Monthly Archives: Styczeń 2015

Ochrona klienta na wypadek niewypłacalności organizatora turystyki – minister nowy, stanowisko bez zmian

W „Rzeczpospolitej” pojawił się pierwszy wywiad z nowym nowym wiceministrem w Ministerstwie Sportu i Turystyki – Tomaszem Jędrzejczakiem. Minister Tomasz Jędrzejczak zastąpił na stanowisku minister Katarzynę Sobierajską.

Wcześniej na blogu wielokrotnie krytykowałem stanowisko min. Katarzyny Sobierajskiej odnośnie do wdrożenia w prawie polskim odpowiedniego systemu ochrony klienta na wypadek niewypłacalności organizatora turystyki (m.in. Cytat dnia, czyli dlaczego minister Katarzyna Sobierajska nie chce przyznać się do błędu i wykazuje się nieznajomością prawa unijnego?, Minister K. Sobierajska o zabezpieczeniach finansowych biur podróży (polemika)).

Katarzyna Sobierajska zajmowała stanowisko, że art. 7 dyrektywy 90/314 został prawidłowo wdrożony, ja uważałem odmiennie. Ponadto różniliśmy się odnośnie do możliwości przyznania klientowi odszkodowania od Skarbu Państwa w sytuacji gdy klient nie odzyskał całości wpłaconej kwoty. Pod koniec listopada ubiegłego roku, jak już kilkakrotnie wskazywałem na blogu, w jednym z wyroków Sąd Okręgowy zajął stanowisko w którym potwierdził interpretację przeze mnie przedstawianą i zasądził od Skarbu Państwa odszkodowanie w postaci zapłaconej ceny na rzecz klienta poszkodowanego organizatora turystyki.

Sąd ten stwierdził:

W Polsce regularnie dochodzi do niewypłacalności biur podróży a posiadane przez te biura gwarancje lub ubezpieczenia okazują się niewystarczające. Pozwala to przyjąć wniosek, że w krajowym porządku prawnym nie doszło do prawidłowej implementacji Dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (90/314/EWG), a w szczególności do doprowadzenia polskiego prawa do zgodności z wymogami art. 7 tej Dyrektywy, według którego na wypadek swojej niewypłacalności organizator podróży (wycieczek, wakacji) powinien zapewnić dostateczne zabezpieczenie umożliwiające zwrot nadpłaconych pieniędzy oraz powrót konsumenta z podróży.

We wspomnianym powyżej wywiadzie z ministrem Tomaszem Jędrzejczakiem pojawiła się także sprawa przepisów regulujących zabezpieczenie finansowe organizatorów turystyki na wypadek ich niewypłacalności. Na pytanie red. Filipa Frydrykiewicza: „Jak zamierza pan rozwiązać problem braku pełnego zabezpieczenia w polskim prawie turystycznym klientów biur podróży?” – minister odpowiedział:

Przede wszystkim, należy zauważyć, że klienci organizatorów turystyki wyjazdowej są zabezpieczeni poprzez obowiązujące regulacje, w tym ustawę o usługach turystycznych, która wdraża do polskiego porządku prawnego przepisy dyrektywy 90/314/EWG w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.

Zgodnie z art. 7 tej dyrektywy na wypadek swojej niewypłacalności organizator i/lub punkt sprzedaży detalicznej, będący stroną umowy, powinni zapewnić dostateczne zabezpieczenie umożliwiające zwrot nadpłaconych pieniędzy oraz powrót konsumenta z podróży. Ten przepis został implementowany do krajowego porządku prawnego (ustawa o usługach turystycznych) i zapewnia uprawnienia klientom powrót z imprezy turystycznej i zwrot wniesionych wpłat na poczet niezrealizowanych lub częściowo niezrealizowanych imprez turystycznych. Należy podkreślić, że klienci wielu innych branż nie są tak chronieni jak klienci biur podróży. Jest to wyjątkowy system ochrony konsumentów.

Na system zabezpieczeń finansowych składają się także przepisy wykonawcze wydane przez ministra finansów. Były one w ostatnich latach kilkukrotnie nowelizowane w celu poprawienia ochrony klientów biur podróży, uszczelnienia systemu i wyeliminowania nieprawidłowości w działalności przedsiębiorców.

Ponadto, w ministerstwie trwają prace analityczne, mające na celu dalsze wzmocnienie obecnego systemu zabezpieczeń finansowych organizatorów turystyki i pośredników turystycznych w najbardziej ekonomiczny oraz efektywny sposób.

Oznacza to, że nowy minister zajmuje odnośnie do tego problemu takie samo stanowisko jak wcześniej zajmowała min. Katarzyny Sobierajskiej. I to w sytuacji, gdy Rada Ministrów na posiedzeniu 19 sierpnia 2014 r. zobowiązała Ministra Sportu i Turystyki do przeanalizowania, w porozumieniu z Ministrem Administracji i Cyfryzacji oraz Ministrem Spraw Zagranicznych

możliwości zmian w zakresie obowiązków marszałków województw wynikających z ustawy o usługach turystycznych oraz obowiązków konsulów i przedstawienia ewentualnych propozycji rozwiązań w zakresie niezbędnym do zapewnienia właściwej implementacji dyrektywy Rady nr 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek.

Moim zdaniem:

Po pierwsze, stanowisko to jest błędne, bo art. 7 dyrektywy 90/314 w prawie polskim nie został prawidłowo wdrożony.

Po drugie, konsekwencją tego stanu rzeczy jest to, że poszkodowani klienci mogą żądać odszkodowania od Skarbu Państwa, czego minister nie chce zauważyć.

Po trzecie, trudno mi pogodzić to stanowisko ze stanowiskiem Rady Ministrów (o czym pisałem we wpisie: Czy Rada Ministrów nie zgadza się z min. Katarzyną Sobierajską?).

Po czwarte, takie podejście trudno  pogodzić z zasadą zaufania obywateli do państwa i prawa.

Nowy minister mając na uwadze znany w ministerstwie wyrok Sądu Okręgowego oraz stanowisko Rady Ministrów mógł zająć odmienne stanowisko. Wybrał kierunek, który wcześniej reprezentowała jego poprzedniczka i tym samym bierze na siebie polityczną odpowiedzialność za istniejący stan rzeczy.

Piotr Cybula

Tekst po zmianach redakcyjnych został opublikowany także na stronie „Rzeczpospolitej”: Cybula: Jędrzejczak powiela błędy Sobierajskiej

Czy MSiT słusznie zakłada, że zabezpieczenia finansowe będą wystarczające?

W OSR (Ocenie Skutków Regulacji) projektu nowelizacji ustawy o usługach turystycznych z 7 stycznia 2015 r. znajduje się stwierdzenie:

zakłada się, że koszty powrotu turystów do kraju zostaną pokryte z zabezpieczeń finansowych posiadanych przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych

Moim zdaniem nie ma racjonalnych podstaw, aby takie założenie przyjmować.

W związku z tym stwierdzeniem wystąpiłem do Ministerstwa Sportu i Turystyki z prośbą o wskazanie jakie są podstawy przyjęcia takiego założenia.

Piotr Cybula

Projekt nowelizacji ustawy o usługach turystycznych (uwagi krytyczne)

Wczoraj na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt nowelizacji ustawy o usługach turystycznych.

Propozycja sprowadza się do dodania w tej ustawie jednego przepisu – w art. 5 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:

5a. Marszałek województwa lub wskazana przez niego jednostka upoważniona do wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na pokrycie kosztów powrotu klientów do kraju, o której mowa w ust. 4, prowadzi działania związane z organizacją powrotu turystów z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu lub planowanego powrotu z imprezy turystycznej w przypadku, gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, wbrew obowiązkowi, nie zapewnia tego powrotu.

Do tej pory jakoś udawało się zapewnić powrót klientom do kraju, oczywiście nie bez trudności. Poważniejszym problemem związanym z zabezpieczeniem finansowym organizatorów turystyki jest jednak kwestia pomocy klientom, którzy wpłacili cenę za imprezę turystyczną i jej nie odzyskali. W tym zakresie nasze przepisy pozostają niezgodne z prawem unijnym. Niestety ustawodawca do tego problemu w ogóle się nie odnosi. Klientom pozostanie więc występowanie z pozwami przeciwko Skarbowi Państwa. Zasadność takiego odszkodowania potwierdził pod koniec listopada w jednej ze spraw Sąd Okręgowy w Warszawie.

W sumie oprócz tego, że ta propozycja w żaden sposób nie zmienia sytuacji niezgodności naszego prawa z prawej unijnym (art. 7 dyrektywy 90/314), nie wiadomo co przez tę zmianę chce osiągnąć projektodawca. Generalnie na pierwszy rzut oka chodzi tylko o wyraźne wskazanie organu, który „prowadzi działania związane z organizacją powrotu turystów”. Czym jednak mają być te działania projektodawca nie wyjaśnia.

Oczywiście nie byłoby większego problemu, gdyby środki z zabezpieczenia finansowego były wystarczające na sprowadzenie poszkodowanych klientów do kraju. Problem może powstać w sytuacji gdy te środki nie będą wystarczające. Powstaje pytanie, czy ten przepis ma być także podstawą do prowadzenia takich działań w takiej sytuacji.

Biorąc pod uwagę wykładnię językową, wydaje się, że nie. Do tego problemu w ogóle nie odniesiono się w uzasadnieniu. O co tak na prawdę chodzi wyjaśniono dopiero w OSR (Ocena Skutków Regulacji):

Projekt regulacji nie będzie wywoływał dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego zarówno w zakresie finansowania kosztów powrotów turystów jak i kosztów administracyjnych organizacji procesu sprowadzania turystów do kraju przez urzędy marszałkowskie.

1. Koszty powrotu turystów: zakłada się, że koszty powrotu turystów do kraju zostaną pokryte z zabezpieczeń finansowych posiadanych przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. W związku z tym, projektowana ustawa nie będzie wywierała w tym zakresie skutków finansowych dla budżetu państwa.

Takie uzasadnienie jest mało przekonujące i a wręcz kamuflujące istniejące problemy. Nie ma bowiem zasadnych podstaw do przyjęcia założenia, że zabezpieczenia finansowe organizatorów turystyki będą wystarczające. W efekcie tej nowelizacji stwarza się pozory bezpieczeństwa i stara się zakryć realną możliwość odpowiedzialności Skarbu Państwa w związku z brakiem odpowiedniego zabezpieczenia finansowego, a to już jest mało odpowiedzialne.

Z drugiej jednak strony propozycja tego przepisu jest tak skonstruowana, że uwzględniając wykładnię systemową (prawo unijne) oraz wykładnię celowościową nie można wykluczyć, że odpowiedź na wskazane wcześniej pytanie będzie pozytywna, a zatem, że marszałek województwa jest zobowiązany do zapewnienia powrotu klienta w sytuacji gdy zabezpieczenie finansowe organizatora turystyki nie będzie wystarczające.

Inna sprawa to kwestia „zgubienia” przez projektodawcę „odwiedzających”. W proponowanym przepisie mowa jest tylko o „turystach”, a przecież ochroną objęci są także „odwiedzający” (raczej hipotetycznie, bo niewypłacalność w praktyce dotykać będzie raczej „turystów).

Generalnie sprawa jest zbyt poważna, aby problem próbować załatwiać jednym dość niejasnym przepisem. Wygląda to tak jakby ustawodawca dostrzegał problem, ale nie chciał postawić kropki nad i (bo to byłoby też przyznaniem się do niezgodności z prawem unijnym).

Krytyczne uwagi przedstawiłem też w komentarzu zamieszczonym w opublikowanym w „Rzeczpospolitej” artykule pt. Kiedy biuro podróży upadnie, marszałek zadba o turystów.

Piotr Cybula

Jak Pani Irena poradziła sobie z decyzją o zakazie działalności jako organizator turystyki?

Kilka lat temu pisałem o sprawie firmy VANCROLL (Finał sprawy „Vancroll” – marszałek województwa śląskiego potwierdza nieprawidłowości).

W sprawie tej została wszczęta kontrola Urzędu Marszałkowskiego w Katowicach. Zakończyła się decyzją stwierdzającą prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie organizacji imprez turystycznych bez wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych oraz decyzją zakazującą prowadzenia działalności organizatora turystyki przez okres 3 lat.

Co ciekawe przedsiębiorca ten na stronie internetowej informuje:

UWAGA!  Od 2012 roku obozy survivalowe „SZKOŁY TYGRYSÓW” organizować będziemy wyłącznie w strukturach Stowarzyszenia Survivalu Górskiego ST

Pełna nazwa firmy VANCROLL jak wynika z jej strony internetowej to „Centrum Survivalu Narciarstwa i Alpinizmu VANCROLL Irena (…)”.

Jak z kolei wynika ze strony KRS prezesem Stowarzyszenia Survivalu Górskiego ST jest… Irena (…).

Przy decyzjach organizacyjnych być może korzystała z rad swojego męża, który jest przewodniczącym Parlamentarnego Zespołu ds. Likwidacji Barier Rozwoju Narciarstwa Turystyki i Sportów Górskich.

I tylko w tle powstaje pytanie, dlaczego nasze Państwo nie jest od lat w stanie wprowadzić skutecznego systemu kontroli organizatorów turystyki i ochrony klientów na poziomie wymaganym przez prawo unijne.

Piotr Cybula

Zapowiedź zakończenia prac nad dyrektywą w sprawie imprez turystycznych i aranżowanych usług turystycznych

1 stycznia 2015 r. Łotwa rozpoczęła sześciomiesięczny okres sprawowania prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Wzrost konkurencyjności Europy, jej zaangażowanie oraz rozwój społeczeństwa to priorytety narodowe Łotwy.

W obszarze turystyki głównym tematem podejmowanym przez prezydencję łotewską będzie kwestia ochrony praw konsumentów usług turystycznych i zakończenie prac nad dyrektywą w sprawie imprez turystycznych i aranżowanych usług turystycznych.

Więcej informacji: strona prezydencji łotewskiej.Źródło: Łotewska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej w obszarze turystyki

Sąd Okręgowy w Warszawie o nieprawidłowym wdrożeniu unijnego standardu ochrony na wypadek niewypłacalności organizatora turystyki

W Polsce regularnie dochodzi do niewypłacalności biur podróży a posiadane przez te biura gwarancje lub ubezpieczenia okazują się niewystarczające. Pozwala to przyjąć wniosek, że w krajowym porządku prawnym nie doszło do prawidłowej implementacji Dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (90/314/EWG), a w szczególności do doprowadzenia polskiego prawa do zgodności z wymogami art. 7 tej Dyrektywy, według którego na wypadek swojej niewypłacalności organizator podróży (wycieczek, wakacji) powinien zapewnić dostateczne zabezpieczenie umożliwiające zwrot nadpłaconych pieniędzy oraz powrót konsumenta z podróży.

Źródło: uzasadnienie wyroku w sprawie o której pisałem we wpisie pt. Wygrałem ze Skarbem Państwa w precedensowej sprawie o odszkodowanie w związku z niewypłacalnością biura podróży

Ps. Odwołanie do tego artykułu pojawiło się podczas dyskusji sejmowej Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki /nr 151/ w dniu 13 stycznia 2015 r.

Bezprawne praktyki Kolei Śląskich – decyzja Prezesa UTK

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (UTK) stwierdził w decyzji administracyjnej z 23 grudnia 2014 r. stosowanie przez Koleje Śląskie sp. z o.o. (Koleje Śląskie) bezprawnych praktyk, które naruszyły zbiorowe interesy pasażerów i polegały na niezapewnieniu podróżnym wygody podróżowania.

Podstawą wszczęcia postępowania administracyjnego w tej sprawie były m.in. skargi podróżnych, z których wynikało, że pociągi wyprawiane przez Koleje Śląskie w niektórych relacjach są notorycznie zatłoczone lub przepełnione. Pasażerowie wskazywali nie tylko na dyskomfort wynikający z takich warunków podróżowania, ale także na występujące przypadki omdleń pasażerów przebywających w zatłoczonych lub przepełnionych pojazdach Kolei Śląskich. Materiał dowodowy zakończonego postępowania stanowiły także protokoły kontroli przeprowadzonych przez UTK w pociągach spółki oraz wystąpienia pokontrolne, w których Prezes UTK wskazywał na konieczność wyeliminowania ww. nieprawidłowości.

Stwierdzając stosowanie przez Koleje Śląskie bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów, Prezes UTK zobowiązał jednocześnie spółkę do usunięcia nieprawidłowości w terminie 90 dni od dnia doręczenia decyzji.

Zintensyfikowane działania kontrolno-nadzorcze pod kątem zatłoczenia/przepełnienia pojazdów kolejowych zostaną przeprowadzone również u pozostałych pasażerskich przewoźników kolejowych.

Źródło: UTK