W 5. wydaniu podręcznika prof. Mirosława Nesterowicza pt. Prawo turystyczne (Wolters Kluwer, Warszawa 2016) pojawiła się informacja o wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie wydanym w sprawie w której miałem przyjemność reprezentować powoda.
Prof. Nesterowicz wskazuje (s. 29), że:
Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 18 listopada 2014 r. (V Ca 594/14, niepubl.) uznał, że właściwa implementacja art. 7 dyrektywy [90/314] powinna zapewniać, na wypadek niewypłacalności organizatora podróży (wycieczek), dostateczne zabezpieczenie umożliwiające nie tylko pokrycie kosztów sprowadzenia do kraju konsumenta, lecz także zwrot nadpłaconych pieniędzy (w tym także tym osobom, które w ogóle z kraju nie wyjechały). W braku prawidłowej sumy gwarancyjnej zapewniającej odpowiednią ochronę prawną turystów odpowiedzialność wobec osób, które doznały szkody, ponosi Minister Finansów (Skarb Państwa) na podstawie art. 417 (1) part. 1 k.c. ze względu na nieprawidłowo wdrożoną do prawa polskiego dyrektywę. W danej sprawie Sąd zasądził na rzecz powodów kwotę 5478, której nie otrzymali z gwarancji biura.
Warto jednak dodać, że:
- wyrok ten został wydany 28 listopada 2014 r. (a nie 18 listopada 2014 r.);
- w sprawach tego rodzaju obecnie najczęściej zapadają wyroki wobec Skarbu Państwa – Ministra Finansów i Ministra Sportu i Turystyki; mimo wydania wskazanego wyżej wyroku później ukształtowała się dominująca praktyka uznawania, że organem właściwym do reprezentowania Skarbu Państwa jest nie tylko Minister Finansów, ale także Minister Sportu i Turystyki.
PRAWO TURYSTYCZNE 