Tag Archives: Komisja Europejska

Komisja Europejska przedstawiła projekt zmian dyrektywy 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych

29 listopada 2023 r. Komisja Europejska opublikowała komunikat pt. „Lepsze prawa i lepsze informowanie podróżnych”. Zawiera on również wniosek dotyczący zmian w dyrektywie 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych.

Treść komunikatu:

Komisja przyjęła dziś szereg wniosków mających na celu poprawę doświadczeń pasażerów i podróżnych poprzez wzmocnienie ich praw. Nowe przepisy będą opierać się na wyciągniętych wnioskach, w tym na niedawnych doświadczeniach z kryzysu związanego z COVID-19 i upadłości grupy turystycznej Thomas Cook w 2019 r., co miało duży wpływ zarówno na podróżnych, jak i na rynek podróży. W szczególności doprecyzują one zasady zwrotu kosztów w przypadku rezerwacji lotów lub podróży multimodalnych przez pośrednika, tak aby pasażerowie byli lepiej chronieni przed odwołaniem lotu. Zapewnią one również sprawniejsze podróże, zwłaszcza te związane z różnymi usługami turystycznymi lub rodzajami transportu, zapewniając pasażerom dostęp do bezpośredniego wsparcia oraz lepsze informowanie w czasie rzeczywistym, na przykład o opóźnieniach i odwołaniach podróży. Szczególną uwagę zwraca się na potrzeby pasażerów niepełnosprawnych lub o ograniczonej możliwości poruszania się w celu uwzględnienia i ułatwienia zmiany rodzaju transportu oraz w razie potrzeby poprawy jakości pomocy.

Przyjęte dziś wnioski skupiają się na trzech aspektach:

1. Wzmocnione prawa pasażerów

Pasażerowie podróżujący samolotem, koleją, statkiem lub autobusem korzystają już ze światowej ochrony praw pasażerów w UE. Są oni na przykład uprawnieni do zmiany planu podróży, zwrotu kosztów, odszkodowania lub pomocy (w zależności od okoliczności) w przypadku zakłócenia podróży. Niemniej jednak nadal istnieją pewne luki w obecnych przepisach, a niedociągnięcia we wdrażaniu i egzekwowaniu przepisów uniemożliwiają pasażerom pełne korzystanie z tych praw. Wniosek dotyczący zmiany rozporządzeń w sprawie praw pasażerów odnosi się do tych problematycznych obszarów poprzez wzmocnienie mechanizmów egzekwowania przepisów i wprowadzenie przepisów dotyczących pasażerów lotniczych, którzy zarezerwowali loty za pośrednictwem pośredników, w tym przepisów dotyczących zwrotu kosztów. WE wniosku dotyczącym praw pasażerów w kontekście podróży multimodalnych po raz pierwszy określono również nowe przepisy mające na celu ochronę pasażerów korzystających z różnych rodzajów transportu, takich jak autobusy, pociągi i samoloty podczas jednej podróży. Pasażerowie będą korzystać z lepszego prawa do informacji przed podróżą i w jej trakcie, w tym w odniesieniu do minimalnego czasu połączenia między różnymi usługami transportowymi. Ponadto, jeżeli zakupili podróż multimodalną w ramach jednej umowy przewozu, będą mieli prawo do pomocy przewoźnika w przypadku utraty połączeń. Szczególną uwagę zwraca się na potrzeby pasażerów niepełnosprawnych lub o ograniczonej możliwości poruszania się. Osoby o ograniczonej możliwości poruszania się, które w trakcie podróży przechodzą z jednego środka transportu na inny, będą korzystać z pomocy przewoźników i operatorów terminali w punktach przesiadkowych, gdy podróżują na podstawie jednej umowy przewozu lub gdy podróżują przez multimodalne pasażerskie węzły przesiadkowe. Jeżeli linia lotnicza zobowiązuje pasażera niepełnosprawnego lub osobę o ograniczonej możliwości poruszania się do podróży wraz z osobą towarzyszącą, ponieważ pasażer potrzebuje pomocy w celu spełnienia wymogów bezpieczeństwa lotniczego (np. w celu zapięcia pasów bezpieczeństwa), linie lotnicze będą zobowiązane do bezpłatnego przewozu osoby towarzyszącej, a w miarę możliwości – do umieszczenia tej osoby obok pasażera, któremu pomaga. Prawo to istnieje już w przypadku podróży koleją, statkiem lub autobusem/autokarem.

2. Ochrona osób podróżujących imprezami turystycznymi

Dzięki zmianie dyrektywy w sprawie zorganizowanych podróży z 2015 r. ochrona osób podróżujących imprezami turystycznymi będzie w przyszłości skuteczniejsza, w szczególności w sytuacjach kryzysowych, wyciągając wnioski z pandemii COVID-19. Proponowane zmiany zapewnią podróżnym silniejsze i jaśniejsze prawa oraz doprecyzują obowiązki i obowiązki organizatorów imprez turystycznych.

Niektóre z nowych przepisów dotyczą:

  • Jeżeli chodzi o zwrot kosztów, istnieje łańcuch dostawców usług, organizatorów imprez turystycznych i podróżnych. Podróżni będą nadal uprawnieni do zwrotu kosztów w ciągu 14 dni. Będzie to ułatwione, ponieważ organizatorzy imprez turystycznych, z których większość to małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), będą mieli prawo do zwrotu kosztów od usługodawców w ciągu 7 dni. Fakt, że otrzymują oni zwrot w ciągu tygodnia, umożliwia im z kolei zwrot kosztów klientom w ciągu dwóch tygodni.
  • Zaliczki uiszczane przez podróżnych za imprezy turystyczne nie mogą przekraczać 25 % ceny imprezy turystycznej, z wyjątkiem sytuacji, gdy organizatorzy ponoszą koszty uzasadniające wyższą zaliczkę, na przykład dlatego, że muszą zapłacić przewoźnikowi lotniczemu pełną cenę biletu z góry. Organizatorzy nie mogą ubiegać się o całkowitą płatność wcześniej niż 28 dni przed rozpoczęciem imprezy turystycznej.
  • Podróżni, którym oferuje się bon, otrzymają jasne informacje o tym, że mogą domagać się zwrotu, i zostaną poinformowani o cechach bonu przed jego przyjęciem. Takie bony będą zwracane automatycznie, jeżeli nie zostaną wykorzystane przed upływem okresu ich ważności. Ponadto bony i prawa do zwrotu będą objęte ochroną na wypadek niewypłacalności.
  • Jaśniejsze informacje: Wakacje otrzymają jasne informacje na temat tego, czy połączenie usług turystycznych stanowi imprezę turystyczną, kto ponosi odpowiedzialność w razie problemów, oraz o prawach przysługujących im jako osobom podróżującym imprezą turystyczną.

3. Lepsze usługi w zakresie informacji o podróżach multimodalnych oraz utworzenie wspólnej europejskiej przestrzeni danych dotyczących mobilności

Multimodalność lub połączenie różnych rodzajów transportu może zmniejszyć ogólne emisje z transportu, umożliwiając podróżnym wybór najbardziej wydajnego i zrównoważonego rodzaju transportu. Przegląd rozporządzenia delegowanego w sprawie ogólnounijnych usług informacji o podróżach multimodalnych (MMTIS) ułatwi pasażerom wyszukiwanie za pośrednictwem usług informacji o podróży w czasie rzeczywistym informacji o różnych rodzajach transportu oraz dostęp do aktualizacji w czasie rzeczywistym podczas podróży, na przykład na temat opóźnień i odwołań. Dostępne będą również nowe rodzaje informacji, takie jak to, czy rowery można zabrać do pociągu, oraz na temat dostępności, w tym dla pasażerów niepełnosprawnych lub o ograniczonej możliwości poruszania się.

Zgodnie z europejską strategią w zakresie danych i przy wsparciu programu „Cyfrowa Europa” przyjęta również dziś inicjatywa dotycząca wspólnej europejskiej przestrzeni danych dotyczących mobilności (EMDS) ułatwi dostęp do danych pochodzących z istniejących i przyszłych źródeł danych dotyczących transportu i mobilności oraz ich łączenie i wymianę. Umożliwi to dostęp do danych w czasie rzeczywistym i ich wymianę, co pozwoli podróżnym na bieżąco śledzić sytuację w zakresie transportu i warunki ruchu drogowego, umożliwiając im lepsze planowanie podróży. Umożliwi to również podmiotom publicznym i prywatnym rozwój innowacyjnych usług transportowych i kształtowania polityki transportowej opartej na danych.  

Kontekst ogólny

Około 13 mld pasażerów, którzy co roku podróżują samolotem, pociągiem, autokarem, autobusem lub promem w UE, korzysta z unijnych praw pasażerów, a wiele innych korzysta z transportu lokalnego. Oczekuje się, że do 2030 r. liczba ta wyniesie 15 mld, a do 2050 r. – prawie 20 mld.

Unijna strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności to plan działania Komisji na rzecz transformacji ekologicznej i cyfrowej. Te dwa elementy idą ze sobą w parze, ponieważ cyfryzacja zwiększa efektywność i elastyczność, co zmniejsza emisje z transportu. W strategii określono, w jaki sposób osiągnąć redukcję emisji z transportu o 90 % do 2050 r., oraz określono kluczowe cele pośrednie, takie jak wdrożenie zautomatyzowanej mobilności na dużą skalę do 2030 r.

Więcej Informacji

Wniosek z 2023 r. dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie zorganizowanych podróży

Strona internetowa – Dyrektywa w sprawie imprez turystycznych

Pytania i odpowiedzi na temat przeglądu ram praw pasażerów

Pytania i odpowiedzi na temat zmiany rozporządzenia delegowanego w sprawie ogólnounijnych usług informacji o podróżach multimodalnych (MMTIS) i wspólnej europejskiej przestrzeni danych dotyczących mobilności 

Pytania i odpowiedzi na temat przeglądu dyrektywy w sprawie zorganizowanych podróży

Zestawienie informacji

Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji zatwierdzającej dokapitalizowanie Lufthansy na kwotę 6 mld EUR

Wyrokiem z 10 maja 2023 r. Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji zatwierdzającej dokapitalizowanie Lufthansy przez Niemcy w kontekście pandemii COVID-19 na kwotę 6 mld EUR [wyrok wydany w sprawach połączonych T-34/21 | Ryanair/Komisja i T-87/21 | Condor Flugdienst/Komisja (Lufthansa – COVID-19)].

Poniżej zamieszczam wydany w tej sprawie komunikat prasowy TSUE:

Europejska karta osoby z niepełnosprawnością

Komisja Europejska przeprowadza konsultacje w sprawie wprowadzenia Europejskiej karty osoby z niepełnosprawnością.

Więcej informacji wraz z formularzem dostępnych jest na stronie: Europejska kara osoby z niepełnosprawnością.

Wydłużenie ważności voucherów – czy projekt ustawy na pewno jest zgodny z zaleceniem Komisji? (polemika)

W związku z toczącymi się ostatnio pracami nad wydłużaniem terminu ważności voucherów z jednego roku do dwóch, wypowiadane są rozbieżne tezy odnośnie do sytuacji osób, które z voucherów nie skorzystały lub też nie będą nimi zainteresowani w przypadku przedłużenia ważności voucherów. Sytuacja dotyczy oczywiście klientów organizatorów turystyki, którzy byli uprawnieni do zwrotu całości wpłat w związku z rezygnacją z imprezy turystycznej lub w związku z odwołaniem imprezy turystycznej przez organizatora w sytuacjach określonych w art. 47 ust. 4 i 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystyczny. Część podróżnych zgodziła się zamiast zwrotu wpłaty w terminie 194 dni (narzuconym przez ustawodawcę polskiego, niezgodnym z dyrektywą 2015/2302), przyjąć taki voucher.

W opublikowanym w zeszłym tygodniu artykule Biura podróży – turyści nie wiedzą czy mogą rezygnować z voucherów przedstawiłem następującą stanowisko:

W związku z pandemią część podróżnych mogła odstąpić od umowy za pełnym zwrotem wpłaconej organizatorowi turystyki ceny. Niektóre osoby zdecydowały się jednak na akceptację voucherów. Z obowiązujących przepisów nie wynika jednak wyraźnie, co się dzieje, jeśli taki voucher w przewidzianym czasie nie został wykorzystany.

Można twierdzić, że środki „przepadają”. Podróżny ich nie odzyska, chociaż wcześniej mógł domagać się zwrotu i to w sytuacji, gdy wybór vouchera często podyktowany był chęcią pomocy będącym w trudnej sytuacji organizatorom turystyki. W sumie więc rzecz nie jest taka oczywista, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Więcej argumentów zdaje się przemawiać za tym, że podróżni powinni otrzymać od organizatorów zwrot wpłaconych środków.

Do projektowanej ustawy pojawiło się m.in. takie uzasadnienie:

Wypowiedź ta jest nieco enigmatyczna. Nie wynika z niej jasno, czy ustawodawca z góry zakłada, że każdy podróżny w każdym momencie będzie mógł od umowy w takiej sytuacji bezkosztowo odstąpić od umowy, czy też będzie to możliwe jedynie przy zaistnieniu w konkretnej sytuacji okoliczności o których mowa w art. 47 ust. 4 ustawy.

Z wypowiedzi dr. Dominika Borka, dyrektora Departamentu Turystyki w MRPiT zdaje się wynikać druga ze wskazanych interpretacji:

Zastrzega jednak, że to, w jaki sposób organizator turystyki odniesie się do rezygnacji podróżnego z vouchera i jakie będą ostateczne ustalenia między nimi, dotyczy relacji między stronami zawartej umowy o udział w imprezie turystycznej.

Z innego stanowiska Ministerstwa wynika już to jasno:

Biorąc jednak pod uwagę, to że przyjęcie przez podróżnego vouchera na podstawie art. 15 k ust. covidowej, spowodowało, że zawarta umowa o udział w imprezie turystycznej, która nie odbyła się z powodu wybuchu epidemii, nadal wiąże strony tej umowy (podróżnego i organizatora turystyki) w uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że właściwym, w sensie prawnym, postępowaniem dla rozliczenia między stronami będzie odstąpienie przez podróżnego od umowy z powodu nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności, o których mowa w art. 47 ust. 4 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Odstąpienie to musi jednak odnosić się do warunków określonych w voucherze, który dotyczył konkretnej imprezy turystycznej. (podkr. P.C.)

Ten sposób wykładni przyjmuje również Paweł Niewiadomski (prezes Polskiej Izby Turystyki) i Piotr Henicz („Itaka”).

Przedstawiona wyżej interpretacja budzi jednak istotne wątpliwości z punktu widzenia stanowiska Komisji. Zauważmy, że w uzasadnieniu projektu ustawy przedłużającej ważność voucherów z jednego roku do dwóch lat, bezpośrednio po wskazanym wyżej fragmencie pojawia się jednocześnie takie stwierdzenie:

Ministerstwo więc wydłuża ważność voucherów. Co więcej, jak wskazuje Paweł Niewiadomski:

przedłużając termin ważności voucherów do dwóch lat – po wejściu w życie przywróci ważność tych voucherów, które między marcem 2021 a wejściem w życie ustawy mogły ją utracić.

W tym kontekście stanowisko Ministerstwa brzmi nieco zaskakująco. Co bowiem wskazano we wspomnianym zaleceniu Komisji, z którym – jak wynika z uzasadnieniu projektu – projekt ten ma być zgodny? Proszę bardzo:

Minimalny okres ważności bonów powinien wynosić 12 miesięcy.

(…) organizatorzy powinni automatycznie zwrócić danemu (…) podróżnemu kwotę danego bonu nie później niż 14 dni po upływie okresu jego ważności, jeżeli bonu nie wykorzystano. Dotyczy to również zwrotu pozostałej kwoty bonu, jeżeli bon uprzednio wykorzystano w części.

(….) Jeśli bony mają okres ważności dłuższy niż 12 miesięcy, (…) podróżnym powinno przysługiwać prawo żądania zwrotu w formie pieniężnej nie później niż 12 miesięcy po wydani danego bonu. To samo powinno im przysługiwać w każdej chwili w późniejszym okresie, z zastrzeżeniem mających zastosowanie przepisów dotyczących przedawnienia.

Stanowisko Komisji wydaje się być jednoznaczne i jest ono moim zdaniem nie do pogodzenia z proponowaną interpretacją fragmentu uzasadnienia projektowanej ustawy.

Dodam, że pismem z dnia 27 marca 2020 r. skierowanym również do władz naszego kraju (jak sądzę doskonale znanym w Ministerstwie) komisarz Didier Reynders wskazał, że organizatorzy turystki mogliby oferować bony, m.in. przy założeniu, że podróżni powinni mieć możliwość żądania pełnego zwrotu pieniędzy, jeżeli ostatecznie nie skorzystali z bonu (vouchera).

Podsumowując – wbrew pozorom stanowisko zawarte w uzasadnieniu nie jest jasne jeśli chodzi o możliwość bezskosztowej „rezygnacji” przez podróżnego. Jasne jest natomiast to, że według Ministerstwa projekt ma być zgodny z zaleceniem Komisji nr 2020/648. Problem polega na tym, że proponowana interpretacja projektowanej ustawy zarówno ze strony Ministerstwa, jak i wskazanych przedstawicieli branży jest moim zdaniem nie do pogodzenia z rzeczywistym brzmieniem tego zalecenia, które jest jednoznaczne.

To co wyżej napisałem oczywiście w żaden sposób nie oznacza, że nie zdaję sobie sprawy w jak trudnej sytuacji znajdują się organizatorzy turystyki. Sam temat oczywiście zasługuje na obszerne opracowanie.

Piotr Cybula

Problem voucherów był ostatnio poruszany m.in. w poniższych artykułach/wpisach:

Biura podróży – turyści nie wiedzą czy mogą rezygnować z voucherów (Rzeczpospolita, 5.05.2021 r.)

Zamiana voucherów turystycznych na gotówkę nie jest pewna – artykuł w serwisie odpłatnym (Gazeta Prawna, 11.05.2021 r.)

Itaka: przedłużamy ważność voucherów i zgadzamy się z interpretacją MRPiT (Wasza Turystyka, 12.05.2021 r.)

Projekt ustawy: zwrot wpłaty za niezrealizowany voucher? Tylko w uzasadnionych przypadkach (Wasza Turystyka, 12.05.2021 r.)

Niejasne przepisy dotyczące voucherów budzą kontrowersje (TUR-INFO, 13.05.2021 r.)

Problem zwrotu przedpłat podróżnym w czasach Covid-19 przedstawiłem ostatnio szerzej w artykule: Prawidłowa implementacja prawa unijnego czy ochrona przedsiębiorcy? O dylematach regulacyjnych w czasach Covid-19 na przykładzie problemu terminu zwrotu przedpłat podróżnym przez organizatorów turystyki

„Zielone zaświadczenie cyfrowe” – propozycja Komisji Europejskiej

17 marca 2021 r. Komisja Europejska przedstawiła wniosek dotyczący utworzenia zielonego zaświadczenia cyfrowego. Jego celem jest ułatwienie bezpiecznego i swobodnego przemieszczanie się mieszkańców Unii w czasie pandemii COVID-19.

Propozycja dostępna jest tutaj:

Więcej informacji na temat zielonego zaświadczenia cyfrowego dostępnych jest: tutaj.

Komisja Europejska o stosowaniu dyrektywy w sprawie imprez turystycznych

Komisja Europejska opublikowała raport w sprawie stosowania dyrektywy 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych.

Jest on dostępny: tutaj.

Komisja Europejska odmawia udostępnienia korespondencji w sprawie ustawy przedłużającej termin zwrotu wpłat klientom („180 dni”)

Niedawno pisałem o tym, że Ministerstwo Rozwoju odmówiło mi odpowiedzi na takie pytania:

Działając w oparciu o przepisy o dostępie do informacji publicznej, wnoszę o:

1. Udzielenie informacji, czy Komisja Europejska skierowała do władz Polski jakiekolwiek pisma dotyczące przepisów odnoszących się do imprez turystycznych, które zostały ostatnio przyjęte przez Polskę, a które dotyczyły sytuacji związanej z koronawirusem.

2. W przypadku otrzymania takich pism, proszę o ich udostępnienie wraz z udzielonymi odpowiedziami (oraz ewentualną dalszą korespondencją w tej sprawie).

Z podobnym wnioskiem wystąpiłem również do Komisji Europejskiej i podobnie otrzymałem odmowną odpowiedź. Mogą się z nią Państwo zapoznać: tutaj.

Komisja Europejska pisze, że publiczne ujawnienie żądanych dokumentów mogłoby wpłynąć negatywnie na dialog między Komisją Europejską a Polską, który wymaga klimatu zaufania. Ponadto zwraca uwagę, że miałoby to też negatywny wpływ na możliwości prowadzenia przez Komisję Europejską negocjacji z Polską, w sposób wolny od nacisków zewnętrznych, w celu polubownego rozstrzygnięcia sporu.

A gdzie w tym wszystkim są prawa konsumentów?

Komisja wszczęła procedurę przeciwko Polsce w związku z „regulacją 180 dni”

Komisja Europejska poinformowała dzisiaj, że wszczyna procedurę o naruszenie prawa unijnego przeciwko 10 krajom, w tym Polsce, w związku z regulacjami  dotyczącymi rozliczeń między organizatorami turystyki a podróżnymi za niewykorzystane imprezy turystyczne.

Problem polega na tym, że zgodnie z ustawą o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej, w przypadku wystąpienia nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności w miejscu docelowym lub jego najbliższym sąsiedztwie, które mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego (art. 47 ust. 4). Podobnie organizator może rozwiązać umowę o udział w imprezie turystycznej i dokonać pełnego zwrotu podróżnemu wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej, bez dodatkowego odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli nie może on zrealizować umowy o udział w imprezie turystycznej z powodu nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności i powiadomił podróżnego o rozwiązaniu umowy o udział w imprezie turystycznej niezwłocznie przed rozpoczęciem imprezy turystycznej (art. 47 ust. 5).

W przypadku takiego odstąpienia od umowy lub jej rozwiązania organizator powinien zwrócić podróżnemu całość poniesionych opłat i wpłat w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej. Wymóg takiego zwrotu wynika wyraźnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy 2015/2302 (mówiąc w pewnym uproszczeniu). Nasz ustawodawca w istocie wprowadził regulację wydłużającą ten termin o 180 dni. Pomysł polegał na tym,  że takie oświadczenie o odstąpieniu lub rozwiązaniu od umowy miało być „skuteczne z mocy prawa po upływie 180 dni od dnia powiadomienia przez podróżnego o odstąpieniu lub powiadomienia o rozwiązaniu przez organizatora turystyki”. Mimo, że było to oczywiste i rażące naruszenia art. 12 ust. 4 dyrektywy 2015/2302 przedstawiciele ministerstwa, a nawet część mediów branżowych, nie widziała w tym przypadku żadnego problemu.

W tym miejscu wielokrotnie zwracałem uwagę na tę niezgodność, nawet jeszcze przed uchwaleniem tej regulacji. Ciekawy jestem jakie będą skutki tego wystąpienia. Teoretycznie poszkodowani podróżni mogą występować przeciwko Skarbowi Państwa z pozwami o odszkodowanie w związku z tą niezgodnością, ale szkody w tym przypadku nie będą znaczne, więc pytanie, czy ktoś się na to zdecyduje, aby wystąpić np. o odszkodowanie w zakresie odsetek. Ceny imprez turystycznych bywają bardzo zróżnicowane, więc w niektórych przypadkach może to być nawet kilka tysięcy złotych, więc może warto?

Poniżej zamieszczam pełną treść dzisiejszego komunikatu Komisji z 2 lipca 2020 r.:

Commission calls on TEN Member States to comply with EU law on protecting rights of consumers and travellers

Today, the Commission decided to start infringement proceedings by sending a letter of formal notice to Czechia, Cyprus, Greece, France, Italy, Croatia, Lithuania, Poland, Portugal and Slovakia on the grounds that their national rules infringe EU law on consumers’ and travelers’ rights. These ten Member States are violating Article 12(4) Directive (EU) 2015/2302, the Package Travel Directive. Due to the coronavirus pandemic, travel arrangements have had to be cancelled. Throughout this crisis, the Commission has consistently made clear that consumer rights remain valid in the current unprecedented context and national measures to support the industry must not lower them. On 13 May 2020, the Commission adopted a specific Recommendation on vouchers in the current context to support Member States in setting up attractive, reliable and flexible voucher schemes. Nevertheless, in these ten Member States, specific national rules on package travel are still applicable allowing organisers of package travel to issue vouchers, instead of reimbursement in money, for cancelled trips, or to postpone reimbursement far beyond the 14-day period, as set in the Package Travel Directive. Under EU law, passengers have, however, the right to choose between reimbursement in money and other forms of refund, such as a voucher. Therefore, the Commission decided to send letters of formal notice to Czech Republic, Cyprus, Greece, France, Italy, Croatia, Lithuania, Poland, Portugal and Slovakia. The Member States concerned have now two months to reply to the Commission and take the necessary measures to address the shortcomings identified by the Commission. Otherwise, the Commission may decide to send reasoned opinions.

Piotr Cybula

 

Ministerstwo Rozwoju odmawia odpowiedzi na pytanie o wystąpienie Komisji Europejskiej do władz Polski

Niedawno wystąpiłem do Departamentu Turystyki Ministerstwa Rozwoju z taką prośbą:

Działając w oparciu o przepisy o dostępie do informacji publicznej, wnoszę o:

1. Udzielenie informacji, czy Komisja Europejska skierowała do władz Polski jakiekolwiek pisma dotyczące przepisów odnoszących się do imprez turystycznych, które zostały ostatnio przyjęte przez Polskę, a które dotyczyły sytuacji związanej z koronawirusem.

2. W przypadku otrzymania takich pism, proszę o ich udostępnienie wraz z udzielonymi odpowiedziami (oraz ewentualną dalszą korespondencją w tej sprawie).

Dzisiaj otrzymałem odpowiedź, a ściślej informację, że Ministerstwo Rozwoju nie udzieli mi odpowiedzi. Pełny tekst odpowiedzi dostępny jest: tutaj.

Komisja Europejska i vouchery: „nie zawahamy się podjąć środków, jeżeli dane państwo członkowskie nie zastosuje się szybko”

W związku ze skierowanym przeze mnie zapytaniem do Komisji Europejskiej, dzisiaj otrzymałem poniższą informację z biura rzecznika prasowego Komisji Europejskiej:

Komisja jest w pełni świadoma presji, jaką epidemia koronawirusa wywołała w unijnym sektorze podróży i turystyki. Potrzebne są pragmatyczne rozwiązania, które respektują prawa podróżnych i zapewniają pewien stopień elastyczności branży turystycznej.

W ramach przyjętego pakietu dot. turystyki Komisja przedstawiła rekomendacje w zakresie voucherów, po to, aby ta forma refundacji stała się bardziej atrakcyjna i wiarygodna dla konsumentów.

Wzywamy teraz do przyjęcia skoordynowanego podejścia między państwami członkowskimi, biurami podróży i liniami lotniczymi. Widzimy, że państwa członkowskie stosują przepisy w różny sposób. Komisja obecnie przygląda się tej sprawie. Przepisy UE są jasne i musimy zapewnić spójne i sprawiedliwe podejście w całej UE.

Komisja – komisarze Vălean i Reynders – wyślą do wszystkich państw członkowskich pisma w sprawie voucherów, aby zapewnić przestrzeganie przepisów w zakresie praw pasażerów i podróży zorganizowanych.

Pisma te są dostosowane do specyfiki każdego państwa członkowskiego. Mimo iż pisma te nie prowadzą formalnie do wszczęcia postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wyraźnie wskazują, że nie zawahamy się podjąć środków, jeżeli dane państwo członkowskie nie zastosuje się szybko.

Będę musiał jeszcze raz napisać, bo w istocie rzeczy nie otrzymałem odpowiedzi na poniższe pytanie:

Jedna ze stacji radiowych zamieściła dzisiaj informację o zarzutach Komisji Europejskiej odnośnie do niezgodności polskich przepisów wydłużających terminy zwrotu wpłat klientom o dodatkowe 180 dni, wskazując nawet na termin do kiedy powinno nastąpić dostosowanie (2 czerwca).

Z uwagi na znaczenie sprawy dla branży turystycznej, jak również opiniotwórczy charakter medium (RMF FM) uprzejmie proszę o informację, czy takie zarzuty ze strony Komisji Europejskiej pojawiły się.

Podaję link do artykułu: https://www.rmf24.pl/raporty/raport-koronawirus-z-chin/najnowsze-fakty/news-zwrot-gotowki-w-ciagu-14-dni-za-odwolana-wycieczke-polska-ma,nId,4494887

Vouchery to jedno, a wprowadzone przez naszego ustawodawcę dodatkowych 180 dni na zwroty całości wpłat przez organizatorów turystyki to drugie.

Piotr Cybula