Organizator turystyki może odpowiadać za odwołanie wycieczki (wyrok SR w Krakowie)

Dzisiaj (4.06.2025 r.) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy wydał wyrok w sprawie odwołania wycieczki przez organizatora turystyki. Istota sporu sprowadzała się do tego, czy organizator turystyki jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku odwołania przez niego wycieczki na kilkanaście dni przed rozpoczęciem imprezy turystycznej.

Powódki zawarły z organizatorem turystyki umowę o imprezę turystyczną do jednego z krajów Ameryki Północnej. Umowa została zawarta około pół roku przed rozpoczęciem imprezy turystycznej. Impreza miała się odbyć w kwietniu. W sposób dość przypadkowy powódki kilkanaście dni przed rozpoczęciem imprezy turystycznej dowiedziały się o jej odwołaniu. Zadzwoniły do agenta turystycznego i zapytały o możliwość zmiany wariantu ubezpieczenia. Przy okazji dowiedziały się właśnie o odwołaniu tej imprezy.

Następnie powódki po kilku dniach zawarły z tym organizatorem umowę o inną imprezę turystyczną, w zbliżonym terminie, która dla powódek stanowiła w tych okolicznościach najsensowniejszą alternatywę. Z uwagi na brak sensownej propozycji wyjazdu do wspomnianego kraju z Ameryki Północnej, powódki zawarły umowę o wyjazd do jednego z państw Azji zachodniej. Powódki zostały postawione przed ponowną koniecznością dokonania wyboru, a co do zasady ceny na krótko przed wyjazdem są niższe niż kilka miesięcy wcześniej (mówiąc w pewnym uproszczeniu).

W związku z zaistniałą sytuacją powódki wystąpiły następnie do organizatora z reklamacją. Organizator jedyne co powódkom zaproponował to bon w łącznej kwocie 500 zł. Powódki uznały, że kwota ta nie jest adekwatna do okoliczności i wystąpiły na drogę sądową.

W sprawie tej było bezsporne, że organizator odwołał imprezę turystyczną w czasie, gdy nie był uprawniony do bezkosztowego odwołania. Zgodnie z art. 47 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych: „Organizator turystyki może rozwiązań umowę o udział w imprezie turystycznej i dokonać pełnego zwrotu podróżnemu wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej, bez dodatkowego odszkodowania lub zadośćuczynienia” jeżeli do tego odwołania dochodzi w określonym w przepisie czasie, który w tej sprawie nie został dochowany. Jeśli z przepisu tego wynika, że w przypadku dochowania tego terminu odszkodowanie lub zadośćuczynienie się nie należy, to jeszcze nie oznacza, że w pozostałych przypadkach jest ono zawsze należne. To zależy od spełnienia ogólnych przesłanek odpowiedzialności, a więc w tym przypadku m.in. odpowiedniego wykazania, że powódki poniosły szkodę majątkową (co może być podstawą do zasądzenia odszkodowania) oraz szkodę niemajątkową (co może być podstawą do przyznania zadośćuczynienia, z uwagi na specyfikę umowy o udział w imprezie turystycznej.

Orzekając w tej sprawie sąd uznał, że powódki poniosły zarówno szkodę majątkową, jak i szkodę niemajątkową.

W zakresie szkody majątkowej sąd uznał, że powódki w zaistniałych okolicznościach biorąc pod uwagę całokształt okoliczności powinny być uprawnione do zwrotu różnicy w cenach obu wycieczek, która w tym przypadku dla każdej z powódki wyniosła (różnica) ponad 2.700 zł.

W zakresie szkody niemajątkowej sąd uznał, że powódki ją poniosły w związku z sytuacją w której zostały postawione na skutek odwołania w tak krótkim czasie imprezy turystycznej. Na tej podstawie sąd zasądził dla każdej z powódek zadośćuczynienie w wysokości ok. 1.000 zł.

Uwzględniając zasądzone w 100% koszty procesu a także odsetki sąd zasądził od organizatora dla każdej z powódek kwotę ponad ok. 5.000 zł. Przypomnę, że pierwotnie w odpowiedzi na reklamację organizator zaproponował bon w wysokości 10 razy mniejszej i to łącznie dla obydwu powódek.

Sprawa ta pokazuje, że organizatorzy turystyki w przypadku niedochowania terminu uprawniającego ich do odwołania imprezy turystycznej bez odszkodowania i zadośćuczynienia powinni się liczyć z realną odpowiedzialnością w tym zakresie względem klientów. Z drugiej strony klienci powinni mieć świadomość swoich praw w takich przypadkach, nie są bezsilni i mogą dochodzić w takich sytuacjach odpowiedzialności związanej z odszkodowaniem i zadośćuczynieniem, na tyle, na ile jest to sensownie uzasadnione w danych okolicznościach. Przykładowo jeśli ktoś na wiele miesięcy przed imprezą turystyczną zawiera umowę w bardzo dobrej cenie, to w sytuacji takiego odwołania może być zmuszony do alternatywnego zawarcia umowy z ceną znacznie wyższą. Jak wynika z tego orzeczenia, w zależności od okoliczności sprawy organizator może być zmuszony do pokrycia tej różnicy, a ponadto zapłaty zadośćuczynienia za poniesiona przez klienta szkodę niemajątkową związaną np. z dodatkowym stresem na skutek zaistnienia takiej sytuacji.

W powyższej sprawie reprezentowałem powódki, wyrok jest nieprawomocny.

dr Piotr Cybula, radca prawny

„Czego nie wolno przywieźć z wakacji?” – webinar ESPT

Europejskie Stowarzyszenie Przedsiębiorców Turystycznych (ESPT) zaprasza do udziału w webinarze informacyjnym z udziałem ekspertów Izby Celnej pt. „Czego nie wolno przywieźć z wakacji?”.

Na spotkaniu przedstawione zostaną odpowiedzi na m.in. następujące pytania:

  • co wolno, a czego absolutnie NIE wolno wwozić do Polski,
  • jakie towary wymagają zgłoszenia celnego,
  • kiedy podróżny naraża się na opłaty lub konfiskatę bagażu,
  • jak edukować klientów, by uniknąć stresu i nieprzyjemnych sytuacji po powrocie z wakacji.

Webinar odbędzie się w środę, 11 czerwca o g. 11:00 na platformie Zoom.
Udział w wydarzeniu jest bezpłatny, wymaga wcześniejszej rejestracji, która jest możliwa: tutaj.

„Najem krótkoterminowy w miastach turystycznych – równowaga między turystyką a lokalną społecznością” – międzynarodowe seminarium (Kraków, 12 czerwca 2025 r.)

12 czerwca 2025 r. w Krakowie odbędzie się międzynarodowe seminarium pt. „Najem krótkoterminowy w miastach turystycznych – równowaga między turystyką a lokalną społecznością” na którym poruszone zostaną również aspekty prawne.

Program seminarium:

Więcej szczegółów na stronie Organizatora. Udział w seminarium jest bezpłatny.

„Prawo lotnicze z perspektywy bezpieczeństwa oraz zrównoważonego rozwoju”

Nakładem Oficyny Wydawniczej Uczelni Łazarskiej ukazała się publikacjapt. „Prawo lotnicze z perspektywy bezpieczeństwa oraz zrównoważonego rozwoju”. Monografia dostępna jest w opartym dostępie na platformie issuu.com.

„Przewodnictwo górskie w Polsce – perspektywy” – konferencja (Kraków, 17-18 października 2025 r.)

Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK oraz Centrum Przewodnictwa Tatrzańskiego zapraszają na konferencję pt. „Przewodnictwo górskie w Polsce – perspektywy”, która odbędzie się w Krakowie w dniach 17-18 października br.

Konferencja planowana jest na dwa dni (punkt 1 i 2 – dzień pierwszy, punkt 3 – dzień drugi).

1. Przewodnictwo Tatrzańskie w perspektywie historycznej
2. Przewodnictwo górskie w Karpatach, Sudetach i Górach Świętokrzyskich – wybrane zagadnienia
3. Przyszłość przewodnictwa górskiego w Polsce w perspektywie regulacji prawnych

Organizatorzy proszą osoby zainteresowane wystąpieniem o nadsyłanie zgłoszeń do 30 maja br. zawierających tytuł wystąpienia, streszczenie (300–500 znaków) na adres: sebastian.klosok@cotg.pttk.pl.

Migranci czy turyści? Apel prezydenta Krakowa do byłej wiceminister sportu i turystyki

Źródło: FB

36th International Forum of IFTTA (25-27 September, USA)

„Spotkanie Liderów Turystyki”

W czwartek 24 kwietnia 2025 r. „Rzeczpospolita” organizuje „Spotkanie Liderów Turystyki”. W programie konferencji są również aspekty prawne – Paweł Niewiadomski (prezes PIT) przedstawi referat pt. „„Bój to jest nasz (nie)ostatni”. O niełatwych negocjacjach branży turystycznej z ciałami Unii Europejskiej w sprawie rewizji dyrektywy turystycznej i ciągle niepewnym ich wyniku„, interesująco w tym kontekście zapowiada się również debata touroperatorów pt. „Czy polskim biurom podróży wystarczy samolotów, żeby na wakacje polecieli wszyscy chętni Polacy?”.

Program konferencji:

09:30 Początek rejestracji

10:00 Poranna kawa na tarasie (VI piętro) muzeum Fabryka Czekolady E. Wedel

11:00 Oficjalne rozpoczęcie (sala na III piętrze)

Powitanie i krótkie wprowadzenie dyrektora muzeum Fabryka Czekolady E.Wedel Roberta Zydla

11:15 „Bój to jest nasz (nie)ostatni”

O niełatwych negocjacjach branży turystycznej z ciałami Unii Europejskiej w sprawie rewizji dyrektywy turystycznej i ciągle niepewnym ich wyniku opowie prezes Polskiej Izby Turystyki i członek zarządu Europejskiej Organizacji Związków Biur Podróży Unii Europejskiej (ECTAA) Paweł Niewiadomski.

11:45 „Biura podróży na ścieżce do kolejnych rekordów – turystyka wyjazdowa w świetle wyników największych biur podróży”

Analizę i Ranking Biur Podróży 2025 przedstawi prezes Instytutu Badań Rynku Turystycznego Traveldata Andrzej Betlej.

12:30 Pokaz Mistrza Czekolady Wojciecha Turosa połączony z degustacją… czegoś, czego jeszcze chyba nie próbowaliście

13:00 Przerwa kawowa

13:30 Debata touroperatorów „Czy polskim biurom podróży wystarczy samolotów, żeby na wakacje polecieli wszyscy chętni Polacy?”

Uczestnicy:

  • Piotr Henicz, wiceprezes biura podróży Itaka Holdings 
  • Maciej Szczechura, prezes biura podróży Rainbow
  • Dominika Jurkowska, wiceprezes biura podróży Anex Tour Poland
  • Marcin Małysz, prezes biura podróży Exim Tours
  • Piotr Woś, wiceprezes biura podróży eSky.pl
  • Marcin Wujec, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Agentów Turystycznych

Moderowanie:

  • Filip Frydrykiewicz, redaktor serwisu turystyka.rp.pl

14:45 „Turystyka+ – nowe narzędzie dla branży turystycznej”

Prezentacja prezesa Głównego Urzędu Statystycznego Marka Cierpiała-Wolana

15:00 Przerwa obiadowa

15:30 „Sochan, Niewiadoma, Hurkacz, Jędrzejczak… – jak pracowało się z gwiazdami polskiego sportu w kampanii promującej polską turystykę?”

Podsumowanie działań Polskiej Organizacji Turystycznej

16:00 „Nowa strategia szansą polskiej turystyki?”

Prezentacja sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki Piotra Borysa i debata z przedstawicielami branży turystycznej

17:00 Zakończenie konferencji

Strona organizatora: „Rzeczpospolita”.

Zapowiedź projektu zmian regulacji dotyczącej zabezpieczenia finansowego organizatorów turystyki

14 kwietnia 2025 r. w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów pojawiła się informacja o Projekcie ustawy o zmianie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych oraz ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Projekt jest planowany do przyjęcia przez Radę Ministrów w III kwartale b.r.

Cel projekt został przedstawiony w następujący sposób: „W związku z działaniami deregulacyjnymi i ułatwieniami dla przedsiębiorców prowadzonymi przez Rząd, podjęto się inicjatywy w obszarze turystyki. Przyczyną podjęcia prac w przedmiotowym zakresie jest przede wszystkim ułatwienie funkcjonowania organizatorom turystyki na rynku wobec trudności w pozyskaniu ochrony ubezpieczeniowej w ramach obligatoryjnych gwarancji (bankowej lub ubezpieczeniowej) wymaganych przepisami prawa. Potencjalne trudności w pozyskaniu ochrony ubezpieczeniowej w ramach obligatoryjnych gwarancji (bankowej lub ubezpieczeniowej) wymaganych przepisami prawa mogą stanowić istotne ograniczenie dla rozwoju polskich przedsiębiorców turystycznych.
Aktualnie gwarancja jako zabezpieczenie finansowe obejmuje ochroną wszystkie umowy o udział w imprezie turystycznej w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2211) oraz umowy o powiązane usługi turystyczne w rozumieniu art. 4 pkt 5 ww. ustawy, zawarte przez Zleceniodawcę z podróżnymi, w okresie obowiązywania gwarancji. Wymóg minimalnej sumy gwarancyjnej został skonstruowany tak, że ewentualne zawarcie kilku umów gwarancji prowadziłoby do zwielokrotnienia sumy gwarancyjnej, a nie podziału w ramach wymaganej przepisami minimalnej sumy gwarancyjnej.
Aby ułatwić przedsiębiorcom pozyskiwanie zabezpieczenia uzasadnionym wydaje się wprowadzenie możliwości, aby wymóg minimalnej sumy gwarancyjnej mógł być spełniany również poprzez zawarcie kilku umów, których łączna wartość będzie nie mniejsza niż wymagana minimalna suma gwarancyjna. Przepisy powinny również wymagać precyzyjnego informowania podróżnych o wszystkich zawartych umowach gwarancji oraz zasadach dochodzenia roszczeń.
Ponadto, w toku zawierania przez przedsiębiorców turystycznych wymaganych przepisami prawa umów o gwarancje ubezpieczeniową lub bankową, podmioty oferujące tego typu produkty finansowe niekiedy wymagają przedłożenia zabezpieczenia swoich potencjalnych wierzytelności. W niektórych przypadkach wymagane zabezpieczenie przyjmuje formę kaucji lub depozytu. Konieczność złożenia takich zabezpieczeń może stanowić znaczące obciążenie dla płynności przedsiębiorcy turystycznego, a przy braku takich środków stanowić ograniczenie dla rozwoju działalności. Aby ułatwić przedsiębiorcom pozyskiwanie gwarancji uzasadnionym wydaje się wprowadzenie możliwości wsparcia przedsiębiorców ze środków Turystycznego Funduszu Pomocowego (TFP) poprzez udzielanie częściowych poręczeń. Rozwiązanie to mogłoby wspierać przedsiębiorców pozwalając im na poprawę płynności i zdolności rozwoju. Jednocześnie przewidywane ustawowe kryteria ubiegania się o uzyskanie poręczenia jak również określanie wysokości poręczeń mając na względzie m.in. profil ryzyka podmiotu pozwolą unikać sytuacji skierowania wsparcia do podmiotów prowadzących działalność w sposób ryzykowny bądź niewywiązujących się z innych obowiązków prawnych.
W celu wprowadzenia opisanej zmiany proponuje się nowelizację przepisów ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2024 r. poz. 340, 1089, 1222, 1473, 1717 oraz z 2025 r. poz. 179)”.

Jak wynika z dostępnej informacji: „Istotą rozwiązań ujętych w projekcie jest:
1) wprowadzenie do ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych możliwości, aby wymóg minimalnej sumy gwarancyjnej mógł być spełniany przez przedsiębiorcę turystycznego również poprzez zawarcie kilku umów gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, których łączna wartość będzie nie mniejsza niż wymagana minimalna suma gwarancyjna, celem ułatwienia przedsiębiorcom pozyskiwania obligatoryjnego zabezpieczenia finansowego;
2) wprowadzenie obowiązku precyzyjnego informowania przez przedsiębiorców turystycznych podróżnych o wszystkich zawartych umowach gwarancji oraz zasadach dochodzenia roszczeń;
3) rozszerzenie ustawowego katalogu zadań Turystycznego Funduszu Pomocowego (TFP):

  • wprowadzenie możliwości udzielania wsparcia w postaci częściowego poręczenia na wypadek wymogu złożenia kaucji bądź depozytu przez przedsiębiorcę turystycznego jako zabezpieczenia gwarancji, celem poprawy płynności finansowej i zwiększenia zdolności rozwoju przedsiębiorców turystycznych;
  • wprowadzenie ustawowych kryteriów ubiegania się o skuteczne uzyskanie poręczenia oraz zasad określania jego wysokości mając na względzie profil ryzyka podmiotu ubiegającego się o udzielenie poręczenia, a także realizowanie przez niego obowiązków ustawowych wobec Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego;
  • zwiększenie limitu możliwego finansowania zwrotnego z Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, o które może wystąpić Turystyczny Fundusz Pomocowy. Zmiana taka umożliwi sprawne pozyskanie finansowania przez TFP w przypadku, gdyby wystąpiły jednocześnie przesłanki dla uruchomienia pomocy przedsiębiorcom turystycznym w ramach dotychczasowych zadań TFP jak i obciążenie TFP dodatkowymi zadaniami w zakresie opisanych powyżej poręczeń”.

Tak na gorąco dwie uwagi:

  1. Według mojej wiedzy liczba organizatorów turystyki w Polsce w porównaniu do innych krajów UE jest bardzo duża, żeby nie powiedzieć ogromna. Pytanie więc, czy nasze państwo powinno wprowadzać dalsze ułatwienia w wejściu na ten rynek?
  2. Pytanie, czy nowe zadanie Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego nie spowoduje wzrostu składek na ten Fundusz i generalnie tego, że działalność Funduszu będzie obarczona znacznie większym ryzykiem.

Z pewnością pomysł ten wymaga przedyskutowania i ostrożnego podejścia.

Informacja o zapowiedzi dostępna jest: tutaj.

„Szkolna wycieczka, jak pole minowe – i dla rodzica, i dla szkoły”

Na portalu Prawo.pl opublikowany został artykuł pt. „Szkolna wycieczka, jak pole minowe – i dla rodzica, i dla szkoły” autorstwa Moniki Sewastowicz i Patrycji Rojek-Sacha. W artykule poruszona została bardzo istotna z praktycznego punktu widzenia problematyka tego, kto powinien zawierać umowę z organizatorem turystyki w przypadku wycieczek szkolnych. Choć problem istnieje od lat (omawiał go np. J. Raciborski w artykule „Szkoła a faktyczny organizator turystyki szkolnej – wybrane problemy prawne„), to ostatnio nabiera nowego wymiaru w związku z tym, że w niektórych samorządach przyjęto zasadę, że jeżeli wycieczka jest organizowana przez szkołę, to może być finansowana wyłącznie ze środków publicznych.

W artykule zawarta jest również moja wypowiedź, w której wskazuję na ryzyka związane z tym, że w takim przypadku umowę o organizację wycieczki np. dla całej klasy podpisuje tylko jeden z rodziców.

Pojawia się tam również wypowiedź dyrektora Centrum Monitoringu Rynku Turystycznego mec. Krzysztofa Wilka z której m.in. wynika, że jeśli jeden z rodziców zawrze umowę, to następnie on może składać reklamację („reklamacje musi składać ten rodzic, który umowę podpisywał”). Jeśli z tej wypowiedzi ma wynikać, że inni rodzice nie mogą w takim przypadku składać reklamacji w imieniu swoich dzieci (a taka jest możliwa jej interpretacja), to nie jest ona moim zdaniem w tym zakresie trafna. Reklamacje mogą składać również inni uczestnicy wycieczki (osoby na rzecz których umowa została zawarta, a więc w omawianym przypadku co do zasady także pozostali rodzice w imieniu dzieci). Moim zdaniem stanowisko to nie jest trafne i jako takie powinno zostać sprostowane, ponieważ może wprowadzać w błąd i prowadzić rodziców do podejmowania wadliwych decyzji.

Z artykułem można zapoznać się: tutaj.

dr Piotr Cybula, radca prawny