Ukazał się nowy (59) numer czasopisma „Folia Turistica”. Opublikowany w nim został m.in. artykuł pt. „Kodeks Ochrony Turystów UNWTO w aspekcie jego zgodności z obowiązującymi przepisami prawa europejskiego i krajowego” autorstwa: D. Borka, K. Szot oraz K. Szuppe.
Pełna treść całego numeru dostępna jest na stronie czasopisma: „Folia Turistica”.
Opublikowano Uncategorized
Otagowane dyrektywa 2015/2302, ochrona konsumenta, publikacje, UE, UNWTO
W 2015 r. Niemcy ustanowiły ramy prawne dla wprowadzenia opłaty za użytkowanie dróg federalnych, w tym autostrad, przez pojazdy samochodowe osobowe: „opłata za użytkowanie infrastruktury”.
Poprzez tę opłatę Niemcy zamierzają częściowo przejść z systemu finansowania podatkiem na system finansowania oparty na zasadach „użytkownik płaci” i „zanieczyszczający płaci”. Dochody z tej opłaty są w całości przeznaczone na finansowanie infrastruktury drogowej, a jej kwotę oblicza się na podstawie pojemności silnika, rodzaju napędu i klasy emisji pojazdu.
Każdy właściciel pojazdu zarejestrowanego w Niemczech będzie miał obowiązek uiszczenia opłaty w formie winiety rocznej, w maksymalnej kwocie 130 EUR. W przypadku pojazdów zarejestrowanych za granicą opłata musi zostać wniesiona (przez właściciela lub kierowcę) tylko w przypadku korzystania z autostrad. W tym zakresie dostępne są winiety dziesięciodniowe (od 2,50 do25 EUR), dwumiesięczne (od 7 do50 EUR) lub roczne (maksymalnie 130 EUR).
Równolegle Niemcy postanowiły, że od momentu poboru opłaty za użytkowanie infrastruktury właściciele pojazdów zarejestrowanych w Niemczech będą korzystać ze zwolnienia z podatku od pojazdów samochodowych w wysokości co najmniej równej kwocie tej opłaty, którą musieli uiścić.
Austria jest zdania, że łączny skutek opłaty z tytułu użytkowania infrastruktury i zwolnienia z podatku od pojazdów samochodowych dla pojazdów zarejestrowanych w Niemczech, a także sposoby ukształtowania i stosowania opłaty za użytkowanie infrastruktury są sprzeczne z prawem Unii, a zwłaszcza z zakazem dyskryminacji ze względu na przynależność państwową.
Po zwróceniu się o opinię do Komisji, która nie wypowiedziała się w przewidzianym terminie, Austria wniosła do Trybunału Sprawiedliwości skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Niemcom (o nader rzadki przypadek, że państwo członkowskie wnosi skargę o uchybienie zobowiązaniom przeciwko innemu państwu członkowskiemu. Niniejsza skarga jest siódmą z łącznie ośmiu w historii Trybunału [w odniesieniu do sześciu pierwszych zob.komunikat prasowynr131/12; ósma sprawa jest w toku: Słowenia/Chorwacja, C-457/18]). W postępowaniu tym Austria jest popierana przez Niderlandy, zaś Niemcy – przez Danię.
W dzisiejszym wyroku Trybunał stwierdził, że opłata za użytkowanie infrastruktury połączona ze zwolnieniem z podatku od pojazdów samochodowych, z którego korzystają właściciele pojazdów zarejestrowanych w Niemczech, stanowi pośrednią dyskryminację ze względu na przynależność państwową oraz naruszenie zasad swobodnego przepływu towarów i swobody świadczenia usług.
W odniesieniu do zakazu dyskryminacji ze względu na przynależność państwową Trybunał stwierdził, że zwolnienie z podatku od pojazdów samochodowych na korzyść właścicieli pojazdów zarejestrowanych w Niemczech skutkuje pełną rekompensatą uiszczonej przez nich opłaty za użytkowanie infrastruktury, tak że ciężar ekonomiczny wspomnianej opłaty de facto spoczywa jedynie na właścicielach i kierowcach pojazdów zarejestrowanych winnych państwach członkowskich.
To prawda jest, że państwa członkowskie mogą zmienić system finansowania swojej infrastruktury drogowej poprzez zastąpienie systemu finansowania podatkiem systemem finansowania przez wszystkich użytkowników, w tym właścicieli i kierowców pojazdów zarejestrowanych w innych państwach członkowskich korzystających z tej infrastruktury, aby wszyscy ci użytkownicy przyczyniali się w sposób sprawiedliwy i proporcjonalny do wspomnianego finansowania.
Taka zmiana musi jednak szanować prawo Unii, w szczególności zasadę zakazu dyskryminacji, co nie ma miejsca w tym przypadku. W omawianej sprawie nie można w szczególności zgodzić się z twierdzeniem Niemiec, że zwolnienie z podatku od pojazdów samochodowych na korzyść właścicieli pojazdów zarejestrowanych w tym państwie członkowskim odzwierciedla przejście na system finansowania infrastruktury drogowej przez wszystkich użytkowników w myśl zasad „użytkownik płaci” i „zanieczyszczający płaci”.
W istocie, ponieważ Niemcy nie przedstawiły żadnych wyjaśnień co do zakresu wkładu podatku w finansowanie infrastruktury federalnej, nie wykazały w żaden sposób, że rekompensata przyznana właścicielom pojazdów zarejestrowanych w Niemczech, pod postacią zwolnienia z podatku od pojazdów samochodowych, w wysokości co najmniej równej kwocie opłaty za użytkowanie infrastruktury, jaką musieli oni uiścić, nie przekracza wspomnianego wkładu i wykazuje tym samym odpowiedni charakter.
Co więcej, w odniesieniu do właścicieli pojazdów zarejestrowanych w Niemczech opłata za użytkowanie infrastruktury jest należna corocznie i nie ma możliwości wyboru winiety o krótszym okresie ważności, nawet jeśli lepiej odzwierciedla ona częstotliwość korzystania z tych dróg. Tego rodzaju elementy, w powiązaniu ze zwolnieniem z podatku od pojazdów samochodowych w wysokości co najmniej równej kwocie wniesionej z tytułu tej opłaty, wskazują, że przejście na system finansowania oparty na zasadach „użytkownik płaci” i „zanieczyszczający płaci” dotyczy wyłącznie właścicieli i kierowców pojazdów zarejestrowanych w innych państwach członkowskich, podczas gdy zasada finansowania podatkiem nadal obowiązuje właścicieli pojazdów zarejestrowanych w Niemczech.
Co więcej, Niemcy nie wykazały, w jaki sposób stwierdzona dyskryminacja mogłaby zostać uzasadniona względami ochrony środowiska naturalnego lub innymi względami.
W odniesieniu do swobodnego przepływu towarów Trybunał stwierdził, że sporne środki mogą utrudniać dostęp do rynku niemieckiego produktom pochodzącym z innych państw członkowskich. Opłata za użytkowanie infrastruktury, której podlegają w rzeczywistości jedynie pojazdy, które przewożą te produkty, może bowiem zwiększyć koszty transportu, a w związku z tym także cenę tych produktów, wpływając w ten sposób na ich konkurencyjność.
W odniesieniu do swobody świadczenia usług Trybunał stwierdził, że sporne środki mogą utrudniać dostęp usługodawców i usługobiorców pochodzących z innego państwa członkowskiego do rynku niemieckiego. Opłata za użytkowanie infrastruktury może bowiem, ze względu na zwolnienie z podatku od pojazdów samochodowych, albo zwiększyć koszt usług świadczonych w Niemczech przez tych usługodawców, albo zwiększyć koszt, jaki dla tych usługobiorców stanowi fakt udania się do tego państwa członkowskiego w celu skorzystania tam z usługi.
Natomiast, wbrew temu, co utrzymuje Austria, Trybunał orzekł, że sposoby ukształtowania i stosowania opłaty za użytkowanie infrastruktury nie wykazują charakteru dyskryminującego. Chodzi tu o kontrole wyrywkowe, ewentualny zakaz kontynuowania ruchu drogowego przez dany pojazd, pobór a posteriori opłaty za użytkowanie infrastruktury, ewentualne wymierzenie grzywny oraz wpłatę zabezpieczenia.
Źródło: informacja stanowi komunikat prasowy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej nr 75/19 z 18 czerwca 2019 r.
Pełna treść wyroku dostępna jest: tutaj.
Pakiety usług turystycznych (przelot, hotel, wynajem samochodu) zakupione przez internet za wspólną cenę lub za pośrednictwem powiązanych stron internetowych zostaną objęte taką samą ochroną konsumencką jak imprezy kupione w zwykłych biurach podróży – taką zmianę przyniosą zasady przyjęte przez posłów we wtorek. Posłowie chcą ułatwić podróżnym odstąpienie od umowy i ustalenie, który przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za należyte wykonanie wszystkich usług turystycznych objętych umową.
„Z powodu zmian na rynku usług turystycznych i nasilającej się tendencji do dokonywania rezerwacji przez internet, zaistniała pilna potrzeba unowocześnienia i dostosowania starej dyrektywy obowiązującej od 1990 roku” – powiedziała Birgit Collin-Langen (PPL, DE), posłanka odpowiedzialna za sprawozdanie w tej sprawie.
„Dzięki tym zmianom w przepisach, prawa podróżujących w Europie zostaną wzmocnione. Nowe metody rezerwacji zostały objęte dyrektywą a turyści otrzymają pełną informację o swoich prawach. Udało się też uwzględnić interesy gospodarcze operatorów, agencji turystycznych i hoteli” – powiedziała posłanka.
Więcej turystów objętych ochroną
Przepisy obejmą umowy dotyczące dwóch rodzajów usług: pakietowe, zorganizowane przez biuro podroży imprezy turystyczne (czyli co najmniej dwa rodzaje usług turystycznych w ramach tej samej podróży) oraz tak zwane „powiązane usługi turystyczne”, czyli takie, które operator zasugeruje podróżnemu w uzupełnieniu usług już zakupionych (na przykład po wykupieniu przelotu, dodatkowe usługi turystyczne, które nabyć można przez powiązane linki na stronie internetowej operatora).
Parlament przyjął zasadę, że tego rodzaju transakcje, do których dochodzi po kliknięciu powiązanych linków, gdy usługodawcy przekazują sobie nazwisko kupującego, informacje dotyczące płatności i jego adres elektroniczny, a kolejna umowa jest zawierana w ciągu 24 godzin od dokonania rezerwacji pierwszej usługi, będą traktowane jak pakiety usług. Czytaj dalej
18 września 2015 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła swoje stanowisko w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych.
Stanowisko Rady UE zostanie przekazane do Parlamentu Europejskiego, który zadeklarował, że zatwierdzi stanowisko Rady bez poprawek w drugim czytaniu (najprawdopodobniej na posiedzeniu plenarnym pod koniec października br.).
Stanowisko Rady z 18 września br. potwierdza kompromisowy projekt dyrektywy wynegocjowany 5 maja br. przez Parlament i Radę UE i następnie przyjęty przez Radę UE na posiedzeniu w dniu 28 maja 2015 r. (w formie uzgodnienia politycznego). Od czerwca do sierpnia br. nad projektem i jego wersjami językowymi pracowali prawnicy-lingwiści. Zgodnie z procesem legislacyjnym Unii Europejskiej, po przyjęciu w maju uzgodnienia politycznego, Rada zobowiązana była formalnie jeszcze raz przyjąć swoje stanowisko.
Głównym celem nowej dyrektywy jest objęcie jej zakresem różnych form imprez turystycznych i aranżowanych usług turystycznych, w tym tych które oferowane są online, a które obecnie nie wchodzą w zakres dyrektywy (tzw. pakiety dynamiczne).
Poniżej znajdą Państwo odpowiednie dokumenty z 18 września 2015 r.
Stanowisko Rady 18.09.2015 EN.pdf [619,3 KB] Stanowisko Rady 18.09.2015 PL.pdf [508,8 KB] Uzasadnienie Stanowiska Rady 18.09.2015 EN.pdf [199,9 KB] Uzasadnienie Stanowiska Rady 18.09.2015 PL.pdf [283,4 KB]Źródło: komunikat MSiT
W dniu 28 maja 2015 r. Rada ds. Konkurencyjności przyjęła kompromisowy projekt dyrektywy w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Następnie projekt zostanie skierowany do Parlamentu Europejskiego do dalszych prac. Jeśli Parlament także przyjmie kompromisowy projekt dyrektywy, dyrektywa wejdzie w życie i rozpocznie się proces wdrażania jej przepisów do prawa krajowego. Państwa członkowskie będą miały 2 lata od wejścia w życie dyrektywy na publikację nowych przepisów krajowych.
Najważniejsze regulacje w kompromisowym projekcie dyrektywy to:
1. Poziom harmonizacji: zgodnie z projektem dyrektywa będzie miała charakter maksymalnej harmonizacji z kilkoma wyjątkami. Oznacza to, że każde państwo, w tym Polska nie może wprowadzić przepisów bardziej lub mniej surowych od tych w dyrektywie. Ułatwi to przedsiębiorcom świadczenie usług w sposób transgraniczny.
2. Zakres dyrektywy: wprowadzono wyłączenie z zakresu dyrektywy m.in. podróży służbowych oraz pakietów organizowanych okazjonalnie na zasadzie non-profit (nie oferowanych szerokiej grupie odbiorców i organizowanych kilka razy w roku).
3. Rozszerzenie definicji imprez turystycznych o imprezy dynamiczne, tworzone na stronach internetowych (tzw. usługi click-through). Zgodnie z projektem dyrektywy nastąpi rozszerzenie pojęcia imprezy turystycznej w na imprezy łączone przez podróżnego nawet gdy zawarto oddzielne umowy z dostawcami usług, w tym tzw. imprezy dynamiczne lub click-through (pakiety przeklikane – tzw. tworząc pakiet podróżny przechodzi przez kilka stron
4. Wprowadzenie nowej definicji powiązanych usług turystycznych (linked travel arrangements). Są kombinacje usług turystycznych sprzedawane przez internetowe lub stacjonarne biuro podróży działające w roli pośrednika; usługi sprzedawane są osobno w oddzielnych transakcjach na potrzeby jednego wyjazdu. Każdy usługodawca jest odpowiedzialny za realizację swojej usługi. Połączone usługi turystyczne są kombinacją usług turystycznych, mającą luźniejszy charakter niż impreza turystyczna. Z tego względu do połączonych usług turystycznych mają zastosowanie tylko niektóre przepisy dyrektywy – głównie art. 17 i art. 19. Zgodnie z propozycją Parlamentu zmieniono nazwę tych produktów z aranżowanych usług turystycznych na powiązane usług turystyczne.
5. W dyrektywie określono zakres informacji, jakie podróżny musi otrzymać przed zawarciem umowy oraz jakie powinny znaleźć się w umowie. Podróżny musi otrzymać informacje dotyczące praw przysługujących mu na podstawie dyrektywy – zgodnie z załącznikami do niej. W przypadku kupna powiązanych usług turystycznych, podróżny musi być poinformowany, że nie nabywa imprezy turystycznej.
6. Zmiany w umowie przed wyjazdem na wakacje – w dyrektywie wskazano w jaki sposób podróżny może przenieść umowę na innego podróżnego. W artykule 8 dyrektywy uregulowano kwestię zmiany ceny. Wzrost ceny jest możliwy jeśli w umowie zawarto taką możliwość oraz może wynikać tylko z wzrostu kosztów paliwa lub innych źródeł zasilania, podatków (np. opłat lotniskowych, podatków turystycznych), kursów wymiany walut. Wzrost cen może nastąpić do 20 dni przed rozpoczęciem imprezy turystycznej. Zgodnie z nową dyrektywą podróżny może odstąpić od umowy w przypadku wzrostu ceny o 8%.
7. Rozwiązanie umowy (art.10) – po pierwsze, w dyrektywie wprowadzono możliwość rozwiązania umowy przez podróżnego w każdej chwili po zapłaceniu tzw. standardowych opłat za rezygnację (termination fee). Po drugie, podróżny może rozwiązać umowę bez płacenia tzw. standardowych opłat za rezygnację (tzn. bezkosztowo) w przypadku nadzwyczajnych i nieuniknionych okoliczności (np. zamieszki wojenne w miejscu planowanego wypoczynku). W takim przypadku podróżny powinien otrzymać zwrot wpłaconych środków finansowych, ale nie ma prawa do odszkodowania za szkody.
8. Realizacja umowy – w dyrektywie wskazano kto jest odpowiedzialny za realizację imprezy turystycznej i jak postępować, jeśli impreza nie jest realizowana w sposób zgodny z umową. Ponadto, artykuł 11 ustęp 5 dyrektywy wprowadza regulację, zgodnie z którą, jeśli nie jest możliwe zapewnienie powrotu podróżnego w terminie do kraju z uwagi na nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności, organizator ponosi koszty niezbędnego zakwaterowania podróżnego przez maksimum trzy noce.
9. Zabezpieczenie na wypadek niewypłacalności – organizatorzy są zobowiązani posiadać zabezpieczenie na wypadek swojej niewypłacalności, tak jak miało to miejsce na bazie obecnych przepisów. Ponadto, zabezpieczenie na wypadek swojej niewypłacalności powinni posiadać przedsiębiorcy oferujący powiązane usługi turystyczne (art.17).
10. Pomoc w trudnej sytuacji – zgodnie z kompromisowym projektem pomoc powinna zostać udzielona bez zbędnej zwłoki, poprzez: udzielenie odpowiednich informacji dotyczących usług zdrowotnych, władz lokalnych oraz pomocy konsularnej, i udzielenie podróżnemu pomocy w nawiązaniu komunikacji na odległość oraz w znalezieniu alternatywnych usług turystycznych. Organizator może pobrać uzasadnioną opłatę z tytułu udzielenia takiej pomocy, jeśli sytuacja powstała w wyniku niedbalstwa podróżnego lub jego umyślnego działania.
Dokładną treść przepisów dyrektywy znajdą Państwo poniżej:
Kompromisowy projekt dyrektywy (wersja angielska) przyjęty przez Radę oraz sprostowanie do kompromisowego projektu
Kompromisowy projekt dyrektywy (wersja polska) – uwaga jest to wstępna wersja tłumaczenia dyrektywy na język polski.
Źródło: komunikat MSiT
W połowie listopada ubiegłego roku wystąpiłem do Ministerstwa Sportu i Turystyki w trybie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z następującym wnioskiem:
Zwracam się z uprzejmą prośbą o udostępnienie pism, które do władz Polski skierowała Komisja Europejska, jak również udzielonych przez Polskę odpowiedzi w związku z zarzutem, który pojawił się odnośnie do braku prawidłowej implementacji art. 7 dyrektywy 90/314 w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.
Ministerstwo miało wątpliwości, czy może udzielić samodzielnie odpowiedzi i wystąpiło w tej sprawie o wyjaśnienie do Komisji Europejskiej – pisałem o tym we wpisie: MSiT nie wie co zrobić, więc pisze do Komisji Europejskiej (zabezpieczenie finansowe c.d.).
Niedawno otrzymałem odpowiedź z Komisji Europejskiej. Komisja odmówiła mi udzielenia tych informacji. W odpowiedzi pojawiają się dwie istotne informacje.
Po pierwsze, Komisja wskazała, że:
„Dokument, o który Pan wystąpił odnosi się do trwającego postępowania w sprawie rzekomego naruszenia przepisów prawa UE – Pilot 4260/12/JUST.
Po drugie, Komisja w ciekawy sposób odmawia udzielenie tej informacji. Podaje, że:
„Ujawnienie dokumentu na tym etapie procedury stanowiłoby zagrożenie dla klimatu wzajemnego zaufania w stosunkach między organami państwa członkowskiego a Komisją, jaki niezbędny jest do rozwiązania sprawy bez konieczności odsyłania jej do Trybunału Sprawiedliwości. W związku z tym do przedmiotowego dokumentu ma zastosowanie wyjątek określony w art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (…). W rozpatrywanym przypadku zagwarantowanie klimatu wzajemnego zaufania w stosunkach między organami państwa członkowskiego a Komisją, jaki jest niezbędny do rozwiązania sprawy bez konieczności odsyłania jej do Trybunału Sprawiedliwości przeważa nad interesem publicznym przemawiającym za upublicznieniem dokumentu.
Warto przypomnieć, że nasze władze cały czas utrzymują, że art. 7 dyrektywy 90/314 został wdrożony w sposób prawidłowy. Ciekawy jestem jak zakończy się to postępowanie przez Komisją Europejską. Osobiście jestem przekonany, że mamy do czynienia z nieprawidłową implementacją art. 7 dyrektywy 90/314 jeśli chodzi o dotychczasowe sytuacje niewypłacalności biur podróży, gdzie klienci nie otrzymali pełnych zwrotów z zabezpieczenia finansowego.
C.d.n.
Piotr Cybula
We wtorek pisałem o działaniach Komisji Europejskiej zmierzających do zmiany dyrektywy 90/314 w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.
Na stronie internetowej Komisji dostępny jest już projekt tej propozycji, na razie niestety tylko w trzech wersjach językowych: angielskiej, niemieckiej i francuskiej.
Wkrótce ma pojawić się też projekt w wersji polskiej.
Piotr Cybula
Unia Europejska zdąża w stronę bardziej nowoczesnego i skutecznego zarządzania granicami poprzez zastosowanie najnowocześniejszych technologii. Komisja przedstawiła dzisiaj „pakiet dotyczący inteligentnych granic”, by przyspieszyć, ułatwić i wzmocnić procedury kontroli granicznej dla obcokrajowców przyjeżdżających do UE. Pakiet obejmuje program rejestrowania podróżnych (RTP) oraz system wjazdu/wyjazdu (EES), które będą ułatwieniem dla często podróżujących osób z państw trzecich na zewnętrznych granicach obszaru Schengen i zwiększą bezpieczeństwo na granicach unijnych.
„Zastosowanie nowych technologii umożliwi płynniejsze i szybsze przekraczanie granic obywatelom państw trzecich, którzy chcą wjechać do UE. Naszym celem jest ułatwienie obcokrajowcom dostępu do UE. Będzie to nie tylko w interesie podróżnych, ale również europejskiej gospodarki. Szacuje się, że jedynie w 2011 r. podróżujący obcokrajowcy wnieśli do naszej gospodarki 271 mld EUR. Zmodernizowanie naszych systemów doprowadzi również do zwiększenia poziomu bezpieczeństwa poprzez zapobieganie nielegalnym przekroczeniom granicy i wykrywanie osób, które nadmiernie przedłużyły swój pobyt”, powiedziała Cecilia Malmström, komisarz UE do spraw wewnętrznych.
Rozporządzenie dotyczące programu rejestrowania podróżnych (RTP)
Rozporządzenie dotyczące unijnego systemu wjazdu/wyjazdu (EES)
Kontekst
Dzisiejsze wnioski są zgodne z komunikatem z 2011 r. (IP/11/1234), w którym poinformowano o rozpoczęciu debaty między instytucjami UE i władzami krajowymi na temat wdrażania nowych systemów, w świetle ich wartości dodanej, oraz o konsekwencjach w zakresie technologii i ochrony danych, jak również ich kosztach.
Wnioski stanowią część inicjatywy mającej na celu wzmocnienie ogólnego zarządzania obszarem Schengen, co zostało ogłoszone w komunikacie dotyczącym migracji przyjętym w dniu 4 maja 2011 r. (IP/11/532 i MEMO/11/273).
Dalsze działania
Obecnie rozpoczynają się negocjacje z Parlamentem Europejskim i Radą na temat wniosków ustawodawczych dotyczących RTP i EES. Po przyjęciu tekstów prawnych przez współustawodawców, systemy zostaną wdrożone, tak aby mogły zacząć funkcjonować w 2017 lub 2018 r.
Źródło: komunikat prasowy Komisji Europejskiej z 28 lutego 2013 r. UE
W związku z prezydencją Polski w UE ze strony UOKiK pojawiła się zapowiedź podjęcia przez nasz kraj prac nad zmianą dyrektywy 90/314 w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek, o czym wcześniej pisałem we wpisie: Plany UOKiK dotyczące zmiany dyrektywy 90/314 (w związku z prezydencją Polski w UE).
W związku z zakończeniem polskiej prezydencji wystąpiłem do UOKiK z zapytaniem odnośnie tego, co udało się w tym zakresie osiągnąć. Otrzymałem poniższe wyjaśnienie:
Zgodnie z planami KE dyrektywa Rady 90/314/EWG z 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek należy do pakietu dyrektyw konsumenckich, które powinny zostać poddane rewizji do roku 2013. Publikacja wniosku była wielokrotnie przekładana przez KE. Zgodnie z planami wniosek powinien zostać opublikowany w 2011 r. Do tej pory projekt jednak nie został przedłożony.
Przedstawiciele KE poinformowali o zmianie podejścia do nowelizacji dyrektywy 90/314, zgodnie z którym, obecne prace KE koncentrują się na inicjatywie legislacyjnej prezentującej sektorowe podejście do tematyki usług turystycznych. Konsekwencją takiego podejścia, będzie przedłożenie pakietu inicjatyw legislacyjnych obejmujących umowy turystyczne, prawa pasażerów oraz rozwiązania dotyczące ewentualnego bankructwa organizatora turystyki. Podejście to powoduje konieczność zaangażowania i ścisłej współpracy kilku dyrekcji generalnych Komisji Europejskiej. W związku z powyższym, prace KE są opóźnione i wniosek nie został przedłożony podczas prezydencji Polski. Nowy termin publikacji wniosku to najprawdopodobniej dopiero II połowa 2012 r.
dr Piotr Cybula
Zdarza się, że mieszkając lub podróżując poza terytorium UE, potrzebujesz pomocy swojej ambasady lub konsulatu. Co zrobić, jeśli Twój kraj nie posiada placówki dyplomatycznej w danym kraju?
Nie ma problemu – zgodnie z prawem UE możesz korzystać z pomocy ambasady lub konsulatu innych państw członkowskich UE – na takich samych warunkach jak ich obywatele.
Na jaką pomoc można liczyć w takich sytuacjach?
Źródło: informacja Komisji Europejskiej
PRAWO TURYSTYCZNE 