W Dzienniku Urzędowym UE z 31 stycznia 2022 r. opublikowana została informacja o wystąpieniu przez Landgericht München I (Niemcy) w dniu 17 listopada 2021 r. w trybie prejudycjalnym z następującym pytaniem:
Czy art. 12 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/2302 w razie rozwiązania umowy przez organizatora z powodu ogólnoświatowej pandemii należy interpretować w ten sposób, że w danym przypadku podróżny może zostać zmuszony do przyjęcia vouchera w miejsce żądanego zwrotu wpłat lub do zaakceptowania odroczenia zwrotu wpłat?
Sprawa ta w Polsce była wielokrotnie analizowana w kontekście „Lex 180”. W mojej ocenie TSUE powinien odpowiedzieć, że nie jest to możliwe (szerzej do problemu tego odniosłem się w artykule: Prawidłowa implementacja prawa unijnego czy ochrona przedsiębiorcy? O dylematach regulacyjnych w czasach Covid-19 na przykładzie problemu terminu zwrotu przedpłat podróżnym przez organizatorów turystyki „Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego” 2021, vol. XIX).
Piotr Cybula
PRAWO TURYSTYCZNE 