatorów turystyki. Zgodnie z komunikatem Ministerstwa Edukacji i Nauki: „Wnioskodawca jest obowiązany do powierzenia organizacji wycieczki podmiotowi zewnętrznemu wpisanemu do Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych” (https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/poznaj-polskie-slady-w-europie–nowe-przedsiewziecie-ministra-edukacji-i-nauki). 

Tymczasem przepisy zarówno ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, jak i przepisy dyrektywy 2015/2302, której implementację stanowią przepisy wspomnianej ustawy, dopuszczają w pewnym zakresie możliwość organizacji szkolnych wyjazdów, które nie są objęte tymi przepisami. W preambule dyrektywy (motyw 19) wyraźnie wskazuje się o wyłączeniu w kontekście szkoły:  

„(…) z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy powinny zostać wyłączone (…) imprezy turystyczne lub powiązane usługi turystyczne, które są oferowane lub których nabywanie jest ułatwiane okazjonalnie i na zasadach niekomercyjnych, i wyłącznie ograniczonej grupie podróżnych. Te ostatnie mogą obejmować na przykład wycieczki organizowane nie częściej niż kilka razy w roku przez (…) szkoły dla ich członków, które nie są oferowane ogółowi społeczeństwa.

Proszę więc w tych okolicznościach o udzielenie wspomnianej informacji, dlaczego projekt ten został ograniczony wyłącznie do organizatorów turystyki”.

Wczoraj otrzymałem odpowiedź. Ministerstwo Edukacji i Nauki tak to wyjaśniło:

„(…) informuję, że dla pilotażowej edycji przedsięwzięcia „Poznaj polskie ślady w Europie” wskazano wymóg powierzenia organizacji wycieczki podmiotom zewnętrznym wpisanym do Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych ze względu na zapewnienie wyjazdowi młodzieży szkolnej, jak i całemu procesowi organizacji wycieczek najwyższego standardu bezpieczeństwa. Organizatorzy wpisani do przedmiotowego rejestru zgodnie z wymogami Ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych zobowiązani są do przygotowania, przeprowadzenia i rozliczenia oferowanych usług turystycznych ze szczególną starannością. Obostrzenia ich dotyczące dają rękojmię bezpieczeństwa logistycznego i finansowego całego wyjazdu.

Dotychczasowe doświadczenie związane z realizacją kilku edycji przedsięwzięcia pn. „Poznaj Polskę” pokazało, że beneficjenci korzystający z usług profesjonalnych podmiotów specjalizujących się w realizacji imprez i usług turystycznych mają zapewnione większe bezpieczeństwo w sytuacjach losowych. Ważny jest także ułatwiony proces rozliczenia samego dofinansowania dla beneficjentów (faktura VAT z jednym usługodawcą)”.

Mnie to stanowisko nie do końca przekonuje. Jak wskazałem w pytaniu, już na gruncie samej dyrektywy 2015/2302 dostrzega się pewną możliwość organizacji wycieczek szkolnych bez zastosowania ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Nasuwa się więc pytanie, czy ministerstwo nie ma zaufania do polskich szkół? To jest niestety szerszy problem. W zakresie szkolnej turystyki i krajoznawstwa potrzebne są systemowe rozwiązania, które będą zapewniały odpowiednie przygotowanie merytoryczne nauczycieli oraz ich zainteresowanie organizacją takiej aktywności.

Piotr Cybula

Dlaczego ministerialny projekt „Poznaj polskie ślady w Europie” jest skierowany tylko do „biur podróży”?

W poprzednim wpisie wspomniałem o projekcie Ministerstwa Edukacji i Nauki pt. „Poznaj polskie ślady w Europie”. Jest on skierowany do „szkół”. „Szkoły” jednak muszą powierzać organizację wycieczek organizatorom turystyki wpisanym do Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych („biurom podróży”). Ponieważ nawet z unijnej dyrektywy wynika pewna możliwość organizowania przez szkoły wyjazdów o takim charakterze bez konieczności powierzenia ich organizacji organizatorom turystyki, wystąpiłem dzisiaj do Ministerstwa Edukacji i Nauki z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie:

Działając w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej, uprzejmie proszę o udzielenie informacji na poniższe pytanie:

Dlaczego projekt „Poznaj polskie ślady w Europie” został ograniczony wyłącznie do organizatorów turystyki. Zgodnie z komunikatem Ministerstwa Edukacji i Nauki: „Wnioskodawca jest obowiązany do powierzenia organizacji wycieczki podmiotowi zewnętrznemu wpisanemu do Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Przedsiębiorców Ułatwiających Nabywanie Powiązanych Usług Turystycznych” (https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/poznaj-polskie-slady-w-europie–nowe-przedsiewziecie-ministra-edukacji-i-nauki). 

Tymczasem przepisy zarówno ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, jak i przepisy dyrektywy 2015/2302, której implementację stanowią przepisy wspomnianej ustawy, dopuszczają w pewnym zakresie możliwość organizacji szkolnych wyjazdów, które nie są objęte tymi przepisami. W preambule dyrektywy (motyw 19) wyraźnie wskazuje się o wyłączeniu w kontekście szkoły:  

„(…) z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy powinny zostać wyłączone (…) imprezy turystyczne lub powiązane usługi turystyczne, które są oferowane lub których nabywanie jest ułatwiane okazjonalnie i na zasadach niekomercyjnych, i wyłącznie ograniczonej grupie podróżnych. Te ostatnie mogą obejmować na przykład wycieczki organizowane nie częściej niż kilka razy w roku przez (…) szkoły dla ich członków, które nie są oferowane ogółowi społeczeństwa”.

Proszę więc w tych okolicznościach o udzielenie wspomnianej informacji, dlaczego projekt ten został ograniczony wyłącznie do organizatorów turystyki.

Otrzymaną odpowiedź opublikuję w tym miejscu.

Piotr Cybula

„Prawa ucznia w zakresie zajęć wychowania fizycznego i wycieczek szkolnych” (25 maja 2023 r.)

Zakład Prawa i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego AWF w Krakowie serdecznie zaprasza do udziału w otwartym zebraniu naukowo-praktycznym na którym Łukasz Korzeniowski przedstawi referat pt. „Prawa ucznia w zakresie zajęć wychowania fizycznego i wycieczek szkolnych„. Po referacie odbędzie się dyskusja. Spotkanie rozpocznie się 25 maja 2023 r. (czwartek) o g. 16.00 za pośrednictwem programu MS Teams (link do spotkania: tutaj).

Łukasz Korzeniowski jest prezesem Stowarzyszenia Umarłych Statutów, redaktorem wydanej niedawno publikacji pt. Prawa ucznia w Polsce. Raport z badań.

Serdecznie zapraszam do udziału.
Piotr Cybula

MEiN: nauczyciel uczestniczący w wycieczce powinien zachować prawo do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w czasie których sprawował opiekę nad uczniami

W praktyce wiele wątpliwości pojawia się odnośnie do sposobu rozliczenia przez nauczycieli godzin przepracowanych podczas wycieczek szkolnych. Ostatnio z interpelacją w tej sprawie wystąpiła poseł Małgorzata Pępek. Zamieszczam ją poniżej, wraz z – korzystną dla nauczycieli – odpowiedzią na nią ze strony wiceministra Ministerstwa Edukacji i Nauki Dariusza Piontkowskiego:

Interpelacja nr 39456

do ministra edukacji i nauki

w sprawie ponadwymiarowych godzin pracy nauczycieli

Zgłaszający: Małgorzata Pępek

Data wpływu: 28-02-2023

Szanowny Panie Ministrze!

Wycieczki nalezą do najbardziej wszechstronnych organizacyjnych form pracy dydaktyczno-wychowawczej i działalności turystyczno-wychowawczej w szkole. Służą przede wszystkim wzbogaceniu wiadomości, zdobywaniu umiejętności i nawyków kulturalnego spędzania czasu, pomagają w kształtowaniu poglądu na świat, w wychowaniu estetycznym i zdrowotnym uczniów. Wycieczka szkolna w definicji Wincentego Okonia to „jedna z form dydaktyczno-wychowawczej szkoły, umożliwiająca uczniom bezpośrednie poznanie środowiska lokalnego, własnego regionu, kraju ojczystego bądź innych krajów, ich właściwości geograficznych, historycznych, etnicznych, kulturowych lub gospodarczych”.

Podstawy programowe wszystkich szkół określają wycieczki jako jedną z metod realizacji treści w nich zawartych. Realizując wycieczkę szkolną, za zgodą dyrektora, nauczyciel pozostaje w gotowości do pracy w miejscu wskazanym przez pracodawcę. Realizuje ją często w wymiarze przekraczającym przydział zajęć w danym dniu, który wynika z tygodniowego rozkładu zajęć, tworzonego w oparciu o plan organizacyjny szkoły czy placówki. Realizując wycieczkę jest on oddelegowany przez dyrektora do innej pracy, którą wykonuje zamiast lekcji i dlatego należy mu się pełne wynagrodzenie. Podobna sytuacja dotyczy innych organizowanych przez szkoły przedsięwzięć takich jak: zawody sportowe, konkursy przedmiotowe, projekty i staże, olimpiady itp.

Stosując powyższe oraz w oparciu o odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki pana Dariusza Piontkowskiego z dnia 06.05.2021 r., stanowisko Jerzego Jakubczuka, dyrektora Departamentu współpracy z Samorządem Terytorialnym w MEiN z dnia 29.10.2019 r., wyrok Sądu Najwyższego w Lublinie (IV P 381/14) oraz wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach (VI P 165/07) za realizowaną wycieczkę szkolną, część dyrektorów wypłaca nauczycielom pełne wynagrodzenie.

Nie mniej jednak rozliczanie godzin ponadwymiarowych nauczycieli w praktyce nadal budzi wiele wątpliwości. Dyrektorzy szkół mają wątpliwości prawne, w jaki sposób należy nauczycielom wypłacać wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe stałe godziny ujęte w tygodniowym planie pracy nauczyciela przydzielone w arkuszu organizacyjnym w danym roku szkolnym.

W związku z powyższym proszę o odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy możliwe jest wprowadzenie jednoznacznego zapisu w przepisach prawa oświatowego dot. sposobu wynagradzania nauczycieli przebywających na wycieczkach szkolnych, zawodach, konkursach itp., z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe przydzielone w arkuszu organizacyjnym szkoły?

2. Kiedy można spodziewać się odpowiednich przepisów w tym zakresie?

3. Czy nauczycielowi przysługuje wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe podczas: dni wolnych od zajęć dydaktycznych (np. rozpoczęcie, zakończenie roku szkolnego, Dnia Edukacji Narodowej), udziału nauczyciela w rekolekcjach, udziału nauczyciela w olimpiadach przedmiotowych i konkursach przedmiotowych oraz zawodach sportowych, udziału nauczyciela wraz z uczniami tej szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, w wycieczkach lub imprezach szkolnych, udziału nauczyciela wraz z uczniami tej szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, w wyjazdach realizowanych z projektów unijnych, udziału nauczyciela wraz z uczniami tej szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony, w obozach sportowych i „zielonych szkołach”, w czasie delegacji służbowej związanej z udziałem nauczyciela w konferencjach metodycznych, warsztatach, szkoleniach, zawieszenia zajęć w związku z mrozami, epidemią lub innymi przyczynami niezależnymi od nauczyciela, usprawiedliwionej nieobecności nauczyciela w szkole związanej z urlopem okolicznościowym, z tytułu opieki nad dzieckiem do lat 14?

Z poważaniem

Małgorzata Pępek
Poseł na Sejm RP

I odpowiedź na interpelację:

Odpowiedź na interpelację nr 39456

w sprawie ponadwymiarowych godzin pracy nauczycieli

Odpowiadający: sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki Dariusz Piontkowski

Warszawa, 22-03-2023

Szanowna Pani Poseł,

zgodnie z art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2021 r. poz. 1762, z późn. zm.) godzinami ponadwymiarowymi są godziny zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych powyżej tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin, przydzielone nauczycielowi i ujęte w arkuszu organizacyjnym szkoły. Wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe wypłaca się według stawki osobistego zaszeregowania nauczyciela, z uwzględnieniem dodatku za warunki pracy.

W obecnym stanie prawnym przepisy ustawy – Karta Nauczyciela nie zawierają norm jednoznacznie rozstrzygających kwestię prawa nauczyciela do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe przydzielone nauczycielowi ale niezrealizowane z przyczyn nieleżących po stronie nauczyciela.

Warto przypomnieć, że obowiązujące do 1992 r. brzmienie przepisu art. 35 ust. 4 ustawy – Karta Nauczyciela jednoznacznie określało, że wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe przydzielone nauczycielowi w planie organizacyjnym szkoły wypłaca się według stawki osobistego zaszeregowania nauczyciela, z uwzględnieniem dodatków, o których mowa w art. 34, również w wypadku usprawiedliwionego nieodbycia zajęć. Jednak ustawą z dnia czerwca 1992 r. o zmianie ustawy – Karta Nauczyciela (Dz. U. poz. 252, z późn. zm.) przepis ten został zmieniony w związku z koncepcją przeniesienia dotychczasowych regulacji ustawowych, dotyczących czasu pracy i wynagradzania nauczycieli, do układu zbiorowego pracy. W późniejszym okresie nie powrócono już do regulowania w ustawie zasad wypłacania wynagrodzenia za nieodbyte godziny ponadwymiarowe, ustawodawca przyjął bowiem, że materia ta zostanie objęta zakresem przedmiotowym regulaminów, o których mowa w art. 30 ust. 6 ustawy – Karta Nauczyciela, stosownie do upoważnienia przewidzianego w art. 30 ust. 6 pkt 2 tej ustawy.

Jednak w ostatnich latach w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 sierpnia 2020 r., sygn. akt IIISA/Łd135/20) ukształtowało się stanowisko, że rada gminy ma jedynie kompetencje do określenia szczegółowych warunków obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw. Zdaniem sądów administracyjnych, w tych ramach nie mieści się natomiast upoważnienie do decydowania o zachowaniu lub utracie przez nauczyciela prawa do wynagrodzenia za niezrealizowane godziny ponadwymiarowe. Określenie zatem przypadków, w których nauczycielowi nie przysługuje prawo do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe nie mieści się w granicach upoważnienia ustawowego zawartego w art. 30 ust. 6 ustawy – Karta Nauczyciela. Nie można bowiem uznać, iż wskazanie przez radę gminy w uchwale w sprawie wynagradzania nauczycieli przypadków, w których wynagrodzenie nie przysługuje, stanowi określenie warunków (szczegółowych) obliczania i wypłacania wynagrodzenia.

Konsekwencją powyższej linii orzeczniczej sądów administracyjnych jest zatem konieczność dokonywania interpretacji przepisów dotyczących wynagradzania za nieodbyte godziny ponadwymiarowe przez podmioty stosujące prawo w odniesieniu do indywidualnych stanów faktycznych z wykorzystaniem m.in. poglądów doktryny oraz orzecznictwa sądów pracy w tej kwestii. W świetle aktualnych wyroków sądów nauczyciel jest uprawniony do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe faktycznie zrealizowane. Nauczyciel zachowuje prawo do wynagrodzenia za niezrealizowane godziny ponadwymiarowe tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Każdą przyczynę niezrealizowania godzin ponadwymiarowych należy zatem rozpatrywać odrębnie, czy istnieje podstawa prawna do wypłaty wynagrodzenia za niezrealizowane godziny ponadwymiarowe z tej przyczyny.

Za rozliczanie czasu pracy nauczyciela odpowiedzialny jest dyrektor szkoły, który stosownie do art. 68 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082, z późn. zm.) jest kierownikiem zakładu pracy dla zatrudnionych w szkole lub placówce nauczycieli i pracowników niebędących nauczycielami i w szczególności decyduje w sprawach zatrudniania i zwalniania nauczycieli oraz innych pracowników szkoły lub placówki. Natomiast nauczyciel, który nie zgadza się z decyzją pracodawcy, może dochodzić swoich praw na drodze sądowej, bowiem stosownie do treści art. 91c ust. 2 ustawy – Karta Nauczyciela, spory o roszczenia ze stosunku pracy nauczycieli, niezależnie od formy nawiązania stosunku pracy, rozpatrywane są przez sądy pracy.

W kwestii naliczania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w czasie dni wolnych od zajęć dydaktycznych albo dni wolnych od zajęć dydaktyczno-wychowawczych wypowiedział się skład siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który w uchwale z dnia 29 marca 1989 r., sygn. akt III PZP 53/88, stwierdził, że „zamieszczenie w planie organizacyjnym szkoły godzin ponadwymiarowych przypadających w dniach ustawowo wolnych od pracy oraz w dniach wolnych od pracy i w okresach przerw w pracy szkoły ustalonych w przepisach o organizacji roku szkolnego, w których nie odbywają się zajęcia dydaktyczne lub wychowawcze, nie uprawnia do wynagrodzenia przewidzianego (…) za nieodbyte godziny ponadwymiarowe.” Warto zauważyć, że w uzasadnieniu do uchwały, sąd zaznaczył, że powyższa zasada nie dotyczy „przydzielonych nauczycielowi prawidłowo zajęć w godzinach ponadwymiarowych, także w wymienionych dniach wolnych od pracy lub w okresach przerw w pracy, jeżeli szkoła prowadzi wówczas określoną działalność dydaktyczną lub wychowawczą. Odnosi się to także do placówek oświatowo-wychowawczych o ruchu ciągłym (np. domy dziecka, internaty, ośrodki szkoleniowe, zakłady wychowawcze oraz szkoły zaoczne), w których zajęcia prowadzone są również w niedziele czy święta.”.

W świetle ww. uchwały oraz przepisów określających dni wolne od pracy (ustawa z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy – Dz. U. z 2020 r. poz. 1920, rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie organizacji roku szkolnego – Dz. U. poz. 1603, z późn. zm.), nauczycielowi nie przysługuje wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe zamieszczone w planie organizacyjnym szkoły w następujących dniach:

  1. 1 stycznia – Nowy Rok,
  2. 6 stycznia – Święto Trzech Króli,
  3. pierwszy dzień Wielkiej Nocy,
  4. drugi dzień Wielkiej Nocy,
  5. 1 maja – Święto Państwowe,
  6. 3 maja – Święto Narodowe Trzeciego Maja,
  7. pierwszy dzień Zielonych Świątek,
  8. dzień Bożego Ciała,
  9. 1 listopada – Wszystkich Świętych,
  10. 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości,
  11. 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia,
  12. 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia;
  13. niedziele,
  14. wolnych od pracy w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, określonych przez Prezesa Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia,
  15. zimowej przerwy świątecznej , która trwa od dnia 23 grudnia do dnia 31 grudnia lub od dnia 22 grudnia do dnia 31 grudnia, jeżeli dzień 22 grudnia wypada w poniedziałek,
  16. wiosennej przerwy świątecznej, która rozpoczyna się w czwartek poprzedzający święta i kończy w najbliższy wtorek po świętach,
  17. ferii zimowych, które trwają dwa tygodnie w okresie od połowy stycznia do końca lutego,
  18. ferii letnich, które rozpoczynają się w dniu następującym po dniu zakończenia rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych i kończą się z dniem 31 sierpnia.

Odnosząc się do podniesionej przez Panią Poseł kwestii wycieczek szkolnych pragnę zapewnić, że w pełni podzielam wyrażoną przez Panią wysoką ocenę ich znaczenia dla realizacji podstaw programowych kształcenia ogólnego oraz programów wychowawczych szkół. Konsekwentnie wyrażam opinię, że nauczyciel uczestniczący w wycieczce powinien zachować prawo do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe przydzielone mu w arkuszu organizacji szkoły, w czasie których sprawował opiekę nad uczniami na wycieczce szkolnej. Analogiczne stanowisko prezentuję w odniesieniu do wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w czasie, w którym nauczyciel na polecenie dyrektora szkoły realizował zajęcia w innej formie (np. opieka nad uczniami w czasie olimpiad i konkursów, zawodów sportowych, imprez szkolnych).

W kwestii wynagrodzenia za czas opieki nauczyciela nad dzieckiem w wieku do lat 14, uprzejmie informuję, iż zgodnie z art. 67e ust. 1 ustawy – Karta Nauczyciela, nauczycielowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Zatem stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagradzania w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 927, z późn. zm.) w związku z art. 91 c ust. 1 ustawy – Karta Nauczyciela, przy ustalaniu wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy oraz za czas niewykonywania pracy, jeżeli przepisy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia, stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop, z tym że składniki wynagrodzenia ustalane w wysokości przeciętnej oblicza się z miesiąca, w którym przypadło zwolnienie od pracy lub okres niewykonywania pracy.

Analizując praktykę stosowaną przez dyrektorów szkół i organy prowadzące szkoły w zakresie wynagradzania za godziny ponadwymiarowe oraz kształtujące się kierunki orzecznictwa sądowego dostrzegam występującą w tym zakresie niejednolitość, a niekiedy nawet sprzeczności. Z tego względu uważam za celowe rozważenie doprecyzowania przepisów ustawowych dotyczących problematyki pracy nauczycieli w godzinach ponadwymiarowych. Pragnę jednak zauważyć, że powyższa kwestia stanowi jeden z elementów systemowej regulacji stosunków pracy nauczycieli i w sposób ścisły wiąże się z kwestiami czasu pracy nauczycieli w powiązaniu z zasadami wynagradzania. Dlatego zagadnienia te muszą podlegać holistycznej analizie oraz tworzyć spójną całość z rozwiązaniami systemowymi w zakresie zawodu nauczyciela.

Z poważaniem,

Z upoważnienia
Ministra Edukacji i Nauki

Dariusz Piontkowski
Sekretarz Stanu

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę chce zmian legislacyjnych dotyczących bezpieczeństwa dzieci w obiektach turystycznych

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę przygotowała propozycje zmian do ustaw mające na celu ochronę dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym w obiektach turystycznych. Zmiany proponowane przez FDDS dotyczą Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych oraz Ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności. Fundacja przedstawi swoje postulaty Ministerstwu Sportu i Turystyki. W grudniu 2022 FDDS, przy wsparciu Izby Gospodarczej Hotelarstwa Polskiego, opracowała procedury ochrony dzieci w hotelach.

Fundacja postuluje wprowadzenie do tych aktów prawnych m.in. poniższych reguł:

  • każdy hotel i obiekt świadczący usługi noclegowe ma obowiązek wdrożyć procedurę zapobiegania przestępstwom wobec dzieci. Określa ona m.in., co powinien zrobić pracownik takiego obiektu, kiedy podejrzewa, że na jego terenie dochodzi do popełniania tego typu przestępstw,
  • każda osoba, która korzysta z usługi hotelarskiej w towarzystwie dziecka, powinna zostać zobowiązana do okazania dokumentu potwierdzającego tożsamość dziecka, innego dokumentu poświadczającego rodzicielstwo dziecka lub fakt sprawowania nad nim opieki prawnej, bądź też pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego na podróżowanie z dzieckiem. 

Wprowadzenie takich zapisów jest konieczne, żeby zwiększyć ochronę dzieci przed wykorzystywaniem i wyzyskiwaniem seksualnym w kontekście podróży i turystyki. Wiemy, że jest to zjawisko występujące na całym świecie, także w Polsce. Bardzo się cieszę, że odpowiedzialni społecznie przedstawiciele branży hotelarskiej podjęli z nami współpracę na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa dzieci, mam nadzieję, że wszystkie obiekty w Polsce zechcą wprowadzić u siebie odpowiednie procedury chroniące dzieci. Jednocześnie będziemy pracować na rzecz zmian systemowych i liczymy na zainteresowanie tym tematem Ministerstwa Sportu i Turystyki – mówi Marta Skierkowska, członkini zarządu FDDS.

Dane na temat skali przestępstwa wykorzystywania seksualnego dzieci w kontekście podróży i turystyki są niepełne, ponieważ żadna instytucja nie monitoruje tego zjawiska całościowo. Jednak z całą pewnością wiadomo, że hotele oraz inne obiekty oferujące wynajem pokoi są bardzo często wykorzystywane przez sprawców do krzywdzenia dzieci, gdyż dają im poczucie anonimowości i tymczasowości. Sprawcy świadomi odpowiedzialności karnej stosują różne metody ukrywania się, a dzieci pokrzywdzone tym przestępstwem często są zastraszane i szantażowane, a także wstydzą się mówić o wykorzystaniu.

Pracownicy hoteli, dzięki bezpośredniemu kontaktowi z gośćmi, mają szansę na dostrzeżenie sygnałów świadczących o krzywdzeniu dziecka i reagowanie w razie sytuacji budzących wątpliwości. Dlatego tak ważne jest, aby mieli oni wiedzę na temat problemu wykorzystywania seksualnego dzieci oraz działań, które należy podjąć, aby mu przeciwdziałać. Reagowanie jest trudne i wymaga nie tylko znajomości procedur, ale także dużej odwagi, jednak w przypadku dzieci wykorzystywanych seksualnie w hotelach jest ono niezwykle istotne. Każda osoba pracująca w takim obiekcie powinna zdawać sobie sprawę z tego, że jeśli ona nie zareaguje, być może nikt tego nie zrobi, a dziecko, które doświadcza krzywdzenia, nadal będzie cierpieć – mówi Magdalena Hojnor z programu Standardy Ochrony Dzieci FDDS.

Reagowanie na podejrzenie krzywdzenia dziecka jest trudne, ale staje się znacznie łatwiejsze, gdy w obiekcie zostały wdrożone procedury postępowania w tego typu sytuacjach i wszyscy pracownicy je znają.

W grudniu 2022 Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, przy wsparciu Izby Gospodarczej Hotelarstwa Polskiego, opracowała projekt Procedur Ochrony Dzieci dla hoteli i innych obiektów noclegowych, zawierający klarowne wytyczne, co należy zrobić wówczas, gdy pracownik hotelu ma przekonanie, że doszło do skrzywdzenia dziecka, jak i w sytuacji, gdy podejrzenie popełnienia przestępstwa wymaga jeszcze zweryfikowania. Dokument został skonsultowany z grupą specjalistów z branży hotelarskiej – zarówno pracowników mających bezpośredni kontakt z klientem, jak i kadrą zarządzającą – dzięki czemu opisane zasady są uniwersalne i dostosowane do realiów funkcjonowania hoteli.

Dokument ma formę edytowalną, a każda sieć hoteli i pojedynczy obiekt może dostosować zapisy do własnych realiów funkcjonowania lub uzupełnić istniejące już w hotelu procedury. FDDS do końca stycznia organizuje też webinary na temat zapobiegania krzywdzeniu dzieci dla pracowników branży turystycznej, więcej informacji na ten temat tutaj.

Informacje na temat Standardów Ochrony Dzieci w hotelach można znaleźć na stronie: https://standardy.fdds.pl/blog/7/standardy-ochrony-dzieci-w-hotelach

Źródło: informacja prasowa Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

ZAPROSZENIE: bezpłatne webinary „Ochrona dzieci przed krzywdzeniem w sektorze podróży i turystyki”

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę zaprasza na dwa bezpłatne webinary na temat: „Ochrona dzieci przed krzywdzeniem w sektorze podróży i turystyki”. Wykorzystywanie i wyzyskiwanie seksualne dzieci w turystyce to poważny problem występujący na całym świecie, również w Polsce. Wielu dzieciom nie udaje się pomóc, gdyż osoby będące świadkami niepokojących sytuacji, np. na terenie hoteli, barów czy restauracji, nie wiedzą, kiedy i w jaki sposób reagować. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę organizuje webinary dla pracowników branży turystycznej na temat Standardów Ochrony Dzieci w turystyce. Wydarzenia odbędą się 17 i 26 stycznia, zapisy są dostępne pod linkiem.

W czasie webinarów zostaną poruszone tematy skali wykorzystywania seksualnego dzieci w Polsce, stereotypów dotyczących sprawców tego przestępstwa, a przede wszystkim tego, jakie kroki mogą podjąć obiekty działające w branży turystycznej i ich pracownicy, aby zapewnić dzieciom bezpieczeństwo.

Webinary odbędą się:

17.01.2023, godz. 13.00 – 14.30  

26.01.2023, godz. 09.30 – 11.00 

Więcej informacji na temat ochrony dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym w sektorze podróży i turystyki można znaleźć na stronie: Standardy ochrony dzieci w hotelach (fdds.pl)

Więcej informacji na temat działalności Fundacji: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

„Procedury ochrony dzieci w hotelach”

Izba Gospodarcza Hotelarstwa Polskiego we współpracy z Fundacją Dajemy Dzieciom Siłę opracowała dokument pt. „Procedury ochrony dzieci w hotelach”.

Więcej na ten temat stronie IGHP.

Kilka uwag w związku z raportem PIT dotyczącym organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży

Polska Izba Turystyki przygotowała „Raport dotyczący organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży
na przestrzeni lat 2019 – 2022″. Za jej zgodą umieszczam go poniżej:

Raport został przedstawiony na stronie portalu Turystyka.rp.pl w artykule z tytułem: Raport: Polskie dzieci najczęściej jadą wypoczywać z nielegalnymi organizatorami. Problem szarej strefy oczywiście jest poważny, ale jeśli mamy wyciągać tak daleko idące wnioski to powinniśmy dysponować odpowiednimi danymi. Dane zawarte we wskazanym raporcie moim zdaniem nie są do tego wystarczające.

Zwrócę też uwagę, że w raporcie mowa jest o „ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych„, choć ustawa o takiej nazwie nie obowiązuje (wcześniejsza ustawa o takiej nazwie obecnie nosi nazwę: ustawa o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych). Obecnie nie ma już „rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych„. W obydwu poniższych przypadkach powinno nastąpić w odpowiedni sposób do przepisów ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Przywołane przepisy w istocie dotyczą dwóch różnych ustaw – „art. 4 ust. 1” to jeszcze wcześniejszy przepis z ustawy o usługach turystycznych, gdzie rzeczywiście mowa była o rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, „art. 3 pkt 2” to już przepis z aktualnie obowiązującej wspomnianej ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (o to zapewne chodziło Autorom raportu). Wkrótce mija pięć lat od chwili uchwalenia ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, więc może zaskakiwać, że w takim dokumencie, który z założenia ma pokazywać pewne nieprawidłowości (tak to odczytuję) pojawiają się takie oczywiste błędy.

Dodam też, że na nieporozumieniu polega powyższy podział „typów organizatorów turystyki” za co już PIT nie odpowiada. Przecież przykładowo większość przedsiębiorców działa jako osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (a posiadająca zdolność prawną). To jest błąd, który pojawia się już w „Instrukcji rejestracji wypoczynku przez organizatora” przygotowanej przez MEiN, a która nie do końca oddaje istotę tego, co jest w art. 92c ustawy o systemie oświaty jest to lepiej określone bo mamy tam: „1) szkoły i placówki; 2) przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych, o którym mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (…; 3) osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2„.

Nie ulega wątpliwości, że turystyka dzieci i młodzieży wymaga w Polsce pewnego uporządkowania, nie tylko w zakresie szarej strefy, ale także odnośnie wielu innych problemów, dotyczących także organizatorów turystyki. Jeśli chcemy poważnie dyskutować o turystyce dzieci i młodzieży, to dyskusji nie możemy ograniczać do szarej strefy.

Piotr Cybula