Monthly Archives: Sierpień 2021

Czy parki narodowe powinny wydawać bilety dla osób uprawnionych do bezpłatnego wstępu?

Często otrzymujemy maile z końcową informacją o treści typu: „Pomyśl o środowisku, zanim wydrukujesz ten e-mail”. Sprawy ochrony środowiska odgrywają coraz większe znaczenie w naszym codziennym życiu. Zarówno te większe, jak i te mniejsze, o których również nie możemy zapominać.

Wchodząc niedawno na teren Słowińskiego Parku Narodowego otrzymałem taki oto bilet:

Nie jest to jakaś duża ilość papieru, ale pojawia się pytanie, czy w tym przypadku taki bilet jest w ogóle potrzebny, zwłaszcza biorąc pod uwagę podstawowy cel parku, jakim jest ochrona przyrody. Niektóre parki są odwiedzane przez setki tysięcy turystów, więc nie są to też z pewnością ilości znikome.

Zapytałem więc ten park narodowy, w jakim celu są wydawane takie bilety. Poniżej otrzymana odpowiedź:

A więc są to cele „administracyjno-kontrolne”.

Rozmawiałem też przed chwilą z pracownikiem innego parku narodowego. Praktyka jest podobna, a wyjaśnienie takie: „my to potrzebujemy do sprawozdania dla ministerstwa” (chodzi o liczbę osób wchodzących na takiej podstawie).

Pytanie, czy nie można jednak wprowadzić pewnych zmian, aby zorganizować to w inny sposób? Ochrona przyrody jest ważna nie mniej niż statystyka. Poprosiłem w tej sprawie o stanowisko Ministerstwo Klimatu i Środowiska.

Piotr Cybula

FORUM WSPÓŁPRACY POLSKO-SŁOWACKIEJ POZA OBSZAREM TRANSGRANICZNYM (22-23 września 2021 r.)

Celem wydarzenia jest budowanie dobrych relacji sąsiedzkich między Województwem Świętokrzyskim a Żylińskim Samospravnym Krajem oraz województwami przygranicznymi, oraz stwarzanie możliwości dla współpracy pomiędzy partnerami z Polski i ze Słowacji w ramach których omówione zostaną kwestie wspólnych działań w dziedzinie turystyki, kultury, gospodarki, ochrony i promocji zdrowia.Bliskie sąsiedztwo, dobra komunikacja oraz dobra oferta turystyczna są dobrym magnesem do budowania wzajemnych relacji, wymiany doświadczeń czy realizacji wspólnych projektów parasolowych.
Mając na uwadze powyższe zapraszamy przedstawicieli samorządów, stowarzyszeń przedsiębiorców, organizacje turystyczne, a także przedsiębiorców poszukujących partnerów biznesowych na obszarze województw przygranicznych Polski i Słowacji, w tym także województwa świętokrzyskiego do udziału w wydarzeniu.
UDZIAŁ W WYDARZENIU JEST BEZPŁATNY po wcześniejszej rejestracji.
Przedsiębiorcy poszukujący partnerów biznesowych zapraszamy do wysyłania zgłoszeń na adres: frap.org@gmail.com do 10 września 2021 r.
Dyrektorem wydarzenia jest Pan Daniel Bijata tel. +48 694645920
W programie zaplanowaliśmy następujące panele tematyczne:
I. Współpraca gospodarcza – doświadczenia i perspektywy
1.Doświadczenia w dotychczasowej współpracy polsko-słowackiej
2.Wyzwania współpracy gospodarczej w okresie popandemicznym.
3.Uwarunkowania prawno – formalne działalności gospodarczej na Słowacji.
4.Projekty transgraniczne w ramach Interreg-u polsko-słowackiego
II. Fundusze europejskie dla turystyki
1.Fundusze europejskie w nowej perspektywie finansowej (programy regionalne, Polska Wschodnia)
2.Projekty parasolowe w ramach Interreg realizowane poza obszarem transgranicznym.
III.Prezentacja turystyczna regionów partnerskich
1.Województwo Świętokrzyskie
2.SŁOWACJA – Kraj Żyliński
IV. Atrakcyjność polsko-słowackich regionów turystycznych
1.Oferta dla rodzin, dzieci i młodzieży – zielone i białe szkoły
2.Oferta uzdrowiskowa (dla Polaków- na Słowacji i Słowaków- w Polsce
3.Oferta turystyki aktywnej – rowerowej i narciarskiej
V. Zarządzanie turystyką
1.Karta turystyczna – zasady działania, przywileje NP. REGIONU LIPTOW
2.Zarządzanie produktami sieciowymi na przykładzie szlaków pieszo-rowerowych
VI. Kultura a turystyka
1.Wspólne dziedzictwo
2.Polsko – słowackie kontakty w dziedzinie filmu w XX i XXI wieku
3.Polsko- słowackie kontakty teatralne
4.Kreowania produktu turystycznego w oparciu o plenery filmowe województwa świętokrzyskiego
VII.Spotkania B2B branż:
1.Turystyka – organizacja ROTWŚ
2.Gospodarka
• Przetwórstwo żywności
• Budownictwo
• Opakowania
• Automotive
VIII. Szlaki winne na Słowacji i w Polsce z degustacją
Każdy panel kończy się dyskusją ekspertów.
W trakcie wydarzenia zaplanowaliśmy także część artystyczną: Widowisko historyczne: Jan III Sobieski z wizytą w Podzamczu.
Będzie także duży wybór dań kuchni polskiej i słowackiej, występy zespołów regionalnych.
Wydarzenie zostało objęte honorowym patronatem MINISTERSTWA FUNDUSZY I POLITYKI REGIONALNEJ

Źródło: strona wydarzenia na Facebooku

Kongres Turystyki Społecznej (Jelenia Góra, 13-14.10.2021)

W dniach 13-14 października 2021 r. odbędzie się w Jeleniej Górze 1. Kongres Turystyki Społecznej.

Informacje o sprawach organizacyjnych oraz program (na bieżąco aktualizowany) dostępne są na stronie organizatora (tutaj).

Turystyka w Ministerstwie Rozwoju i Technologii

Rada Ministrów rozporządzeniem z dnia 12 sierpnia 2021 r. powołała Ministerstwo Rozwoju i Technologii. Ministerstwo Rozwoju i Technologii powstało z przekształcenia dotychczasowego Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii. Oprócz turystyki obsługiwać będzie działy administracji rządowej: 1) budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo, 2) gospodarka. Rozporządzenie weszło w życie z dniem ogłoszenia, tj. 12.08.2021 r.

Jest ono dostępne: tutaj.

Zmiany te mają bardziej charakter polityczny niż merytoryczny.

Poznaj Polskę – nowe przedsięwzięcie Ministra Edukacji i Nauki

We wrześniu rusza pilotaż przedsięwzięcia Ministra Edukacji i Nauki, w ramach którego chętne szkoły otrzymają środki na dofinansowanie wyjazdu do znajdujących się w Polsce muzeów, miejsc pamięci, obiektów kultury, instytucji popularyzujących osiągnięcia nauki. Przekażemy na ten cel w tym roku 15 mln zł. Przedsięwzięcie jest realizowane w ramach programu „Polski Ład”.

Przedsięwzięcie „Poznaj Polskę” to sposób na poznanie naszego dziedzictwa narodowego i kulturowego oraz popularyzację osiągnięć polskiej nauki. Dofinansujemy wycieczki edukacyjne dzieci i młodzieży. Będzie to cenna pomoc dla nauczycieli w realizacji podstawy programowej. Przedsięwzięcie uatrakcyjni również proces nauczania: nauka w unikalnym środowisku edukacyjnym, poszukiwanie śladów historii, eksperymentowanie w centrach nauki. Będzie to też promocja nowoczesnej edukacji patriotycznej. Przedsięwzięcie jest elementem programu „Polski Ład”.

Jakie wycieczki będą dofinansowywane?

Dofinansowywane będą wyjazdy organizowane w trakcie zajęć lekcyjnych, czyli od września do czerwca, których program będzie obejmował:

  • w przypadku wycieczki jednodniowej – co najmniej dwa punkty edukacyjne,
  • w przypadku wycieczki dwudniowej – co najmniej cztery punkty edukacyjne, 
  • w przypadku wycieczki trzydniowej – co najmniej sześć punktów edukacyjnych.

Wycieczki będą realizowane w ramach 4 obszarów edukacyjnych:

  • Śladami Polskiego Państwa Podziemnego,
  • Śladami Kardynała Stefana Wyszyńskiego,
  • Kultura i dziedzictwo narodowe,
  • Największe osiągnięcia polskiej nauki.

Kto może ubiegać się o dotację na zorganizowanie wycieczki?
Środki finansowe, po złożeniu wniosku o dofinansowanie wycieczki, otrzymają organy prowadzące szkoły publiczne oraz niepubliczne. Przedsięwzięcie jest skierowane dla uczniów ze szkół podstawowych i ponadpodstawowych (publicznych i niepublicznych) w trzech grupach wiekowych:

  • I grupa – klasy I-III ze szkół podstawowych,
  • II grupa – klasy IV-VIII ze szkół podstawowych,
  • III grupa – szkoły ponadpodstawowe.

Kryteria dofinansowania wycieczki

Szkoła otrzyma dofinansowanie w wysokości do 80 proc. planowanych kosztów wycieczki, maksymalnie na: 

  • wycieczkę jednodniową – do 5 tys. zł,
  • wycieczkę dwudniową – do 10 tys. zł,
  • wycieczkę trzydniową  – do 15 tys. zł. 

Pozostałe 20 proc. kosztów wycieczki organ prowadzący będzie finansować z własnych środków.

Co szkoła może sfinansować w ramach dotacji?

Środki finansowe przyznane w ramach przedsięwzięcia szkoła będzie mogła przeznaczyć na sfinansowanie kosztów poniesionych na organizację wycieczek, takich jak pokrycie kosztów przejazdu, biletów wstępu, usługi przewodnika, zakwaterowania, wyżywienia oraz ubezpieczenia uczestników wycieczki.

Kiedy ruszy nabór wniosków do programu? 

Organy prowadzące szkoły będą mogły składać wnioski od 6 do 30 września br. lub do wyczerpania środków przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięcia w bieżącym roku. O przyznaniu środków decydować będzie kolejność wpływu do ministerstwa prawidłowo wypełnionych wniosków. Lista zakwalifikowanych wniosków o dofinansowanie wycieczek będzie udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie MEiN. Organ prowadzący szkołę podpisze umowę z ministerstwem i otrzyma pieniądze na wyjazd uczniów.

Jak złożyć wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia? 

Procedura jest bardzo prosta. Nauczyciel zgłasza chęć wyjazdu na szkolną wycieczkę do dyrektora szkoły, który następnie przekazuje to zgłoszenie do organu prowadzącego. Z kolei organ prowadzący wypełnia tzw. formularz ogólny udostępniony w strefie pracownika SIO. Formularz po pozytywnej weryfikacji przez MEiN będzie uzupełniany wnioskami o dofinansowanie wycieczek. 

Jeśli organem prowadzącym szkołę nie jest jednostka samorządu terytorialnego, wówczas zarówno tzw. formularz ogólny, jak i wniosek wypełni dyrektor szkoły po wcześniejszym uzyskaniu upoważnienia od organu prowadzącego.

Przedsięwzięcie „Poznaj Polskę” będzie realizowane we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Myśli Narodowej, Fundacją Nauk Humanistycznych oraz Narodowym Instytutem Kultury i Dziedzictwa Wsi. Podmioty te przygotują propozycję punktów edukacyjnych do wycieczek, uwzględniając grupy wiekowe uczniów. 

W drugiej połowie sierpnia szkoły otrzymają szczegółowe informacje o przedsięwzięciu „Poznaj Polskę”. Formularz zgłoszeniowy będzie udostępniony w SIO 6 września. 

Powyższa informacja stanowi komunikat Ministerstwa Edukacji i Nauki z 12.08.2021 r.

Abstrahując od innych wątpliwości związanych z tym programem, nie kwestie nie wydają się jasne:

1) czy wycieczki będą mogły być organizowane przez organizatorów turystyki?

2) „pozostałe 20 proc. kosztów wycieczki organ prowadzący będzie finansować z własnych środków” – czy to oznacza, że rzeczywiście tylko organ prowadzący może je ponosić, czy też ostatecznie mogą to robić rodzice; jeśli tylko organ prowadzący, to znając finanse organów prowadzących może z tym być problem.

Kto był pomysłodawcą Polskiego Bonu Turystycznego? Critescu, Gut-Mostowy, Duda?

Czasami trudno znaleźć kogoś, kto przyznaje się do jakiegoś pomysłu regulacji. W przypadku Polskiego Bonu Turystycznego jest zgoła odmiennie. Choć na poważniejsze i szersze oceny przyjdzie jeszcze czas, to gdyby bon turystyczny oceniać wyłącznie po liczbie osób określanych jako „pomysłodawca bonu turystycznego” należałoby powiedzieć, że jest to ogromny sukces.

Temat ojcostwa bonu turystycznego wywołał niedawno Joachim Brudziński na Twitterze:

W odpowiedzi Bartłomiej Walas zauważył, że pomysł ma swoją dłuższą genezę:

Sam Cristescu wskazuje na stronie Polskiego Holdingu Hotelowego, że było to „pomysł rządu”:

Za pomysłodawcę uważany jest w wielu miejscach Andrzej Gut-Mostowy:

Względnie za jednego z pomysłodawców:

Spotkać się można także z informacją, że jego pomysłodawcą jest jednak Andrzej Duda:

Wreszcie czasami wskazuje się bardziej anonimowo mówiąc o „pomysłodawcach bonu turystycznego”:

Koncepcja Polskiego Bonu Turystycznego ewoluowała. Jeśli się nie mylę pierwszy poważniejszy pomysł w tym zakresie został zaproponowany przez Andrzeja Guta-Mostowego. Potem pomysł został nieco zmodyfikowany w związku z propozycją prezydenta (powiązanie z 500+).

A może głos w tej sprawie zabiorą wskazane wyżej osoby?

Piotr Cybula

„Gwarancja niezmienności ceny” – co to w praktyce oznacza?

Niektórzy z organizatorów turystyki w ramach swojej polityki cenowej stosują tzw. „gwarancję niezmienności ceny„. Czasami jest ona już wliczona w cenę imprezy turystycznej, a czasami organizatorzy turystyki żądają z tego tytułu zapłaty dodatkowej kwoty (przeważnie kilkanaście lub kilkadziesiąt złotych). W obydwu przypadkach organizatorzy traktują ją jako element promocyjny oferty.

Znaczenia „gwarancji niezmienności ceny” nie można zrozumieć bez odniesienia się do zasad dotyczących podwyższenia ceny przez organizatora turystyki. Przyjrzyjmy się więc przepisom, które to regulują.

W pierwsze kolejności należy zauważyć, że w ograniczonych granicach organizatorzy turystyki mogą wprowadzić do umowy możliwość podwyższenia ceny do 8% ceny imprezy turystycznej w sposób jednostronny. A zatem, jeżeli spełnione są poniższe „warunki” organizator turystyki może podwyższyć cenę imprezy turystycznej w ten sposób, a podróżny ma obowiązek dopłacić wskazaną przez niego kwotę. Jeśli w takich okolicznościach podróżny chciałby odstąpić od umowy, to musi liczyć się z poniesieniem kosztów rezygnacji z wyjazdu, przeważnie dość wysokich.

Wskazane „warunki” zostały określone w art. 45 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych:

Po pierwsze, możliwość zastrzeżenia w umowie podwyższenia ceny jest dopuszczalna wyłącznie w przypadku gdy organizator jednocześnie zastrzega możliwość obniżenia ceny (z powodu takich samych okoliczności jak w przypadku podwyższenia ceny, gdy zmiana ceny idzie w przeciwnym kierunku). Umowa powinna określać w jaki sposób będą obliczane zmiany ceny. Mimo że wyraźnie w ustawie wspomina się o obniżeniu ceny, to w praktyce nie spotkałem się jeszcze na gruncie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usług turystycznych z przypadkiem obniżenia ceny we wskazany sposób przez organizatora turystyki. Nie słyszałem też o takim przypadku w żadnym innym państwie Unii Europejskiej, gdzie obowiązują również takie same zasady w związku z dyrektywą 2015/2302.

Po drugie, podwyższenie cen jest możliwe wyłącznie jako bezpośredni skutek zmiany:

1) ceny przewozów pasażerskich wynikających ze zmiany kosztów paliwa lub innych źródeł zasilania;

2) wysokości podatków lub opłat od usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, nałożonych przez podmioty, które nie biorą bezpośredniego udziału w realizacji imprezy turystycznej, w tym podatków turystycznych, opłat lotniskowych lub opłaty za wejście na pokład i zejście na ląd w portach oraz na lotniskach;

3) kursów walut mających znaczenie dla danej imprezy turystycznej.

Po trzecie, cena ustalona w umowie o udział w imprezie turystycznej nie może być podwyższona w okresie 20 dni przed datą rozpoczęcia imprezy turystycznej.

Po czwarte, organizator turystyki powinien powiadomić podróżnego na trwałym nośniku, w sposób jasny i zrozumiały, o zmianie ceny oraz uzasadnić podwyżkę a także wskazać sposób jej obliczenia.

Biorąc pod uwagę wskazany wyżej termin, do którego można podwyższyć w ten sposób cenę imprezy turystycznej, poważne wątpliwości budzi punkt zawarty w Regulaminie promocji „Gwarancja niezmienności ceny – Lato 2020 Last Minute” – I etap stosowanym przez TUI Poland. Organizator ten wskazywał, że „Gwarancja ta oznacza, że cena imprezy turystycznej zarezerwowanej w okresie Promocji nie ulegnie zmianie do dnia wyjazdu zgodnie z pkt 4.1 Warunków Imprez Turystycznych. Dotyczy to sytuacji, gdyby wzrósł kurs walut, koszty transportu lub opłaty lotniskowe czy portowe – cena zarezerwowanych wakacji zostaje bez zmian” (podkreślenie P.C.). Skoro ustawa wyraźnie wskazuje na możliwość podwyższenia ceny w ten sposób najpóźniej do 21 dnia przed rozpoczęciem imprezy turystycznej, to w późniejszym czasie do rozpoczęcia imprezy organizatora turystyki cena imprezy podwyższona być już nie może i bezprzedmiotowe jest w tym zakresie udzielania gwarancji „do dnia wyjazdu”. W tym zakresie podróży płacił za coś, co miał już zapewnione na podstawie ustawy.

Jeżeli zmiana ceny przekracza 8%, zmiana ceny może nastąpić jedynie stosownie do art. 46 wspomnianej ustawy. W takim przypadku podróżny ma inne, szersze, uprawnienia:

Po pierwsze, organizator turystyki może jednocześnie zaoferować podróżnemu zastępczą imprezę turystyczną, w miarę możliwości o tej samej lub wyższej jakości.

Po drugie, w powiadomieniu, o którym mowa powyżej organizator turystyki w sposób jasny, zrozumiały i widoczny informuje podróżnego m.in. o rozsądnym terminie, w którym podróżny poinformuje organizatora o swojej decyzji oraz o odstąpieniu od umowy o udział w imprezie turystycznej za zwrotem wszystkich wniesionych wpłat i bez obowiązku wniesienia opłaty za odstąpienie od umowy w przypadku braku odpowiedzi podróżnego w tym terminie terminie.

Po trzecie, podróżny w terminie wyznaczonym przez organizatora turystyki informuje go, że:

1)     przyjmuje proponowaną zmianę umowy o udział w imprezie turystycznej albo

2)     odstępuje od umowy o udział w imprezie turystycznej za zwrotem wszystkich wniesionych wpłat i bez obowiązku wniesienia opłaty za odstąpienie, albo

3)     odstępuje od umowy o udział w imprezie turystycznej oraz przyjmuje zastępczą imprezę turystyczną.

Po czwarte, w przypadku gdy umowa o udział w imprezie turystycznej zostanie rozwiązana we wskazanych przypadkach, organizator turystyki nie później niż w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej zwraca wpłaty dokonane przez podróżnego lub w jego imieniu. Oczywiście w takiej sytuacji podróżny nie jest zobowiązany do wniesienia opłaty za odstąpienie od umowy. Co więcej, może on żądać odszkodowania lub zadośćuczynienia za poniesione szkody lub krzywdy na zasadach określonych przez art. 50 ust. 2-8.

Podsumowując powyższe uwagi należy podkreślić, że zgodnie z obowiązującymi przepisami możliwości jednostronnego podwyższenia ceny przez organizatora turystyki są dość ograniczone. Podróżny jest w tym przypadku chroniony dość szeroko. Nie odradzam zupełnie dopłat za tego rodzaju gwarancje, ale zalecam robić to w sposób świadomy, aby zdawać sobie w większym stopniu sprawę z tego co tak na prawdę „kupujemy”. Nigdy nie będzie to zresztą wiedza pełna, w szczególności wiele zależy od tego, jakie umowy organizator ma z podwykonawcami (mogą one przewidywać, że ryzyko podwyższenia ceny we wskazanych okolicznościach ciąży na organizatorze lub na podwykonawcy). Ze swojego doświadczenia organizator często wie, jakie są realne możliwości wystąpienia okoliczności uzasadniających podwyższenie ceny. Czy taką informacją będzie chciał się podzielić, jeśli oferuje odpłatny produkt za „gwarancję niezmienności ceny”? Odpowiedź pozostawiam każdemu Czytelnikowi.

Piotr Cybula

Projekt ustawy przewidujący większy wpływ gmin na plaże morskie

Do Senatu trafił projekt ustawy o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. Ustawa ma na celu zapewnienie gminom nadmorskim znajdującym się w obszarze pasa nadbrzeżnego szerszego wpływu na sposób gospodarowania pasem technicznym, w obrębie którego znajdują się plaże. Projekt stwarza podstawę prawną do wykorzystywania przez gminę pasa technicznego znajdującego się w granicach tej gminy, dla celów rekreacyjnych, turystycznych, sportowych oraz kulturalnych, z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa i ochrony środowiska.

Inicjatorem projektu jest szef nadzwyczajnej senackiej komisji ds. klimatu Stanisław Gawłowski.

Projekt dostępny jest na stronie Senatu (tutaj).

Uruchomienie zabezpieczenia finansowego organizatora turystyki nie tylko na jego wniosek

Okres pandemii Covid-19 na szczęście nie spowodował masowych przypadków niewypłacalności organizatorów turystyki. W praktyce podróżni otrzymują najczęściej zwroty dokonanych przedpłat, w sytuacjach gdy zgodnie z ustawą powinni je otrzymać (odwołanie imprezy przez organizatora, odstąpienie przez podróżnego od umowy na podstawie art. 47 ust. 4 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych). Oczywiście zdarzają się przypadki opóźnień i sporów w tym zakresie, ustawodawca polski nie zawsze też w tym zakresie zapewniał podróżnym standard wynikający z dyrektywy 2015/2302.

Może się jednak zdarzyć tak, że organizator turystyki wielokrotnie przekłada termin zwrotu wpłaty, nie korzysta z Turystycznego Funduszu Zwrotów, kontaktu z organizatorem nie ma, nie ma go już nawet w rejestrze organizatorów turystyki. Pojawia się pytanie, co w takiej sytuacji można zrobić?

Oczywiście teoretycznie można wystąpić na drogę sądową. Jest to jednak działanie co do zasady kosztowne dla podróżnego, czasochłonne, a także niepewne jeśli chodzi o możliwość egzekucji wyroku. Prowadząc sprawy przeciwko Skarbowi Państwa w związku z niezapewnieniem na gruncie wcześniej obowiązujących przepisów odpowiedniej ochrony klientom na wypadek niewypłacalności organizatora turystyki (niezapewnienie unijnego standardu) z takimi sytuacjami się spotykałem. Marszałek województwa „odsyłał” klienta na drogę sądową, co w praktyce narażało klientów na dodatkowe i niepotrzebne szkody. A przecież podróżny jest w takiej sytuacji chroniony w sposób szczególny.

W niektórych tego rodzaju sytuacjach niewątpliwie pojawia się pytanie, czy organizator turystyki jest niewypłacalny. Oczywiście problem rozwiązałby się, gdyby w takiej sytuacji organizator złożył do marszałka województwa wniosek o uruchomienie jego zabezpieczenia finansowego na wypadek niewypłacalności (w praktyce najczęściej jest to gwarancja ubezpieczeniowa). W ten sposób uruchomiona zostałaby gwarancja i podróżny otrzymałby zwrot środków.

Trzeba jednak pamiętać, że do uruchomienia takiego zabezpieczenia finansowego nie w każdym przypadku potrzebny jest taki wniosek. W praktyce zdarzało się czasem tak, że w sytuacji niewypłacalności osoba prowadząca działalność jako organizator turystyki opuszczała Polskę, nie można jej było odnaleźć, a nie ulegało wątpliwości, że mamy do czynienia z jego niewypłacalnością (często były to głośne medialne przypadku). Ustawodawca wprowadził więc rozwiązanie uzupełniające w stosunku do wniosku organizatora o uruchomienie jego niewypłacalności.

Obecnie zostało ono uregulowane w art. 13 ust. 2 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Zgodnie z tym przepisem:

W przypadku braku możliwości uzyskania oświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, marszałek województwa występuje na piśmie do podmiotu udzielającego zabezpieczenia finansowego o wypłatę środków bezpośrednio podróżnym bez uzyskania tego oświadczenia, jeżeli okoliczności w oczywisty sposób wskazują, że organizator turystyki lub przedsiębiorca ułatwiający nabywanie powiązanych usług turystycznych nie jest w stanie wywiązać się z umów zawartych z podróżnymi oraz zapewnić pokrycia kosztów kontynuacji imprezy turystycznej lub kosztów powrotu podróżnych do kraju lub zapewnić podróżnym zwrotu wpłat lub ich części wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną lub powiązane usługi turystyczne, które nie zostały lub nie zostaną zrealizowane.

Oznacza to, że marszałek województwa może wystąpić do podmiotu udzielającego zabezpieczenia także w sytuacji gdy przedsiębiorca takiego wniosku nie złożył, ale jest niewypłacalny, a okoliczności wskazują, że nie jest w stanie wywiązać się z umów zawartych z podróżnymi oraz zapewnić pokrycia kosztów kontynuacji imprezy turystycznej lub kosztów powrotu podróżnych do kraju lub zapewnić podróżnym zwrotu wpłat lub ich części wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną lub powiązane usługi turystyczne, które nie zostały lub nie zostaną zrealizowane. Marszałek województwa powinien dokonać takiej oceny na podstawie analizy całokształtu okoliczności. Niewątpliwie ważne w tym przypadku jest podejście organizatora i jego oświadczenia w innym charakterze. Spotkałem się kiedyś z sytuacją, że organizator turystyki złożył innemu organowi oświadczenie o tym, że gdyby nie zmiana przepisów „covidowych” to zmuszony byłby złożyć wniosek o upadłość spółki. Przesłaną takiego wniosku jest niewypłacalność, z tym, że na mocy art. 15zzra ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych przedsiębiorca może wstrzymać się ze złożeniem takiego wniosku do czasu zakończenia stanu epidemicznego lub stanu zagrożenia (o ile spełnione są wskazane w nim „warunki”). Ta możliwość ma się jednak nijak do przepisów dotyczących zabezpieczenia finansowego organizatora turystyki. Organizator turystyki jeżeli jest niewypłacalny powinien taki wniosek złożyć. Jeśli sam tego nie robi, przy wskazanych wyżej założeniach takie zabezpieczenie może uruchomić marszałek województwa. Wskazany przedsiębiorca składając takie oświadczenie jednocześnie tym samym potwierdzał, że jego zabezpieczenie finansowe powinno zostać uruchomione i taki wniosek powinien złożyć. Jeżeli on tego nie zrobił, powinien za niego zrobić to marszałek województwa.

Przy ocenie marszałka województwa co do podstaw uruchomienia takiego wniosku moim zdaniem nie należy przywiązywać zbyt dużej wagi do liczby „wniosków” podróżnych o uruchomienie takiego zabezpieczenia. Wiedza na temat tego zabezpieczenia i mechanizmów jego uruchomienia, nawet wśród prawników, nie jest zbyt duża, więc trudno oczekiwać, że w takiej sytuacji klienci będą masowo kierować takie wnioski.

Podsumowując:

  1. zabezpieczenie organizatora turystyki może być uruchomione również na wniosek marszałka województwa;
  2. marszałek może złożyć taki wniosek do gwaranta jeśli organizator jest niewypłacalny a okoliczności w oczywisty sposób wskazują, że organizator turystyki nie jest w stanie wywiązać się z umów zawartych z podróżnymi oraz zapewnić pokrycia kosztów kontynuacji imprezy turystycznej lub kosztów powrotu podróżnych do kraju lub zapewnić podróżnym zwrotu wpłat lub ich części wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną lub powiązane usługi turystyczne, które nie zostały lub nie zostaną zrealizowane;
  3. ocena wskazanych w pkt. 2 „warunków” powinna być dokonana przez marszałka na podstawie całokształtu okoliczności, w tym również ewentualnych oświadczeń organizatora turystyki o innym charakterze;
  4. marszałkowie województw w przypadku otrzymywania informacji od podróżnych o ich problemach z odzyskaniem wpłat od organizatora turystyki powinni z większą ostrożnością podchodzić do informowania podróżnych o możliwości wystąpienia na drogę sądową przeciwko organizatorowi; w niektórych przypadkach możemy mieć do czynienia z niewypłacalnym organizatorem turystyki i takie wystąpienie na drogę sądową w istocie może narażać podróżnego na dodatkową szkodę;
  5. przepis art. 15zzra tzw. tarczy antykryzysowej uprawniający organizatora nieskładania obecnie wniosku o ogłoszenie upadłości nie uprawnia organizatora turystyki do nieskładania wniosku o ogłoszenie swojej niewypłacalności na podstawie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.

Piotr Cybula