18 stycznia min. Tomasz Jędrzejczak (miłośnik filmów Stanisław Bareji) na swoim koncie na Facebooku poinformował:
Od dziś promuję Regionalne Organizacje Turystyczne… na początek Świętokrzyskie…
Do wpisu został dodany wpis z adresem ROT Świętokrzyskie. Andrzej Kozłowski zaciekawiony na czym ta promocja będzie polegać, zapytał:
A na czym będzie polegała ta promocja?
Na co min. Tomasz Jędrzejczak odpowiedział:
Pokaże na moim FB, że są, promuję strony…
W najbliższy piątek (30.01.2015 r.) w ramach otwartych zebrań naukowych Katedry Prawa Własności Intelektualnej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie będę miał przyjemność przedstawić referat pt. Odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa za nieprawidłową implementację dyrektyw konsumenckich.
Spotkanie zaczyna się o godzinie 12.00 na terenie Instytutu (ul. Józefa 19, sala nr 5).
Zainteresowane osoby serdecznie zapraszam do udziału.
Jak można przeczytać na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w IV edycji Konkursu Prezesa UOKiK na najlepszą pracę magisterską poświęconą ochronie konsumentów za najlepszą pracę Kapituła Konkursu uznała pracę mgr Ewy Mazur pt. „Kwalifikacja prawna ostrzeżeń wydawanych przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych dla podróżujących z punktu widzenia prawidłowości wykonania zobowiązania z umowy o świadczenie usług turystycznych„, napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Fryderyka Zolla.
Autorce i Promotorowi serdecznie gratuluję, mając jednocześnie nadzieję, że praca ta ukaże się drukiem.
W związku z wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 28 listopada 2014 r. otrzymuję czasem zapytania, czy wyrok ten jest już „ostateczny”, czy Skarb Państwa może od niego się jeszcze odwołać, czy na pewno zapłaci zasądzoną kwotę (więcej o sprawie: Wygrałem ze Skarbem Państwa w precedensowej sprawie o odszkodowanie w związku z niewypłacalnością biura podróży).
Wyrok ten, jak już wskazywałem, jest prawomocny. Skarb Państwa nie może od niego się odwołać.
Niezwłocznie po otrzymaniu wyroku wystąpiłem do Skarbu Państwa z wezwaniem do zapłaty. Kwota ta została dzisiaj uiszczona.
Moim zdaniem orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie jest oczywiście trafne. Wielokrotnie wskazywałem m.in. w tym miejscu na możliwość dochodzenia tego rodzaju odpowiedzialności. Problem dotyczy klientów kilkunastu niewypłacalnych biur podróży. W najbliższym czasie będę podejmował kroki prawne związane z dochodzeniem kolejnych roszczeń tego rodzaju (klientów: Sky Club, Oriac-Summerelse, Alba Tour, Aquamaris, Atena, Blue Rays, GTI Travel Poland, Kopernik, OK Services, Selectours).
Piotr Cybula
W artykule pt. Kto zapłaci za błędną decyzję ministra Cichockiego? Marzena Zarzycka trafnie zwraca uwagę na problem niewypłacalnych biur podróży i sytuacji naszego państwa.
Podstawowym problemem w nim poruszonym jest wątek polityczny – nasze państwo (politycy) nie chce dostrzec problemu niezgodności naszego prawa z prawem unijnym. Autorka krytycznie odnosi się do stanowiska min. Cichockiego odnośnie do projektu ustawy o Turystycznym Funduszu Gwarancyjnym.
W tle pojawia się także informacja o wyroku Sądu Okręgowego z Warszawy z listopada ubiegłego roku. Autorka pisze:
O tym, jakie są konsekwencje nieprawidłowej implementacji dyrektywy, przypomniał wszystkim mecenas Piotr Cybula, który wygrał w drugiej instancji sprawę w imieniu klienta biura Summerelse przeciwko Skarbowi Państwa. Warszawski Sąd Okręgowy przyznał rację argumentacji radcy prawnego, który uzasadniał, że jego klient stracił pieniądze z winy nieprawidłowej i niepełnej implementacji przez Państwo Polskie dyrektywy turystycznej. Ta bowiem określa jasno obowiązki przedsiębiorców: każdy klient, który wpłaca pieniądze na imprezę turystyczną organizatorowi, powinien być w pełni zabezpieczony i w razie upadłości biura, otrzymać 100% zwrot. Tak więc Skarb Państwa musi wypłacić klientowi Piotra Cybuli ok. 6 tys. zł oraz zwrócić koszty sądowe (…).
Choć podatników będzie pewnie sporo kosztował, wyrok w sprawie prowadzonej przez mecenasa Cybulę to dla branży dobra wiadomość. Wprowadzenie prawa, dzięki któremu klienci rezerwują imprezy z poczuciem finansowego bezpieczeństwa, powinno być dla branży priorytetem.
Komunikat MEN z 16 stycznia 2015 r.:
Ważne zmiany dotyczące letnich i zimowych ferii. Cel: podniesienie wiedzy i umiejętności kierowników i wychowawców wypoczynku w pracy z dziećmi i młodzieżą. Dotychczasowe formy realizacji kursów na kierowników i wychowawców wypoczynku (wykłady i ćwiczenia) zostają zastąpione wykładami i zajęciami praktycznymi.
Minister edukacji narodowej podpisała dzisiaj nowelizację rozporządzenia z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67, z późn. zm.).
Celem zmian jest poprawa jakości i zwiększenie bezpieczeństwa opieki sprawowanej nad dziećmi i młodzieżą podczas wypoczynku organizowanego w czasie ferii letnich i zimowych.
Zmiany dotyczą organizacji kursów na kierowników i wychowawców wypoczynku. Przyczynią się do podniesienia wiedzy i umiejętności niezbędnych w pracy z dziećmi i młodzieżą.
Nowe zapisy:
a. ratownictwa przedmedycznego z wykorzystaniem sprzętu do ćwiczeń udzielania pierwszej pomocy, zasad postępowania w przypadku czynów karalnych popełnianych przez nieletnich oraz wykroczeń i przestępstw popełnianych przez opiekunów,
b. organizacji zajęć dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym w programie kursu na wychowawcę wypoczynku,
c. zarządzania kryzysowego w programie kursu na kierownika.
Treść rozporządzenia
Załączniki do rozporządzenia
Uzasadnienie
Departament Informacji i Promocji
Ministerstwo Edukacji Narodowej
W nawiązaniu do wcześniejszych uwag odnośnie do Kodeksu Dobrych Praktyk przy organizacji turystyki szkolnej – jak podaje na swojej stronie internetowej Polska Izba Turystyki, dokument ten został wydany:
przy merytorycznym i finansowym wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego i Łódzkiego Kuratorium Oświaty.
„Biura podróży zrzeszone w organizacjach turystycznych, na bieżąco informowane są o zmianach w przepisach dotyczących każdego aspektu organizowanej imprezy, a tym samym wynikających z nich obowiązkach, co dla dyrektora placówki, generowałoby dodatkowy obowiązek zapoznania się ze zmianami”
– [w:] Kodeks Dobrych Praktyk firmowany m.in. przez łódzkie kuratorium oświaty, dostępny jest na stronie: drive.google.com
Niedawno opublikowany został dokument pt. Kodeks Dobrych Praktyk Przy Organizacji Turystyki Szkolnej. Poradnik dla dyrektorów placówek oświatowych, biur podróży oraz rodziców.
Choć sama idea opracowania takiego dokumentu to dobry pomysł, to do publikacji tej odnoszę się niestety dość krytycznie, z dwóch powodów.
Po pierwsze, w sumie po lekturze mam wrażenie, że jest to materiał, którego jednym z głównych celów jest namawianie dyrektorów szkół do korzystania z usług biur podróży. Z tego powodu uważam, że w tę inicjatywę nie powinno angażować się kuratorium oświaty i urząd marszałkowski. Szara strefa oczywiście jest i powinno się z nią odpowiednio walczyć. Ale nie jest tak, że z drugiej strony mamy tylko dobre biura podróży, które stosują zawsze dobre praktyki. Niestety z moich obserwacji wynika, że właśnie w zakresie turystyki dzieci i młodzieży biura podróży najczęściej stosują praktyki sprzeczne z prawem. W takiej publikacji – firmowanej przez kuratorium oświaty i urząd marszałkowski, na ten problem należałoby szerzej zwrócić uwagę.
Po drugie, druga kwestia, która budzi mój niepokój to błędy merytoryczne. Nie jest ich wiele, ale w takiej publikacji w ogóle ich nie powinno być.
Z powyższych powodów moim zdaniem zarówno kuratorium oświaty jak również urząd marszałkowski powinny wycofać się z firmowania tej publikacji w obecnej wersji (co z uwagi na opublikowanie jej w formie elektronicznej może być trudne).
Problem ten oczywiście wymaga szerszego odniesienia się. Z tego powodu w najbliższym czasie poświęcę mu dłuższy tekst.
Kodeks dostępny jest na stronie: drive.google.com
Piotr Cybula
Niedawno ukazała się książka pt. 50 lat kodeksu cywilnego. Perspektywy rekodyfikacji pod red. P. Steca i M. Załuckiego.
W pracy tej opublikowany został przygotowany przeze mnie artykuł pt. Testament podróżny de lege lata i de lege ferenda (zagadnienia wybrane).
Forma testamentu podróżnego została uregulowana w art. 953 Kodeksu cywilnego:
Podczas podróży na polskim statku morskim lub powietrznym można sporządzić testament przed dowódcą statku lub jego zastępcą w ten sposób, że spadkodawca oświadcza swą wolę dowódcy statku lub jego zastępcy w obecności dwóch świadków; dowódca statku lub jego zastępca spisuje wolę spadkodawcy, podając datę jej spisania, i pismo to w obecności świadków odczytuje spadkodawcy, po czym pismo podpisują spadkodawca, świadkowie oraz dowódca statku lub jego zastępca. Jeżeli spadkodawca nie może podpisać pisma, należy w piśmie podać przyczynę braku podpisu spadkodawcy. Jeżeli zachowanie tej formy nie jest możliwe, można sporządzić testament ustny.
Jest to forma testamentu o której na studiach uczą się wszyscy prawnicy, ale „nikt jej jeszcze nie widział”, jest to instytucja martwa.
W artykule odniosłem się nie tylko do poglądów doktryny, ale także do praktyki. Od jednego z przewoźników otrzymałem np. odpowiedź, że podczas rejsu nie można sporządzić testamentu w tej formie, powinienem się natomiast zwrócić do „firmy pogrzebowej”. Generalnie każdy zapytany przewoźnik odpowiedział, że testamentu w tej formie sporządzić nie można.
W sumie nie byłoby pewnie sensu tym się zajmować, ale zwłaszcza w związku z działaniami rekodyfikacyjnymi pojawia się pytanie, czy zasadne jest utrzymywanie tego przepisu w Kodeksie cywilnym.
Piotr Cybula
Opublikowano Uncategorized
PRAWO TURYSTYCZNE 