Na zaplanowanym w Świdnicy w dniach 12 – 14 października 2016 r. Kongresie Turystyki Polskiej będę miał przyjemność wygłosić dwa referaty.
Pierwszy, pt. Czy konsument powinien odpowiadać za własne działania – jak jest uzasadniona granica prawnej ochrony jego interesów.
Drugi, pt. Zadania samorządu terytorialnego w świetle ustawy o usługach turystycznych – stan obecny i pytanie o przyszłość.
Pełny program Kongresu dostępny jest tutaj.
Na stronie internetowej Sądu Najwyższego pojawiła się informacja o następującym pytaniu prawnym skierowanym do tego sądu:
Czy klient niewypłacalnego biura podróży może samodzielnie dochodzić w sporze z ubezpieczycielem zobowiązanym z tytułu umowy gwarancji ubezpieczeniowej „turystycznej” zawartej według wymagań załącznika Nr 2 do Rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 21 kwietnia 2011 r. w sprawie wzorów formularzy umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej oraz umowy ubezpieczenia na rzecz klientów, wymaganych w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. z 2011 r. Nr 88 poz. 499) zwrotu wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, w wypadku gdy z przyczyn dotyczących organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego oraz osób, które działają w ich imieniu impreza turystyczna nie zostanie zrealizowana, czy też wyłączna czynna legitymacja na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 196 j.t.) przysługuje marszałkowi województwa?
Sprawa jest prowadzona pod sygnaturą III CZP 18/16.
PRAWO TURYSTYCZNE 