Monthly Archives: Październik 2024

„Odpowiedzialność kontraktowa organizatora turystyki” – nowa monografia

Nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Szczecińskiego ukazała się monografia autorstwa dr Doroty Ambrożuk-Wesołowskiej pt. „Odpowiedzialność kontraktowa organizatora turystyki”.

Chociaż na stronie internetowej wydawnictwa pojawia się informacja „brak w magazynie”, to można ją nabyć np. przez inne sklepy internetowe. Książka ma następujący spis treści:

Wykaz skrótów 

Wstęp

Rozdział 1. Ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych – zakres zastosowania, podstawowe pojęcia
1.1. Zakres zastosowania
1.2. Uwagi terminologiczne
1.2.1. Organizator turystyki, agent turystyczny, przedsiębiorca turystyczny, dostawca usług turystycznych
1.2.2. Usługa turystyczna, impreza turystyczna, powiązane usługi turystyczne

Rozdział 2. Umowa o udział w imprezie turystycznej
2.1. Charakter umowy
2.2. Treść umowy
2.2.1. Cena imprezy turystycznej
2.3. Strony umowy
2.3.1. Podróżny
2.3.2. Organizator turystyki
2.4. Zawarcie umowy
2.4.1. Miejsce zawarcia umowy
2.4.2. Forma umowy

Rozdział 3. Pojęcie i przesłanki odpowiedzialności organizatora imprezy turystycznej
3.1. Uwagi wprowadzające, pojęcie odpowiedzialności
3.2. Przesłanki odpowiedzialności organizatora imprezy turystycznej
3.2.1. Niezgodność
3.2.2. Szkoda, krzywda
3.3.3. Związek przyczynowy

Rozdział 4. Przyczyny zwalniające organizatora turystyki od odpowiedzialności, zasada odpowiedzialności
4.1. Uwagi wstępne
4.2. Wina podróżnego lub osoby trzeciej
4.3. Okoliczności nadzwyczajne i nieuniknione
4.4. Zasada odpowiedzialności

Rozdział 5. Ograniczenie zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej organizatora turystyki
5.1. Uwagi wstępne
5.2. Umowne ograniczenie zakresu odpowiedzialności
5.3. Ograniczenie odpowiedzialności wynikające z przepisów szczególnych
5.3.1. Uwagi wstępne
5.3.2. Problematyka zakresu zastosowania regulacji szczególnych
5.3.3. Kwestia obniżki odszkodowania o kwoty otrzymane przez podróżnego od dostawców usług
5.3.4. Ograniczenia odpowiedzialności wynikające z przepisów prawa przewozowego
5.3.4.1. Odpowiedzialność za śmierć, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pasażera
5.3.4.2. Odpowiedzialność za szkody w bagażu
5.3.4.3. Odpowiedzialność za niezachowanie terminu przewozu
5.3.5. Ograniczenie odpowiedzialności prowadzącego hotel za utratę lub uszkodzenie rzeczy wniesionej

Podsumowanie
Bibliografia
Streszczenie

TSUE o prawie do odszkodowania od przewoźnika za odwołany lot w sytuacji odwołania lotu przez organizatora turystyki

W wyroku z 17 października Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w połączonych sprawach C‑650/23 i C‑705/23 orzekł, że:

Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, w związku z art. 2 lit. j) rozporządzenia nr 261/2004

należy interpretować w ten sposób, że:

pasażer linii lotniczych, który posiadał potwierdzoną rezerwację na lot w ramach imprezy turystycznej, może domagać się od obsługującego przewoźnika lotniczego odszkodowania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 owego rozporządzenia, w sytuacji gdy organizator tej imprezy turystycznej powiadomił tego pasażera, bez uprzedniego poinformowania o tym tego przewoźnika, że pierwotnie planowany lot nie odbędzie się, nawet jeśli lot ten został wykonany zgodnie z planem.

Pełna treść uzasadnienia: tutaj.

Rzecznik Praw Dziecka interweniuje ws. stref i dni wolnych od dzieci

Od pewnego czasu trwa dyskusja odnośnie do możliwości wprowadzania pewnych ograniczeń wiekowych dla korzystania z niektórych usług (np. hotele tylko dla dorosłych). W ostatnich dniach w mediach społecznościowych trwa z kolei gorąca dyskusja na temat propozycji łódzkiego aquaparku (wspominałem o tym również m.in. na Facebooku), który wprowadził zakaz korzystania z aquaparku. Rzecz nie budziłaby może aż tak daleko idącego oburzenia (ze strony części osób) gdyby nie to, że:

  1. użyto słów i grafiki, które nawet dla niektórych zwolenników takich ograniczeń wywołują oburzenie,
  2. spółka prowadząca obiekt to spółka miejska, udziały w 100% należą do Miasta Łodzi,
  3. w ten sposób wyłączono możliwość pojawienia się dzieci w aquaparku (przez cały dzień),
  4. w materiałach informacyjnych oprócz ograniczenia wejścia dzieciom pojawiają się jednocześnie informacje o „ofercie barowej 18+” (drinki i koktajle).

Dzisiaj pojawiło się poniższe stanowisko Rzeczniczki Praw Dziecka, która wystąpiła wystąpiła do prezesa spółki prowadzącej ten obiekt, jak również do prezydenta Miasta Łodzi:

Z dużym niepokojem oraz konsternacją zapoznałam się ze sposobem promocji wydarzenia oferowanego przez łódzki Aquapark , gdzie umieszczono ogłoszenie zatytułowane „Fala tylko dla dorosłych. Dzień na basenie bez chlapania, dziecięcych pisków i kolejek na zjeżdżalnie?” – napisała Monika Horna-Cieślak, Rzeczniczka Praw Dziecka w pismach skierowanych do prezesa łódzkiego Aquapark i Hanny Zdanowskiej, Prezydent Miasta Łodzi.

Pismo RPD do Prezydent Miasta Łodzi

Pismo RPD do Prezesa Aquapark Fala

– Jako Rzeczniczka Praw Dziecka w kontekście „stref wolnych od dzieci” stoję na stanowisku, iż tego rodzaju oferty nie służą dobru ogółu, jakim jest budowanie społeczeństwa obywatelskiego opartego na szacunku dla praw wszystkich, niezależnie od wieku, płci, wyznania, niepełnosprawności, orientacji i bliskiej mi idei partycypacji młodych ludzi w życiu społecznym, obywatelskim – wskazała Monika Horna-Cieślak.

Zdaniem Rzeczniczki Praw Dziecka, istnieje ryzyko, że w analogiczny sposób można by wyodrębnić strefy dostępne tylko dla kobiet lub mężczyzn, tylko dla osób bez niepełnosprawności lub tylko do określonego roku życia. Każda z takich ofert budziłaby równy niepokój w budowaniu i trwaniu demokratycznego państwie.

Wykluczenie danej grupy osób tylko dlatego, że nie spełnia ustalonego odgórnie przez kryterium – w tym przypadku wieku – może rodzić obawy związane z nierównym ich traktowaniem.

Używanie języka wykluczającego dzieci z przestrzeni publicznej, życia społecznego budzi mój sprzeciw. Nasza wrażliwość powinna skłaniać nas do eliminowania z dyskursu publicznego i języka określeń i środków wyrazów, które w konsekwencji uruchamiają negatywne odczucia względem najmłodszych. Działania takie jak tworzenie „stref wolnych od dzieci” prowadzą do negatywnego postrzegania udziału małoletnich w życiu publicznym i społecznym. DOŚĆ DYSRYMINACJI DZIECI! – stwierdza stanowczo Rzeczniczka Praw Dziecka”.

Holenderski sąd zawiesza kary w sprawie dynamicznych cen internetowych biur podróży

W Polsce mieliśmy niedawno bardzo ożywioną dyskusję na temat praktyki stosowania dynamicznych cen przez internetowe biura podróży (m. in. z uwagi na aktywność UOKiK).

W tym kontekście warto się przyjrzeć wyrokowi holenderskiego sądu, do którego trafił podobny problem. W tym przypadku na 3 biura podróży nałożone zostały kary finansowe. Holenderski organ (ACM) uznał, że internetowe biura podróży stosowały nieuczciwe praktyki handlowe przez podawane w przypadku imprez turystycznych ceny wyjściowej, która może jeszcze ulec zmianie w górę lub w dół podczas procesu rezerwacji.

Biura podróży od tej decyzji odwołały się do sądu. Na razie Sąd Rejonowy w Rotterdamie 24 września 2024 r. orzekł o zawieszeniu nałożonych na te biura podróży kar, uznając, że istnieją wątpliwości co do naruszeń ze strony skarżących. Sąd przychylił się do wyjaśnień skarżących z których wynika, iż różnice w cenach są spowodowane zmianami dostępności lub cen elementów podróży oferowanych przez dostawców skarżących. Cena początkowa wyświetlona po raz pierwszy była prawidłowa i aktualna w momencie umieszczenia imprezy turystycznej na stronie internetowej, ale ze względu na zmiany dostępności oraz dynamiczne lub płynne ustalanie cen przez dostawców elementów podróży, cena ta stała się nieaktualna. Sędzia przychylił się do zarzutów skarżących, że ACM błędnie interpretuje w tym zakresie wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie dyrektywy dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych. sprawie tej skarżący przedstawili własne wyniki badań empirycznych, w wyniku których sąd ma poważne wątpliwości, czy w takich sytuacjach przeciętny konsument jest wprowadzany w błąd.

Orzeczenie holenderskiego sądu (opublikowane 2 października 2024 r.) dostępne jest: tutaj. Zamieszczam go również poniżej. Z pewnością argumenty z niego płynące są istotne dla dyskusji, która w tym zakresie toczy się w Polsce.

dr Piotr Cybula, radca prawny