Tak zaczyna się uzasadnienie w głośnej sprawie organizacji wyprawy na najwyższą górę świata:
Powódka I. Z. wnosiła o zasądzenie od pozwanego R. P. kwoty 35 000 USD wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 15 000 USD od dnia 22 sierpnia 2012 r. oraz od kwoty 20 000 USD od dnia doręczenia pozwu. Nadto powódka domagała się zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu żądania pozwu powódka wskazywała, że zgodnie z zawartą z pozwanym umową o świadczeniu usług turystycznych, pozwany jako organizator turystyki był zobowiązany do zorganizowania i przewodniczenia imprezie turystycznej (wysokogórskiej) z udziałem powódki jako turystki, gdzie celem tej wyprawy było wprowadzenie powódki przy udziale pozwanego na wierzchołek M. Pozwany jednak dopuścił się szeregu rażących zaniedbań w zakresie przygotowania wyprawy, co doprowadziło do zniweczenia szansy powódki na osiągnięcie wspomnianego celu. Pozwany porzuciwszy powódkę oraz innego chorego uczestnika wyprawy w tzw. strefie śmierci, sam wykorzystał możliwość jaką współtworzyła dla niego powódka współfinansując wyprawę i przeprowadził atak szczytowy, by samemu zdobyć po raz czwarty wierzchołek M.
Opublikowano Uncategorized
Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 16 czerwca 2016 r.:
W związku z tymi kontaktami zrodził się pomysł wyjazdu, celem zdobycia najwyższego szczytu Świata – M.
Jaki sens ma „anonimizowanie” takich informacji?
Poniżej zamieszczam zaproszenie otrzymane od dr. Dominika Wolskiego, który przygotowuje numer wskazanego w tytule kwartalnika na temat usług turystycznych. Termin nadsyłania tekstów upływa 15 marca 2018 r.
Zaproszenie do składania tekstów
do zeszytu 3/2018 iKAR
(usługi turystyczne)
Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych (CARS), działające w ramach Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, zaprasza autorów do składania tekstów do kolejnego numeru „internetowego Kwartalnika Antymonopolowego i Regulacyjnego„ (iKAR): usługi turystyczne.
I. Trzeci zeszyt iKAR koncentrować się będzie wokół problematyki usług turystycznych. Uchwalona ponad 20 lat temu ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, będąca najważniejszym aktem prawnym dla tego sektora, odegrała kluczowe znaczenie w kształtowaniu się obecnego modelu świadczenia usług turystycznych w Polsce, w szczególności tych, które przybierają postać zorganizowanych imprez turystycznych. Ustawa ta była wielokrotnie nowelizowana, a obecnie po raz kolejny przechodzi proces istotnej transformacji. Rezultatem obowiązku implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, uchylającej dyrektywę Rady 90/314/EWG, są prace nad projektem ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, który jest procedowany obecnie w sejmie (http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/PrzebiegProc.xsp?nr=1784). Przyjęte w nim rozwiązania wywołują wiele dyskusji zarówno w środowisku przedsiębiorców działających w sektorze usług turystycznych, nie tylko organizatorów turystyki, ale także w branży ubezpieczeniowej istotnie zaangażowanej w zabeczenia finansowe przedsiębiorców turystycznych, jak i akademików. Rozwiązania te prowadzą także do istotnej przebudowy obowiązujących obecnie ram prawnych świadczenia szeroko pojętych usług turystycznych. Z powyższych względów wiele zagadnień wartych jest przedyskutowania na łamach iKAR-a.
Świadczenie usług turystycznych, w szczególności w formie zorganizowanych imprez turystycznych w wielu obszarach wpisuje się w zagadnienia poruszane na łamach iKAR-a. W tym kontekście w szczególności wymienić należy: działalność regulowaną, jaką jest organizowanie imprez turystycznych, problematykę ochrony konkurencji na rynku usług turystycznych, zwalczanie nieuczciwej konkurencji, a także istotny obszar ochrony konsumenta (klienta) korzystającego z usług turystycznych. Każdy z wymienionych obszarów warty jest przedyskutowania zarówno w kontekście obowiązujących obecnie ram prawnych i praktyki świadczenia usług turystycznych, jak i w szczególności mając na uwadze nadchodzące zmiany.
Przyjęcie wiodącej tematyki numeru nie wyklucza możliwości publikowania w numerze 3/2018 także artykułów poświęconych innym problemom.
Ponadto, tradycyjnie łamy iKAR są otwarte dla glos i omówień najnowszych orzeczeń sądów europejskich i krajowych, przeglądów orzecznictwa i praktyki decyzyjnej, wykraczających także poza przyjętą dla numeru 3/2018 tematykę. Oczekujemy recenzji najnowszych publikacji z zakresu prawa i ekonomii ochrony konkurencji, a także sprawozdań z istotnych wydarzeń w sferach pozostających w zakresie tematyki iKAR.
II. Nadsyłane teksty powinny odpowiadać standardom redakcyjnym iKAR, określonym na stronie http://ikar.wz.uw.edu.pl/ikar.php?ikar=104 (Uwaga! Od 2016 r. nastąpiły istotne zmiany w standardach opracowania tekstów).
Do przesyłanych artykułów należy dołączyć streszczenie i listę słów kluczowych w języku polskim i angielskim, ponadto prosimy o wskazanie tytułu po angielsku.
Każdy artykuł powinien być również opatrzony notką wskazującą na afiliację autora i jego adres e-mail (przeznaczony do upublicznienia).
III. Do nadsyłania tekstów przeznaczonych do publikacji w iKAR zapraszamy pracowników naukowych, w tym także doktorantów, oraz profesjonalistów (sędziów, adwokatów, radców prawnych, konsultantów prawnych i ekonomicznych) zainteresowanych tematyką pisma.
Artykuły naukowe podlegają recenzowaniu w trybie podwójnej anonimowej recenzji, zgodnie z przyjętym przez redakcję regulaminem recenzyjnym.
Przypominamy, że od 2015 r. iKAR znajduje się na liście czasopism punktowanych MNiSW (5 pkt).
IV. Zeszyt 3/2018 ukaże się w maju 2018 r. Termin nadsyłania tekstów upływa 15 marca 2018 roku.
Dr Dominik Wolski
Redaktor prowadzący
Parki narodowe coraz „odważniej” pobierają opłaty za tzw. komercyjne robienie zdjęć i filmowanie. Przykłady:
Ciekawy jestem co Państwo o tym sądzicie. Zapraszam do dyskusji.
„Przygotowanie nowej ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej i rozpoczęcie prac nad ustawami o usługach hotelarskich, pilotach i przewodnikach oraz o szlakach turystycznych – to zadanie, jakie na ten rok stawia sobie Ministerstwo Sportu i Turystyki”. Więcej w artykule Filipa Frydrykiewicza pt. Ministerstwo: W 2018 roku trzy ustawy i marki turystyczne (Rzeczpospolita).
W dzisiejszej Rzeczpospolitej ukazał się artykuł pt. Biura podróży wykreślane z rejestru przez Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.
Zamieszczony w nim został również mój komentarz. Instytucję Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego co do zasady oceniam pozytywnie dla rynku, zarówno biur podróży jak i ich klientów.
Najwyższa Izba Kontroli opublikowała raport pt. Udzielanie pomocy konsularnej.
Jest on dostępny: tutaj. Izba wskazuje m.in. na następujące problemy związane z wyjazdami zagranicznymi:
MSZ i konsulaty informują obywateli RP o warunkach panujących za granicą i możliwych zagrożeniach związanych z podróżą przy pomocy przewodnika Polak za Granicą (www.polakzagranica.msz.gov.pl), ostrzeżeń i komunikatów publikowanych na stronach internetowych polskich placówek dyplomatyczno-konsularnych, ostrzeżeń dla podróżujących publikowanych na stronie internetowej MSZ, aplikacji na smartfony iPolak oraz systemu Odyseusz (www.odyseusz.msz.gov.pl). Podkreślić jednak należy, że w systemie Odyseusz (w okresie od kwietnia 2015 r. do 30 września 2016 r.), w którym rejestracja zależy od dobrowolnej decyzji każdego obywatela wyjeżdżającego za granicę, zarejestrowano jedynie 19 335 kont i 37 286 podróży, co jest wielkością znikomą biorąc pod uwagę, że obywatele polscy w 2015 r. odbyli 10,9 mln podróży za granicę, a w 2016 r. 11,3 mln. W latach 2015-2016 za pośrednictwem systemu Odyseusz wysłano 40 wiadomości kryzysowych.
NIK podkreśla, że wszystkie skontrolowane konsulaty posiadały procedury działania w sytuacjach nadzwyczajnych. Izba zwraca jednakże uwagę, iż w celu ograniczenia ryzyka zawodności procedur na wypadek klęski żywiołowej, ataku terrorystycznego lub innego zdarzenia zagrażającego życiu i zdrowiu obywatela polskiego, które może zdarzyć się w każdym regionie, nawet uznawanym za najbardziej bezpieczny, dobrym rozwiązaniem w każdym z polskich konsulatów powinno być przeprowadzanie symulacyjnych prób, sprawdzających działanie tych procedur.
W ocenie NIK Minister Spraw Zagranicznych wywiązywał się z obowiązków nadzoru nad realizacją zadań dotyczących udzielania przez konsulów pomocy obywatelom polskim za granicą. Minister określał dla placówek konsularnych zadania związane z ochroną praw i interesów obywateli polskich przebywających poza granicami kraju, przekazywał konsulatom informacje, interpretacje i wskazówki dotyczące udzielania pomocy konsularnej oraz kontrolował wywiązywanie się placówek z ich obowiązków.
Kontrola NIK wykazała jednakże, iż nadzór Ministra Spraw Zagranicznych nad egzekwowaniem zwrotów udzielonej przez konsulów pomocy finansowej był nieskuteczny. W Ministerstwie nie zapewniono warunków pozwalających na skuteczną windykację należności z tytułu pomocy finansowej udzielonej przez konsulów, co spowodowało, że kwota należności wynosiła prawie 9 mln zł, w tym odsetki ponad 4,4 mln zł (stan na 31 października 2016 r.). Nieuregulowane należności z tytułu pomocy finansowej dotyczyły ponad 11 600 spraw, a najstarsza należność powstała w 1993 roku. Przedawnione należności wyniosły prawie 3,8 mln złotych.
W nawiązaniu do wcześniejszych informacji o publikacji „Prawne aspekty turystyki dzieci i młodzieży”, podaję link do tej publikacji, dostępnej nieodpłatnie: www.cotg.pttk.pl/UserFiles/File/Prawne_aspekty_turystyki.pdf
Opublikowano Uncategorized
Otagowane PRAWO TURYSTYCZNE, turystyka dzieci i młodzieży
Książka zawiera dziewiętnaście artykułów, poruszających różne aspekty turystyki dzieci i młodzieży:
1. Piotr Cybula, Prawo wobec problemów występujących w praktyce turystyki dzieci i młodzieży
2. Bożena Alejziak, Korzyści i zagrożenia turystyki dzieci i młodzieży
3. Andrzej Gordon, Funkcje i dysfunkcje otoczenia prawnego turystyki kwalifikowanej dzieci i młodzieży
4. Jerzy Raciborski, Szkoła a faktyczny organizator turystyki szkolnej – wybrane problemy prawne
5. Krzysztof Sondel, Rola samorządu gminnego we wspieraniu krajoznawstwa i turystyki szkolnej
6. Hanna Zawistowska, Regulacje prawne wymogów kwalifikacyjnych kadry zatrudnionej do obsługi imprez dzieci i młodzieży jako narzędzie realizacji funkcji wychowawczych i edukacyjnych turystyki
7. Piotr Piskozub, Obowiązek opieki nad uczestnikiem „imprezy” lub „wycieczki” organizowanej przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki
8. Dominik Wolski, Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w turystyce górskiej – uwarunkowania prawne
9. Jerzy Gospodarek, Zawieranie umowy przewozu przez osoby niepełnoletnie
10. Anna Konert, Zasady podróżowania samolotem dzieci i młodzieży bez opiekunów
11. Ewa Kamarad, Prawnorodzinne aspekty wyjazdu dziecka za granicę
12. Joanna Haberko, Konieczność przyjmowania leków przez małoletniego w związku z chorobą a zorganizowany wyjazd turystyczny
13. Wojciech Robaczyński, Odpowiedzialność cywilna za szkody wyrządzone przez małoletniego uczestnika imprezy turystycznej
14. Piotr Cybula, Ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków a turystyka szkolna
15. Piotr Mostowik, Jurysdykcja krajowa sądów i organów państwa chwilowego pobytu dziecka
16. Katarzyna Sikora, Programy wycieczek dla dzieci i młodzieży a prawo własności intelektualnej
17. Tomasz Tylus, Opodatkowanie podatkiem VAT usług organizacji obozów, kolonii, półkolonii, „zielonej szkoły” i podobnych, wykonywanych w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty
18. Łukasz Cora, Przeszukanie rzeczy małoletniego uczestnika imprezy turystycznej
19. Wojciech Górowski, Odpowiedzialność karna za wypadki z udziałem dzieci i młodzieży na szlakach turystycznych
Piotr Cybula
